ร่างบางที่ก้าวเข้ามาในงานเลี้ยงเป็นคนสุดท้าย สะกดทุกสายตาให้หันมามองที่เธอ รสรินยกยิ้มมุมปาก ไม่ได้รู้สึกขัดเขินเลยสักนิด เมื่อช่างภาพหันกล้องมาที่เธอ แล้วกดชัตเตอร์ใส่รัวๆ ใบหน้าสวยยิ้มน้อยๆ ตาคมสวยหรี่ลง เมื่อหันมาจิกกล้อง ที่พยายามซูมเข้ามาที่ใบหน้าของเธอ นี่แหละสิ่งที่เธอต้องการ เธอต้องเด่นที่สุดในงาน และเป็นที่สนใจของทุกๆคนในคืนนี้

　　รสสิน ศิริวรกุล เดินเข้าไปด้านใน ด้วยท่าทาง สง่างาม เป้าหมายของเธอคือบุรุษร่างสูงใหญ่ ที่ข้างกายเขามีหญิงสาวหน้าตาดีคนหนึ่ง มองมาที่เธออย่างท้าทาย ตาคู่สวยมองมือของเธอคนนั้น ที่สอดเข้ากับแขนของเขา เมื่อเธอเดินมายืนตรงหน้า แขกที่ยืนคุยอยู่บริเวณนั้น ขยับถอยหนี บางคนที่ไม่อยากยุ่ง ก็เดินเลี่ยงออกไป

　　"ไม่นึกว่าคุณโรสจะมานะคะ"คำถามจากหญิงสาว ที่ยืนคล้องแขนอยู่กับเขาคนนั้น ทำให้คิ้วเรียวสวยเลิกขึ้น รู้สึกสมเพชกับคนที่กำลังแสดงความเป็นเจ้าของ ทั้งๆที่ของสิ่งนั้น ก็ไม่ใช่ของตัวเอง ริมฝีปากบางยกยิ้ม ก่อนจะเอ่ยคำพูดออกมา

　　"ไม่มีเหตุผลอะไรที่โรสจะไม่มางานนี้นี่คะ งานเลี้ยงฉลองความสำเร็จของสามี ภรรยาก็ต้องมาแสดงความยินดีสิคะ"พูดพร้อมกับมองหน้าชายหนุ่ม อรรถยกยิ้มมุมปาก เมื่อได้ยินคำพูดของเธอ ผิดกับคนที่ยืนข้างๆ ที่เผลอบีบมือลงบนแขนของเขาอย่างลืมตัว

　　"ไม่ทราบว่าคุณโรสจะมา ฉัตรเลยไม่ได้เตรียมอะไรไว้ต้อนรับ ต้องขอโทษคุณโรสด้วยนะคะ"ฉัตรกมลพูดพร้อมกับทำหน้าตาสำนึกผิด คำพูดของเธอมีหรือที่คนอย่างรสรินจะรู้ไม่ทัน ฉัตรกมลจงใจประกาศให้รู้ว่า เธอเป็นแม่งานในคืนนี้

　　"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ แค่นี้ก็รบกวนพนักงานอย่างคุณฉัตรมากพอแล้ว ขอโทษนะคะ ฉันคงต้องขอสามีคืน"พูดพร้อมกับขยับเข้ามาใกล้ชายหนุ่มอีกก้าว ตาคมสวยมองมือของเธอคนนั้น เป็นเชิงเตือน ให้เธอปล่อยมือจากแขนของเขาได้แล้ว เพราะภรรยาตัวจริงของเขายืนอยู่ตรงนี้ ฉัตรกมลมองหน้าชายหนุ่ม เมื่อเห็นสายตาเขาที่มองมา ก็ต้องจำใจปล่อยมือจากแขนของเขา

　　"ขอโทษนะคะ โรสมาช้าไปหน่อย เลยต้องรบกวนให้คุณฉัตรเธอมาดูแล"พูดเมื่อพาตัวเองมาแทรกกลางระหว่างคนทั้งสอง ก่อนจะสอดมือเข้าไปในแขนของเขา ตรงตำแหน่งที่ผู้หญิงคนนั้นทำก่อนหน้า

　　"ยินดีด้วยนะคะ"ปากบางกดจูบลงไปที่แก้มสาก เพื่อแสดงความยินดีกับเขา เธอไม่จำเป็นต้องอายใคร เพราะคนที่สมควรอาย คือผู้หญิงที่ยืนกำมือมองมาที่เธอนั่นต่างหาก เธออยู่ในฐานะภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมาย ในขณะที่เธอคนนั้นก็แค่พนักงาน ที่ขยับฐานะขึ้นมาเป็นคนสนิท ถึงเธอจะได้อยู่ข้างๆเขา แต่เวลาที่รสรินปรากฏตัว ทุกคนก็ต้องถอยเพราะอรรถคือสามีของเธอ

　　"ไม่นึกว่าคุณจะมา"อรรถถามคนที่ยืนคล้องแขนเขา ตาคู่คมมองหน้าภรรยาตามกฎหมาย ก่อนจะยิ้ม เมื่อได้ยินคำตอบของเธอ

