ในค่ำคืนที่ท้องฟ้าไร้ดาวพระจันทร์ดวงโตถูกบดบังไปด้วยกลุ่มเมฆหนาคล้ายกับว่าฝนกำลังจะตกในอีกไม่ช้า และภายใต้ห้องใต้ดินยังมีร่างเล็กนอนกระสับกระส่ายไปมาบนที่นอนเก่าๆ มีเพียงเสียงร้องไห้ที่เบาหวิวคล้ายเสียงกระซิบดังออกมาจากริมฝีปากสวยได้รูป ที่กำลังพยายามเค้นน้ำเสียงออกมาราวกับกำลังร้องเรียกคนอยู่ในความฝันเช่นเดียวกับสองมือเล็กๆ ที่กำลังพยายามไขว่คว้าหาบางสิ่งบางอย่างที่ขาดหายไป

"ฮึก....."

บรรยากาศภายนอกเริ่มเย็นยะเยือก ต่างจากจิตใจของคนตัวเล็กที่ยังคงรุ่มร้อนทรมาน เพราะความคิดถึงจึงละเมอหาคนที่จากไปอย่างน่าสงสาร น้ำตายังคงเอ่อล้นออกมาจากดวงตาคู่สวย ทั้งที่ยังหลับตาจนกระทั่งเม็ดฝนค่อยๆตกลงมาราวกับจะมาช่วยชโลมจิตใจของคนตัวเล็กให้เย็นขึ้น

เปรี้ยงงงงง

เฮือก!!

เสียงคํารามของท้องฟ้าคล้ายเสียงนาฬิกาสวรรค์ที่ปลุกให้คนตัวเล็กตื่นจากฝันร้าย ที่กำลังเผชิญหากแต่ความเจ็บปวดที่ยังคงคั่งค้างอยู่ในความทรงจำ ทำให้หยาดน้ำสีใสค่อยๆไหลลงมาอาบแก้มทั้งสองข้างของปลายฟ้า...หลากหลายความรู้สึกเริ่มตีรวนผสมปนเปจนแยกอารมณ์ของตัวเองไม่ออก ทั้งหวาดกลัวทั้งคิดถึงทั้งรู้สึกผิด มือทั้งสองข้างจึงยกขึ้นโอบกอดตัวพร้อมกับหลอกตัวเองว่ามันคืออ้อมกอดที่แสนอบอุ่นจากคนเป็นพ่อ แต่แล้ว...ภาพความรู้สึกเหล่านั้นกลับถูกแทนที่ด้วยภาพของคนเป็นแม่ที่กำลังเดินเคียงคู่เข้ามาพร้อมกับชายหนุ่มคู่ขารุ่นลูก ซึ่งไม่รู้ว่าเป็นครั้งที่เท่าไหร่ที่ปลายฟ้าต้องทนเห็นฉากรักอันน่าสะอิดสะเอียนของคนแม่แบบนี้ ฉากรักที่คนเป็นแม่ตั้งใจทำให้เห็นเพื่อตอกย้ำและเย้ยหยันคนเป็นพ่อที่ทิ้งเราสองคนแม่ลูกไป

"หยุดร้องไห้สักทีน่ารำคาญ!!"

ชายหนุ่มคู่ขาของคนเป็นแม่ตวาดขึ้นเสียงกราวเช่นเดียวกับคนเป็นแม่ที่ผละตัวออกจากร่างเล็กของปลายฟ้าด้วยอารมณ์โมโหที่โดนขัดจังหวะ แต่ถึงกระนั้นก็ยังไม่มีคำพูดใดๆ หลุดออกมาจากปากของปลายฟ้านอกซะจากเสียงสะอื่นเล็กๆ

"กูบอกให้หยุดร้องไห้ไง อยากลองดีใช่ไหม!!"

"ฮึก ฮรือออออ"

ปลายฟ้าพยายามกลั้นเสียงสะอื้นของตัวเองพร้อมทั้งยกมือขึ้นไหว้ขอความเมตตาจากคนเป็นแม่ที่ขยับเข้ามากระชากหัวและทารุณกรรมต่างนานาเช่นเดียวกับชายหนุ่มที่เดินตรงเข้ามาใช้บุหรี่ร้อนๆจี้ไปตามร่างเล็กอย่างนึกสนุก โดยที่ไม่มีความเมตตาปราณีใดๆ ทั้งสิ้น

"ฮึก อื้ออออ ฮึก"

แม้จะรู้สึกเจ็บปวดเจียนตายคล้ายคนกำลังจะขาดใจแต่ปลายฟ้าก็ทำได้แค่เพียงปลดปล่อยน้ำตาออกมาแทนความรู้สึกมากมายที่ไม่อาจพูดออกมาได้

เพียะ!!

"เพราะแก! กรี๊ดดดดด ทุกอย่างพังก็เพราะแกไอ้ลูกชั่ว!"

เพียะ!!

มือเรียวตบไปที่ใบหน้าเล็กๆ ของปลายฟ้าอย่างไร้ความปราณีให้สาสมกับความเจ็บปวดและความโกรธแค้นที่มันกำลังปะทุอยู่ภายในใจ

"พอเถอะน่า คุณกำลังทำผมอารมณ์เสีย ผมจะกลับล่ะ"

"ไม่นะไม่! อยู่กับฉันนะคะที่รัก"

"หึ"

เสียงกลั้วหัวเราะในลำคอบวกกับสายตาหยาบโลนที่จ้องมองมาของชายหนุ่มทำให้ปลายฟ้าที่กำลังนอนหายใจรวยรินอยู่บนพื้นที่ของตัวเองรู้สึกสะอิดสะเอียนและแทบอาเจียนออกมาเมื่อเห็นฉากรักที่แสนโสมมของคนทั้งคู่ เลยค่อยๆเบือนหน้าหนีและหลับตาลงทั้งน้ำตาโดยที่พยายามจะไม่สนใจเสียงรอบข้าง จนผล็อยหลับไปในที่สุดซึ่งไม่รู้ว่านานเท่าไหร่แล้วที่เผลอหลับไปพร้อมกับน้ำตา จนกระทั้งเริ่มรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาอีกครั้งเพราะรู้สึกได้ถึงสัมผัสแปลกๆ ที่เรียวขา

"อื้อ !!! ฮึก อื้อออออ"

"ร้องไปก็เท่านั้นไม่มีใครช่วยแกได้หรอกนะ"

"ฮือ ฮรือออออ"

ปลายฟ้าพยายามส่งเสียงขอความช่วยเหลือจากคนเป็นแม่ หากแต่แววตาคู่นั้นกับนิ่งเฉยและหมางเมินราวกับว่าสิ่งที่ชายหนุ่มกำลังทำคือเรื่องสนุกทั่วๆ ไปซึ่งมันทำให้ปลายฟ้ารู้สึกเจ็บเสียยิ่งกว่าโดนมีดนับพันๆ เล่นทิ่มแทงหัวใจดวงเล็กๆ ที่ไม่มีใครต้องการดวงนี้

"แกอย่ามามองฉันด้วยสายตาอย่างนั้นนะ ไอ้เศษขยะ!"