หนุ่มข้างห้องที่ไม่เคยคุยกันมาก่อน เห็นหน้ากันตอนสวนเข้าออกห้องเท่านั้น แต่เวลาที่เห็นเขาทีไร หัวใจมันรู้สึกเหมือนถูกจู่โจมแปลกๆ ด้วยสายตาของเขา ทั้งสองหยุดยืนอยู่หน้าห้องของตนเพื่อที่จะเปิดประตูเข้าห้อง ลดาปลดล็อกประตูและเธอกำลังจะเปิดมันเข้าไป แต่ความรู้สึกบางอย่างทำให้เธอหันกลับไปมองคนข้างห้องที่ตอนนี้มาหยุดยืนอยู่ข้างๆ ด้วยความบังเอิญดวงตาสองคู่สบเข้ากันพอดี เธอรู้สึกเหมือนมีแรงดึงดูดจากสายตาคมเข้มคู่นี้ที่ทำให้เธอไม่อาจถอนสายตาออกมาได้ ในขณะที่เธอตกอยู่ในภวังค์ เสียงหนึ่งก็ขัดขึ้น

　　“จูบกันมั้ย”

　　อยู่ๆ เขาก็ถามขึ้นมาโดยที่เธอจับต้นชนปลายไม่ถูก ยังไม่ทันได้ตอบตกลงใดๆ เพราะมัวแต่อึ้งอยู่ว่าหูของเธอฟังผิดไปหรือไม่ ริมฝีปากเขาก็ฉกวูบมาทาบทับริมฝีปากเธอทันที เขาค่อยๆ ละเลียดริมฝีปากล่างของเธอ ขบเม้มเบาๆ แล้วค่อยเคลื่อนไปทำอย่างเดียวกับริมฝีปากบน ลิ้นของเขาเริ่มชอนเข้าไปหาความหวาน บังคับให้เธอเปิดปากรับเขาอย่างกลายๆ ทันทีที่เธอเผลอเปิดรับ เขาก็หยอกล้อและดูดเม้มลิ้นของเธอ ทำอย่างนี้สลับไปมากับริมฝีปากของเธอ ความร้อนแรงทวีขึ้นเรื่อยๆ อย่างไม่มีที่สิ้นสุด เธอกำลังจะขาดอากาศหายใจ เขาทำให้เธอรู้สึกร้อน ใช่! ร้อนจริงๆ มันทั้งปั่นป่วนมวนและหวามไหวแปลกๆ ในช่องท้องแบบที่เธอไม่เคยรู้สึกมาก่อน ทั้งหมดนี้ส่งผลให้เธอจูบตอบเขาอย่างเร่าร้อนกลับไปเช่นกัน เขาทำอย่างไรกับเธอ เธอก็เลียนแบบเขากลับไป เธอเรียนรู้ที่จะขบเม้มริมฝีปากและดูดลิ้นเขาตอบ สาบานได้เลยว่านี่คือปฏิกิริยาตอบสนองที่เป็นไปตามธรรมชาติของเธอ อย่างไรก็ตามการตอบสนองของเธอนี้ยิ่งเป็นตัวกระตุ้นให้เขาเพิ่มดีกรีความร้อนแรงขึ้นไปอีก

　　ทันใดนั้นกลับเป็นเขาเองที่ถอนจูบกลับมา เขาสูญเสียความควบคุม เขารู้ว่าถ้าไม่หยุดทั้งแต่ตอนนี้ เขาจะควบคุมมันไม่ได้อีกต่อไป อะไรอะไรของเขามันตื่นตัวและรวดร้าวไปหมดตั้งแต่แรกเริ่มที่ริมฝีปากของทั้งคู่ได้สัมผัสกันไปแล้ว

　　ทันทีที่เขาผละออก เธอรีบสูดอากาศหายใจเข้าปอดเฮือกใหญ่ แต่เธอยังต้องยืนพิงเขาเพื่อที่จะใช้เขาเป็นหลักยึดไม่ให้เธอล้มลงไปกองบนพื้น ขาแข้งของเธอนั้นอ่อนแรงไปหมดจนยืนแทบไม่ไหวอยู่แล้ว เธอก้มหน้า ศีรษะพิงอยู่ที่หน้าอกของเขา เธอสัมผัสได้ว่าหัวใจของเขาก็เต้นแรงไม่ต่างจากเธอเท่าไหร่ ทั้งคู่ยืนนิ่งอยู่ในท่านั้นนานหลายนาที ไม่มีใครเอ่ยคำใดๆ ออกมาจนกระทั่งประโยคแรกออกมาจากของทั้งคู่พร้อมกัน

　　“เอ่อ...”

　　เป็นเพียงคำเกริ่นสั้นๆเท่านั้น แต่เขาพยักหน้าเป็นสัญญาณว่าให้เธอพูดก่อน

　　“ฉันขอตัวนะคะ”

　　หัวใจเธอเต้นแรงจนแทบระเบิดออกมาข้างนอกอยู่แล้ว เธอพยายามควบคุมไม่ให้เสียงสั่น เอ่ยขอตัวและไขกุญแจเข้าห้องไปโดยที่ไม่แม้แต่จะมองหน้าเขา ส่วนเขายืนอยู่ตรงนั้นมองเธอเดินเข้าห้องของเธอไปก่อนจะเข้าห้องของตัวเองไปบ้าง