　　"โรสเป็นภรรยาคุณนะคะ"

　　"หืม...งอแงแบบนี้จะเอาอะไรอีก"

　　"การที่ภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมาย มางานเลี้ยงบริษัทของสามี นี่คืองอแงเหรอคะ"รสรินเอียงคอมองเขา ตากลมโตจ้องหน้าสามี ทำทีเหมือนคำถามนี้สำคัญกับเธอนักหนา

　　อรรถมองหน้าหญิงสาว ก่อนจะปลดมือเธอออกจากแขน แล้วเปลี่ยนมาเป็นกุมมือเธอเอาไว้ การกระทำของเขา ทำให้คนที่กำลังท้าทายดึงมือกลับ แต่ก็ช้าไป เมื่อเขาดึงเธอให้ตามกันออกมา ท่าทางของคนทั้งสอง ก็เหมือนกับสามีภรรยาทั่วๆไป เพราะคนในงานรู้สถานะของเขาและเธอเป็นอย่างดี

　　ฉัตรกมลทำท่าจะเดินตาม เมื่อเห็นอรรถจูงรสรินออกไป แต่ก็ต้องหยุดชะงัก เมื่อมีมือของใครคนหนึ่ง มาคว้าแขนของเธอเอาไว้ ร่างอวบหมุนกลับ พร้อมกับสะบัดแขนแรงๆ เมื่อเห็นหน้าคนที่รั้งเธอเอาไว้

　　"ปล่อยนะ!"

　　"ปล่อยให้คุณอรรถ อยู่กับคุณโรสเถอะครับ เขาสองคนเป็นสามีภรรยากัน คนนอกอย่างคุณฉัตรอย่าไปแทรกเลยครับ"แทนไทพูด มือแกร่งยังไม่ละจากแขนเรียว รอจนกระทั่งอรรถพารสริน เดินไปจนลับตาจึงยอมปล่อยแขนเธอ

　　"ฉันไม่ใช่คนนอกฉันก็เมียคุณอรรถ ใครๆเขาก็รู้กันทั้งนั้น ว่าฉันเป็นเมีย!"ฉัตรกมลแหวกลับ แต่ได้สายตาดูถูกจากแทนไทเป็นคำตอบ

　　"ไม่เถียงหรอกครับว่าคุณก็เมีย แต่คุณอย่าลืมสิครับว่าคุณก็แค่ 'เมียน้อย' "แทนไทจงใจเน้นคำว่าเมียน้อยชัดๆ เพื่อให้คนที่ยืนตรงหน้าเขารู้ตัว และตระหนักถึงฐานะที่ตัวเองกำลังเป็นอยู่

　　"ไอ้บ้า! คอยดูนะ ฉันจะฟ้องคุณอรรถ"เมื่อทำอะไรไม่ได้ ฉัตรกมลก็ขู่อาฆาต ก่อนจะกระทืบเท้าแล้วเดินออกไป แทนไทได้แต่ส่ายหัวให้กับอาการของหญิงสาว ชักจะเหิมเกริมเกินไปแล้ว เขาไม่พอใจ ตั้งแต่ฉัตรกมลมายืนเคียงคู่กับคุณอรรถในงาน ดีที่คุณโรสมางานนี้ จะได้ดับฝันของฉัตรกมลให้เหลือแต่ซาก คิดจะทำตัวเสมอกับคุณโรส ฝันไปเถอะดูก็รู้ว่าคุณอรรถเลือกใคร อย่างฉัตรกมล ดีสุดก็แค่เมียน้อย เพราะถ้าสองคนนี้เขาจะหย่ากันจริงๆ คงหย่ากันไปนานแล้ว คุณอรรถรักคุณโรสมาก แต่ก็ยังเลิกนิสัยเดิมๆไม่ได้ และนี่ก็เป็นสาเหตุให้คุณโรสถอย แล้วมันเกิดอะไรขึ้น คุณโรสถึงได้กลับมาทวงตำแหน่งคืน แถมคุณอรรถยังลากคุณโรสเข้าห้องไปอีกด้วย แทนไทยิ้ม ก่อนจะเดินกลับเข้าไปในงาน สงสัยคืนนี้เขาคงต้องเป็นคนกล่าวปิดงานเอง เพราะดูแล้วเจ้านายคงจะไม่ออกมาจากห้องแน่นอน

　　..............................................................................................

　　"จะไปไหนคะ"รสรินถามด้วยน้ำเสียงร้อนรน เมื่อยังถูกลากมาตามทางเดิน อรรถไม่พูดอะไร เขายังพาเธอเดินไปเรื่อยๆ ใบหน้าหล่อเหลายกยิ้ม เมื่อสัมผัสถึงความเย็นที่เกิดขึ้นบนมือที่เขากุมอยู่ ไงล่ะยายโรสคนเก่ง แค่นี้ก็กลัวแล้วเหรอ อรรถคิดเมื่อพาเธอเดินมาถึงห้องพักของแขกวีไอพี

　　"คุณอรรถ!"หญิงสาวกรีดร้อง เมื่อเขาแตะคีย์การ์ดกับประตูบานหนึ่ง