ณ ห้าทุ่ม ชี่เยว่เพิ่งอาบน้ำ จู่ ๆ เธอก็ถูกกอดจากด้านหลัง

“เอ่อ นั่นใครน่ะ พ่อ ทำไมเป็นพ่อล่ะ ปล่อยฉันนะ!” เธอพยายามดิ้น แต่เมื่อมองกลับไป เธอก็เห็นใบหน้าที่คุ้นเคยและร้ายกาจ

คนที่พยายามฉวยโอกาสลวนลามตัวเธอคือ เริ่นเถา พ่อเลี้ยงของเธอ!

“เยว่เยว่ ทำตัวดี ๆ และอย่าขยับ ฟังพ่อนะ” เริ่นเถากดเธอลงบนเตียงอย่างเร่งรีบและพยายามดึงเสื้อผ้าของเธอออก “เธอก็รู้ว่าพ่อแต่งงานกับแม่ของเธอมาหลายปีแล้ว แต่แม่ที่ไม่ได้เรื่องของเธอไม่สามารถให้กำเนิดลูกชายได้!”

“ตอนที่เรากินข้าวเย็นกัน แม่เธอวางยาในซุปเธอ นานมากแล้วละ ถึงเวลาที่ยาจะออกฤทธิ์แล้ว เธอควรนอนกับพ่อและให้กำเนิดลูกชายแทนแม่”

“ไม่ ไม่มีทางแน่นอน!” ใบหน้าของชี่เยว่ซีดเผือด เธออดไม่ได้ที่จะนึกถึงการทำตัวแปลก ๆ ของแม่คืนนี้ พร้อมกับดวงตาที่กะพริบปริบ ๆ ของแม่ของเธอ...

เป็นไปได้ไหมที่แม่เป็น...

“อย่าพูดไร้สาระน่า ยังไงก็ตาม พวกร่านอย่างแกก็ต้องนอนกับผู้ชายอยู่แล้ว นอนกับฉันดีกว่านอนกับหนุ่ม ๆ ข้างนอกพวกนั้น! อย่างไรซะเธอก็ไม่ใช่ลูกสาวแท้ ๆ ของฉัน แกจะนอนด้วยกันนานแค่ไหนก็ได้ !"

หลังจากที่เริ่นเถาพูดจบ เขากำลังจะกดชี่เยว่ลง

“ไม่นะพ่อ พ่อทำแบบนี้ไม่ได้!”

ชี่เยว่ผลักเขาออกไปด้วยความหวาดกลัว

ก่อนที่เริ่นเถาจะทันได้โต้ตอบ เธอก็คลุมเสื้อผ้าแล้ววิ่งออกไปอย่างเร่งรีบ และพรวดพราดลงไปชั้นล่าง

เมื่อเห็นประตูตรงหน้า จู่ ๆ ก็มีมือคู่หนึ่งจากมุมมืดคว้าตัวเธอไว้แน่น

"แม่..."

ชี่เยว่กลับมาตั้งสติได้อีกครั้งและพบว่าเป็นแม่ของเธอเอง!

เมื่อนึกถึงสิ่งที่เริ่นเถาบอก เธอก็ตัวสั่นและถอยหลังไปสองก้าว เพราะไม่กล้าเข้าใกล้ผู้หญิงคนนี้

“เยว่เยว่ ถ้ายังคิดว่าฉันเป็นแม่เธออยู่ ก็กลับไปนอนกับพ่อสักสองสามวันเถอะ” ซ่งหยู แม่ของเธอดูเหมือนจะเพิ่งร้องไห้มาและตาก็ยังแดงอยู่

“ทำไม แม่ก็บ้าไปแล้วเหมือนกันเหรอ?” ชี่เยว่ตกใจมาก เธอรู้สึกแค่เพียงว่าบุคคลตรงหน้าเธอแปลกมากจนดูไม่เหมือนแม่ของเธอเลย!

มารดาผู้ให้กำเนิดจะปฏิบัติต่อลูกสาวเช่นนี้ได้อย่างไร?

