แฮ่มๆ ถ้าให้พูดถึงตระกูลดังที่มีลูกชายหล่อที่สุดในเมืองนี้ คงไม่พ้นตระกูล 'ไตรวิทย์สกุล' แค่บอกนามสกุลคนครึ่งเมืองก็เอ่ยปากร้องอ่อออกมากันเป็นแถวๆ ก็น่ะ! ลูกชายบุญธรรมทั้งห้าของ 'เจ้าสั่วโสภพ' กับ 'คุณหญิงประภาพร' หล่ออย่างกับดารา สาวๆทั้งหลายต่อแถวกันสมัครเป็นลูกสะใภ้เกือบครึ่งค่อนประเทศ

　　แต่เดี๋ยวก่อน! ยกเว้นผู้ชายคนนี้ไว้สักคนก็แล้วกัน จะบอกว่าเขาหล่อเหมือนดาราก็ไม่ใช่เพราะรูปร่างหน้าตาเขาออกไปทางเท่ สมาร์ตเสียมากกว่า 'เมทธีระ ไตรวิทย์สกุล' หรือ 'เฮียดิน' คนที่ค่อยปกป้องดูแลน้องๆในบ้าน ก็เจ้าตัวเล่นสูงเกือบร้อยเก้าสิบเซน ร่างพ่อหมีแถมบู้ทุกสถานการณ์ ถ้าจะให้เป็นดาราก็ต้องหนังบู้อย่างเดียว

　　ปัก!

　　ปึก!

　　กำปั้นหนาชกเข้าที่หน้าของชายหน้าตาดีแต่ปากไม่ค่อยดีเท่าหน้าตา แถมมือบอนด์ใช้มือสกปรกของมันแตะต้องตัวน้องคนที่สองอย่าง 'วารี ไตรวิทย์สกุล' หรือ 'น้ำ' น้องรองคนที่สองอีกต่างหาก

　　"ไอตะวันเอามีดมาตัดมือมันทิ้งดิ" ดินหันไปสั่งน้องชายคนที่สี่อย่าง 'ภาสกร ไตรวิทย์สกุล' หรือ 'ตะวัน'

　　"หยุดเลยไอตะวัน เฮียด้วยแค่นี้มันก็เจ็บแล้ว" น้องสาม 'อรรณพ ไตรวิทย์สกุล' หรือ 'ทะเล' รีบลุกขึ้นห้ามน้องและเฮียของตัวเองก่อนที่เรื่องจะบานปลายไปมากกว่านี้

　　"ไปสิครับ หรือจะให้พี่ผมตัดมือคุณ" น้องเล็กของบ้านที่ตัวไม่เล็กตามอย่าง 'โพยม ไตรวิทย์สกุล' หรือ 'เมฆ' บอกคนที่ซวยโดนเฮียดินกระทืบให้รีบออกไปด้วยน้ำเสียงสุภาพ

　　ชายดวงซวยรีบลุกหอบร่างกายสบักสบอมของตัวเองออกไปจากผับใหญ่ย่านใจกลางเมือง ในเครื่องของ Twsk

　　"ไม่มีอะไรแล้วละครับ เชิญสนุกกันต่อได้เลยครับ" คนสุภาพเรียบร้อยที่สุดในบ้าน ลุกขึ้นคร่อมหัวขอโทษเหล่าลูกค้าที่เข้ามาใช้บริการเป็นยกใหญ่

　　"กูไปดูดบุหรี่แปปนึง"

　　เมื่อสถานการณ์ยิ่งสงบลง คนที่ร้อนดั่งไฟเมื่อกี๊ รีบขอตัวลุกขึ้นไประบายอารมณ์ตัวเองโดยการอัดนิโคตินเข้าปอดตัวเอง

　　การเดินออกมายืนสูบบุหรี่ด้านนอกร้านคล้ายกับการมาสำรวจตรวจสอบความเรียบร้อยต่างไปในบริเวณนี้ ตามที่ได้รับมอบหมายจากเจ้าสั่วในการดูแลคลับและสนามแข่งในเครื่อทั้งหมด...

