แม้ว่าจะเป็นเวลาสี่โมงเช้าแล้ว แต่ก็ยังสว่างไสวทุกแห่งในริเวอร์ซิตี้

หลังจากคืนนอนไม่หลับ ชาร์ล็อตต์ เอเมอร์สัน ก็มองออกไปนอกหน้าต่างด้วยสายตาที่ว่างเปล่า

ทั้งหมดที่เธอคิดได้คือสิ่งที่แพทย์ทางนรีเวชบอกกับเธอในตอนกลางวัน

เธอกำลังตั้งครรภ์

ชาร์ล็อตต์กัดฟันและหลั่งน้ำตาอย่างเงียบๆ

เธอไม่รู้เลยเกี่ยวกับวันไนท์สแตนด์เมื่อเดือนที่แล้ว เธอจำใบหน้าและเสียงของชายคนนั้นไม่ได้ด้วยซ้ำ

เธอจำได้เพียงว่าเขาดันสะโพกเข้าไปหาเธอครั้งแล้วครั้งเล่า

“ชาร์ลอตต์ เปิดประตู!”

ขณะที่เธอกำลังงุนงง เธอก็ได้ยินเสียงดังข้างนอกประตู ชาร์ล็อตต์ลืมตาขึ้น นอกหน้าต่าง พระอาทิตย์ก็ลอยสูงอยู่แล้ว

“เจ้าเด็กที่น่ารังเกียจ เจ้ากล้าทำเช่นนี้ได้อย่างไร!”

ก่อนที่ชาร์ล็อตต์จะโต้ตอบ พ่อของเธอได้เตะประตูเปิดออก

ทิโมธี เอเมอร์สัน ยืนอยู่ข้างประตูด้วยสายตาที่โกรธจัด รายงานในมือสั่นสะท้านขณะที่กำมือแน่น

ชาร์ลอตต์ที่เพิ่งตื่นนอนรู้สึกท้อแท้ เธอสงสัยว่าเธอได้ยั่วยุ 'พ่อที่ดี' ของเธอได้อย่างไร

“ทิโมธี ล็อตตี้ยังเด็กอยู่ ถ้าคุณมีอะไรจะพูดก็พูดดีๆ อย่าโกรธมาก ดูสิ ล็อตตี้กลัวมาก” เอเลน เอเมอร์สันปลอบทิโมธีเบาๆ

เมื่อเธอมองดูคนสองคนที่เธอเกลียดที่สุดในชีวิต ซึ่งปรากฏตัวต่อหน้าเธอพร้อมๆ กัน ชาร์ล็อตต์ขมวดคิ้ว

"กรุณาออกไป!" เธอพูด.

“คุณยังกล้าขอให้ฉันออกไปอีกเหรอ” ทิโมธีโกรธจัดจนหน้าแดงราวกับตับหมู

เมื่อมองไปที่พ่อของเธอซึ่งดูเหมือนจะเปลี่ยนไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง ชาร์ล็อตต์โต้กลับอย่างเย็นชา “แล้วคุณล่ะ แม่ของฉันเสียชีวิตไปไม่ถึงหนึ่งเดือน แต่คุณแต่งงานกับเพื่อนสนิทของฉันและทำให้เธอเป็นแม่เลี้ยงของฉัน ฮ่าฮ่า ฉันมี แม่เลี้ยงที่อายุ 20 ปี ใครจะรู้ว่าถ้ารู้เรื่องนี้จะมีคนหัวเราะเยาะเราสักกี่คน!”

มีเสียงตบดังสนั่น

“คุณผู้หญิงเลว!”

ทิโมธีตบหนักที่แก้มของชาร์ล็อตต์

ชาร์ลอตต์ผู้จงใจและเอาแต่ใจ ไม่ได้หลั่งน้ำตาแม้แต่หยดเดียว เธอกลับก้มหน้าลงและจ้องไปที่ทิโมธีแทน "ถ้าทำได้ ทุบตีฉันให้ตาย ด้วยวิธีนี้ ทุกคนคงอยู่อย่างสันติ"

เธอโกรธผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าเธอมาก เขาทำลายชีวิตเธอและทำให้เธอกลายเป็นตัวตลก

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ทิโมธีก็อดไม่ได้ที่จะยกมือขึ้น แต่ถูกเอเลนหยุดไว้

“ล็อตตี้ท้องแล้ว ตีเธอไม่ได้”

ชาร์ล็อตต์เงยหน้าขึ้นมองเอเลนด้วยความตกใจ

เธอเพิ่งไปโรงพยาบาลเพื่อตรวจเมื่อวานนี้ และเอเลนรู้อยู่แล้วว่าเธอท้อง

“คุณเป็นลูกสาวของแม่คุณจริงๆ!” ทิโมธีขว้างรายงานที่ชาร์ล็อตต์ด้วยความโกรธก่อนจะหันหลังกลับ

เหลือเพียงชาร์ลอตต์และเอเลนอยู่ในห้อง

“ล็อตตี้ เกิดอะไรขึ้น ใครเป็นพ่อของลูก”

เอเลนทำเหมือนเป็นแม่ที่ห่วงใย แต่เธอทำให้ล็อตตี้รู้สึกคลื่นไส้เท่านั้น

เธอพูดกับเอเลนอย่างเย็นชาว่า "พ่อฉันไปแล้ว หยุดแกล้งทำเป็นไม่สนใจฉันได้แล้ว"

“ล็อตตี้ ฉันเป็นห่วงเธอจริงๆ เราเป็นเพื่อนกัน” เอเลนพูดด้วยสายตาที่บาดเจ็บ

เธอพยายามจับมือชาร์ล็อตต์ แต่ภายหลังก็สะบัดมือออก

“เพื่อนสนิทของฉัน? ฉันคิดว่าคุณเห็นฉันเป็นคนโง่ที่สุด! ฉันกลายเป็นเรื่องตลกที่โรงเรียนเพราะเพื่อนที่ดีที่สุดของฉันกลายเป็นแม่เลี้ยงของฉันไปแล้ว”

ชาร์ลอตต์ไม่มีวันลืมวันที่เอเลนไป 'มา' หาเธอเพื่อเป็นข้ออ้างในการมีเพศสัมพันธ์กับพ่อของเธอ

เมื่อใดก็ตามที่ชาร์ลอตต์คิดถึงเรื่องนี้ เธอรู้สึกขยะแขยงมากและอยากจะอ้วก