นิยายเรื่องนี้เขียนขึ้นจากจิตนาการของนักเขียนเท่านั้น เนื้อเรื่อง สถานที่ วัฒนธรรม ความเชื่อ ศาสนา เเละตัวละครไม่มีอยู่จริง ผู้อ่านที่น่ารักโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยจ้า ทั้งหมดคือการสมมุติเพื่อเขียนขึ้นมาใหม่ทั้งหมดค่ะ

/

/

/

© สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติพุทธศักราช 2558 ห้ามดัดแปลงบทความ คัดลอก หรือนำไปใช้บางส่วน เเละนำไปเผยแพร่ไม่ว่ากรณีใด ๆ ทั้งสิ้น โดยไม่ได้รับอนุญาต หากฝ่าฝืนมีโทษบัญญัติไว้สูงสุดตามกฎหมาย พระราชบัญญัติ 2558

.

.

.

.

สามีพันธกาลรัก

เขียน เฌอรินทิพย์

.

.

.

ปีคริสต์ศักราช 199X

ตึกสูงระฟ้ามากมายในเมืองหลวง ถนนหนทาง และเทคโนโลยีเปลี่ยนไปทุกยุคทุกสมัย เสียงฝีเท้าหยุดลง ปรากฏร่างของชายหนุ่มรูปร่าง สูงโปร่ง ดวงตาสีเทาดำ เรือนผมสีดำ ใบหน้าคมสัน ริมฝีปากเรียว ยืนแหงนมองตึกสูงโดยรอบ ผู้คนขวักไขว่กันด้วยชีวิตเร่งรีบ ทุกอย่างเปลี่ยนไปจนแทบไม่เหลือเค้าโครงเดิม กาลเวลาผันผ่านอย่างรวดเร็วทว่าอายุขัยของเขาก็ไม่มีวันเปลี่ยนแปลง

“นายท่าน” เสียงเรียกจากทางด้านหลังทำให้เขาหันไปมอง

ดวงตานิ่งของชายหนุ่มมองพินิจคนตรงหน้าซึ่งถูกส่งตัวมา

“ผมชื่อมงคลเป็นลูกชายของเด่นภูมิ มาทำหน้าที่รับใช้นายท่านต่อจากพ่อครับ”

“อืม” เขาพยักหน้ารับ

ชายหนุ่มมอง ก่อนจะส่งกรงที่ถืออยู่ในมือให้อีกฝ่ายโดยไม่ได้ถามสิ่ง

อื่นใดแล้วเดินขึ้นมานั่งในรถ จนกระทั่งรถออกตัวได้สักพัก เสียงของคนขับรถก็พูดขึ้น “พ่อผมเสียไปเมื่อปีที่แล้ว เขาบอกผมว่ามีหน้าที่รับใช้นายท่านและตอบแทนท่านที่ช่วยชีวิตครอบครัวของเรา”

เขายังคงนั่งฟังคนขับรถพูด ด้วยสายตาไร้ความรู้สึก ทั้งที่ใจสั่นและอ่อนไหวมากเกิน นี่คงจะเป็นรุ่นที่สี่ของครอบครัวนี้ ที่สัตย์สาบานว่าจะรับใช้เขาเพื่อตอบแทนบุญคุณที่มอบชีวิตใหม่ให้

“เสียใจด้วย” เขาพูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งโดยที่หันหน้ามองออกไปนอกหน้าต่าง

ไม่ว่ายังไงมนุษย์ ก็มีอายุขัยประมาณ ๑๐๐ ปี แต่กับเขานั้นไม่ใช่ ทั้งที่เป็นมนุษย์ แต่ก็ไม่อาจป่วย ไม่อาจตายได้ ทำได้เพียงแต่เฝ้ามองคนรอบข้างต่างตายจากไป

ไม่ว่าจะผ่านมากี่ปี เขาเฝ้ารอเพียงอย่างเดียว

...ความตาย ที่จะปลดเปลื้อง ความทุกข์นิรันดร์....

.

.

.

.

.

.

.

ประชาสัมพันธ์พูดคุยได้ที่ Facebook : Mamaya writer

สอบถามรายละเอียดเพิ่มเติม mamayabook@gmail.com