　　ในยามเช้าตรู่อากาศแสนจะดีหากแต่เสียงเคาะประตูนั้นทำให้เขาเสียอารมณ์อย่างหนักพอดู

　　ก๊อก ก๊อก

　　เสียงเคาะประตูยามเช้าทำให้คนตัวใหญ่ร่างหมีไม่ค่อยสบอารมณ์นัก เมื่อคืนกว่าจะถึงบ้านปาไปเกือบตีสาม กว่าจะได้นอนเพราะไอ้ตะวันน้องเลวไม่รู้มันคึกส้นตีนอะไรเล่นเกมเสียงดังลั่นมาจนถึงห้องของเขา

　　"มีอะไร" เสียงหน่ายถามน้องเล็กที่ยืนยิ้มแป้นอยู่หน้าประตู "ผมไปเรียนด้วยสิเฮีย"

　　"รถมึงไปไหน"

　　"อู่ครับ" ไม่รู้ว่ามันจะเอารถเข้าอู่อะไรทุกๆอาทิตย์ ที่เอาเข้าไม่ใช่ว่ารถจะพังหรืออะไรหรอกนะมันเอาไปทำให้แรง สงสัยมันจะเอาให้แรงแบบเหาะไปดาวอังคารเลยละมั้ง

　　"กูมีเรียนบ่าย"

　　"ครับเมฆรู้แล้วแค่มาบอกก่อน" ดินมองหน้าน้องชายนิ่งๆ

　　บอกก่อนหาป๊ามึงสิว่ะ! นี้มันพึ่งหกโมงเช้าไอ้ส้นตีน

　　ทำได้แค่ด่าน้องในใจเดี๋ยวม๊าได้ยินแล้วจะโดนหมายหัว เขาไม่ใช่ลูกแหงกลัวแม่หรืออะไร แต่ม๊านั้นน่ากลัวเกินเยียวยาขนาดป๊าที่ว่าเก่งยังต้องยอมสยบแทบเท้าให้ม๊าเลย

　　ไหนๆก็ตื่นมาแล้วเดินลงไปทานข้าวเช้าฝีมือม๊าคงไม่เสียหายอะไร ดินเดินกลับเข้าห้องอาบน้ำแต่งตัวก่อนจะเดินลงมาด้านล่าง สายตามองไปที่น้องๆนั่งหน้าสล่อนอ้อนม๊าจะเอานั้นเอานี้กันแต่เช้า

　　"ทานอะไรดีคุณดิน ข้าวต้มหรือเบคฟัด"

　　"ข้าวต้มดีกว่าครับม๊า"

　　ข้าวต้มร้อนๆพร้อมเสริมแด่เขาในทันที อืม! รสชาติยังอร่อยเหมือนเดิมตอนเด็ก นานๆทีได้ทานข้าวเช้าฝีมือม๊ามันดีแบบนี้นี่เอง

　　"มีเรียนกันกี่โมงจ้ะหนุ่มๆของม๊า"

　　"บ่ายครับ" น้ำว่า

　　"สิบโมงจ้ะม๊าจ๋า" เมฆตอบ

　　"แล้วที่เหลือจะไม่พูดกับม๊าใช่ไหมค่ะคุณๆ"

　　"บ่ายครับ!" เสียงทั้งสามขาดตอบออกมาพร้อมกัน

　　คุณหญิงประภามองหน้าสามหนุ่มของบ้าน เดี๋ยวนี้ยิ่งโตยิ่งพูดน้อยไม่รู้จะเก็บคำพูดไปจีบสาวที่ไหนกัน

　　"โถ่... ม๊าอย่าบอกแบบนั้นสิครับทะเลแค่กินข้าวอยู่กำลังซึ้มซับรสชาติของอาหารที่ม๊าทำอยู่ไงครับ" เธอเบะปากใส่ลูกชายคนที่สาม ปากหวานนัก ปากหวานแบบนี้พูดกับสาวๆคงเคลิ้มกันน่าดู

　　"ผมก็กำลังดูราคาหุ้นให้ป๊าอยู่ครับม๊า" ตะวันตอบออกไปทั้งๆที่มือยังถือแท็บเล็ตดูราคาหุ้นให้กับป๊าอยู่

　　คุณหญิงประภาหันมองลูกชายคนโตสุดของบ้าน นั่งหัวฟู่หน้าไม่สบอารมณ์ทานข้าวต้มไม่สนใจใคร

　　"คุณดินค่ะ ใจคอจะไม่คุยกับม๊าหน่อยหรอค่ะ"

　　"ผมไม่รู้จะคุยอะไรนิม๊า"

　　"พูดน้อยจังเราพักนี้ มีอะไรไม่สบายใจหรือป่าว"

　　คำถามของม๊าจี้จุดเขาอยู่เล็กน้อย ไอว่ามีมันก็มี จะว่าไม่มีก็ไม่มีตัวเขาเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันคืออะไรคิดไปคิดมาแล้วก็สับสนชอบกล สาเหตุหลักที่ทำให้เมื่อคืนนอนดึกก็คงไม่พ้นเรื่องนี้ด้วยล้ะมั้ง

　　"ป่าวครับ ผมไปนอนต่อก่อนนะ" ดินตอบออกไปแล้วเดินขึ้นห้อง ทิ้งความมึนงงให้กับพี่น้องทั้งสี่คนแล้วก็ม๊า