ดวงตาของซ่งหยูเต็มไปด้วยน้ำตา เธอก้มศีรษะลงและไม่กล้ามองเธอ “แม่แต่งงานกับพ่อเลี้ยงของลูกมาสิบปีกว่าแล้วและแม่ก็ให้กำเนิดลูกชายไม่ได้ พ่อบอกแม่ว่าถ้าแม่มีลูกชายอีกคนไม่ได้ เขาจะหย่ากับแม่แล้วไปแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่นเพื่อให้กำเนิดลูกชายแทนแม่”

“เยว่เยว่ แม่ไปตรวจที่โรงพยาบาลเมื่อเดือนก่อน หมอบอกว่ามดลูกของแม่ไม่ดีตั้งครรภ์ไม่ได้แล้ว แต่หนูต่างออกไป! หนูยังเด็กอยู่ หนูมีลูกชายให้พ่อได้แน่นอน”

หลังจากได้ยินคำพูดเหล่านี้ ชี่เยว่ก็ลืมตาขึ้นและรู้สึกว่าคนพวกนี้บ้าไปแล้ว!

มีแม่แบบนี้อยู่ในโลกนี้ด้วยเหรอ? เธอจะบังคับลูกสาวให้มีลูกชายแทนเธอกับชายชราวัยห้าสิบได้อย่างไรกัน!

ผู้ชายคนนั้นคือสามีของเธอเองนะ!

“ไม่ หนูจะไม่ช่วยแม่!”

ชี่เยว่ส่ายหัวอย่างหนักแน่นและกำลังจะก้าวออกไป

“ไม่! เยว่เยว่ หนูต้องช่วยแม่นะ หนูคือความหวังเดียวของแม่ แม่หย่ากับพ่อไม่ได้! หนูจะทำอะไรกับผู้ชายได้คืนนี้คืนเดียวเท่านั้น ไม่อย่างนั้นร่างกายของหนูจะทนไม่ไหว เยว่เยว่ ลูกช่วยแม่ได้ไหม”

“นังเลว กล้าดียังไงหนีออกมา!”

เสียงคำรามอย่างโกรธเกรี้ยวของเริ่นเถาดังมาจากข้างหลัง

ชี่เยว่กัดริมฝีปากของเธอแล้วรีบวิ่งไปข้างหน้า เธอไม่กล้ามองกลับไปเพราะกลัวว่าเริ่นเถาตีเธอจนตาย

คนพวกนี้บ้าไปแล้ว!

เธอไม่มีเวลาแม้แต่จะสวมรองเท้า เธอสวมเพียงชุดนอนและออกวิ่งไปข้างหน้าอย่างสิ้นหวัง

เธอไม่รู้ว่าวิ่งมาไกลแค่ไหนแล้ว แต่เท้าของเธอหมดแรงและเจ็บ พวกมันเหนียวมากจนรู้สึกเหมือนมีเลือดไหล

แต่เธอไม่กล้าหยุดเพราะกลัวว่าเริ่นเถาจะยังไล่ตามเธออยู่

แม้ว่าจะไม่รู้ว่ามีใครไล่ตามเธอมาอยู่หรือเปล่า

ยาที่เธอดื่มระหว่างมื้อเย็นออกฤทธิ์แล้วหลังจากผ่านมาเป็นเวลานาน ร่างกายของเธอเดือดพล่านราวกับเลือดปุด ๆ และความร้อนก็แผ่ไปทั่วร่างกายของเธอ...

ความรู้สึกอันรุนแรงถาโถมกระทบสัมผัสประสาทของเธอซึ่งทำให้ทุกสิ่งที่อยู่ตรงหน้าเธอวูบวาบสลับไปมาระหว่างความสว่างและความมืด เธอเกือบจะล้มลงกับพื้น

ชี่เยว่กัดริมฝีปากของเธอด้วยรู้สึกสับสนมากขึ้นเรื่อย ๆ

ร้อนมาก...

ไม่สบายตัวเสียเลย...

ฉันอยากมาก...

ทันใดนั้นก็มีรถแล่นมาจากด้านหน้า