บรรยากาศยามค่ำคืนภายในบาร์ชั้นใต้ดินของโรงแรมอินเตอร์กำลังครึกครื้นเพราะดีเจหน้าตาดี หุ่นนายแบบคอยเปิดเพลงสากลจังหวะเร้าใจ ให้นักท่องราตรีได้ผ่อนคลายโยกย้ายส่ายสะโพกกันอย่างเพลิดเพลิน อีกทั้งยังเพิ่มความบันเทิงด้วยแสงไฟหลากสีสาดไปมาเพื่อความสนุกสนาน

　　หญิงสาวรูปร่างอรชรอ้อนแอ้น ใบหน้าสวยเซ็กซี่ เปรี้ยวจัด จัดว่าสำลีสองแพ็คจะพอเช็ดหรือไม่ เธอกำลังนั่งดื่มคอกเทลสีสวยราคาเกินร้อยแก้วที่เท่าไหร่ไม่รู้ ทั้งๆ ที่ปกติดื่มแต่เบียร์ราคาย่อมเยาว์ขวดเดียวราคาไม่เกินหนึ่งร้อยบาทร้านอาม่าปากซอยบ้านก็พอแล้วสำหรับเธอ ขณะที่กำลังดื่ม ดวงตาคู่สวยโฉบเฉี่ยวกวาดมองหาใครสักคนมานั่งเป็นเพื่อน เพื่อคลายความเหงา เศร้าช้ำรักมาไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง อกหักทั้งปีทั้งชาติ และเกรงว่าจะลามไปถึงชาติหน้าด้วย แต่แล้วก็ไม่มีชายใดสมัครใจมานั่งดื่มสักคน หรือว่าหนูนา ที่คนในครอบครัวเรียกเริ่มบ่นกับตัวเอง รำพึงรำพัน น้อยอกน้อยใจให้แก่โชคชะตาด้านความรัก

　　“ทำไม ทำไมนะทำไม ใช่สิ ฉันมันไม่สวย ตัวก็ไม่สูง มันแย่มากนักรึไง ฉันเอาใจใครไม่เป็น ฉันมันไม่อ่อนหวาน ฉันมันขี้บ่น สมควรแล้วใช่มั้ยที่สวรรค์จะแกล้งฉันด้วยวิธีนี้ ฮือ.. สนุกให้เต็มที่ยัย ย๊ะฮู้ว์ เย้ ฮ่าๆ” มือเล็กถือเเก้วคอกเทลหมุนวนเหมือนดื่มไวน์นั่งบ่นพึมพำยาวอย่างกับคนเสียสติ

　　ในเวลาเดียวกัน ถัดไปสามโต๊ะสองหนุ่มเพื่อนสนิทกำลังนั่งโยกศีรษะตามจังหวะเพลง สลับกับกวาดสายตาไปรอบๆ มองลีลาท่าทางของนักเที่ยวสาวๆ สวยๆ กำลังยืนเต้นบ้าง บ้างก็ใส่ชุดหวาบหวิวนั่งดื่มเมาท์ม้อย แต่แล้วหนึ่งหนุ่มก็สะดุดกับสาวร่างอรชร

　　“ภัทร มึงดูผู้หญิงคนนั้นดิว่ะ เปรี้ยวจี๊ดจ๊าดเลยว่ะ น่าลองนะมึง” สนธยาบอกให้เพื่อนดู

　　“ไหนวะ นั่นนะเหรอ ที่กำลังเกาะโต๊ะเต้นนะเหรอ ไม่เอา แก่ว่ะ กูไม่ชอบ มึงเอาดิ เผลอๆ ยัยป้าจะกระโดดกอดรัดฟัดเหวี่ยงมึงเลยไอ้สน”

　　“กูก็ไม่ชอบ กูเห็นท่าทางตลกดี กูเลยบอกมึง เผื่อมึงอยากลองเนื้อหนึบๆ หนับๆ เหนียวนิดๆ” สนบอกเพื่อนพร้อมกับหันไปมองสาววัยเดียวกันที่เพ่งสายตาเล็งมาทางเขา

　　“กูก็ไม่ชอบ เนื้อเหนียว ดื่มดีกว่า” ภัทรบอกเพื่อน พร้อมนึกขำอยู่ในใจกับท่าทางบ้าๆ บอๆ ของเธอคนนั้น

　　“เฮ้ย กูว่ากูเจอของดีล่ะ ขอตัวว่ะ โชคดีนะมึง กูไปก่อน” สนธยาเดินถัดไปที่อีกสามโต๊ะ ก็ได้ทำความสนิทสนมกับสาวที่ประสานสายตาให้กันฝ่าแสงสี

　　ส่วนภัทรก็นั่งมองสัดส่วนเว้าโค้งของสาวๆ ที่ทอดสายตามาให้เขาตลอด แต่ไม่มีทีท่าว่าเขาจะสนใจคนไหนเป็นพิเศษ ประมาณสวยไม่พอ คนหล่อดูดีระดับพระเอกขอเลือก และต้องสวยกว่านี้

　　ขณะที่เริ่มเบื่อกับการเกาะโต๊ะ เธอเริ่มมองหาชายหนุ่มที่จะทำให้หายเหงาในคืนนี้ให้ได้ อุตส่าห์เสียเวลาทั้งวัน ยอมลงทุนซื้อเสื้อผ้าชุดใหม่แต่งหน้าทำผมทั้งที่ไม่เคยทำมาก่อนเลยในชีวิต และนี่คือครั้งแรกของเธอ ที่ยอมพลิกโฉมหน้าจากยัยเพริ้งที่วันๆ เอาแต่รวบผมแบบลวกๆ มาเป็นสาวเปรี้ยวเที่ยวหาผู้ชาย ร่างอรชรอ้อนแอ้นเดินโซเซมาที่โต๊ะหนุ่มหล่อใกล้ที่สุด เพราะถ้าให้ไปโต๊ะอื่นเกรงว่าจะได้คลาน แล้วเธอก็ส่งเสียงทรงพลังทักทายแบบแร๊ปเปอร์

　　“เฮ้ เฮ้ เฮ้ เฮ ไง พระเอก มาเที่ยวเหรอ มีแฟนยัง ถ้ายังไม่มีอยากได้แฟนมั้ย คืนนี้ฉันว่าง เป็นแฟนให้เอามั้ย นายนี่โชคดีนะเนี่ย ปกติแฟนฉันตรึม ผู้ชายหลายคนอยากเป็นแฟนฉันทั้งนั้นแหละ แต่เบื่อๆ ไม่อยากโดนรุมจีบ อยากเป็นฝ่ายจีบ สนมั้ย นี่ฉันจีบนายอยู่นะ ว่าไง เป็นแฟนหนึ่งคืน ตกลงนะ นายนี่ทำบุญด้วยอะไร โชคดีชะมัด จีบฉันปุ๊บ ติดปั๊บ ไปต่อข้างนอกกัน ลุกซิ!”ดึงมือใหญ่ ขณะเดียวกัน ดวงตาคู่เข้มจับจ้องหน้าเรียวเล็กแล้วตามด้วยเสียงทุ้มแข็ง

　　“ป้า ไปที่อื่น ผมไม่กินผู้หญิงมีอายุ พร่ำอะไร ลองไปโต๊ะถัดไปดูครับเผื่อป้าจะได้แฟนกลับไปสักคน โชคดีนะป้า”