“ไม่ครับ....คุณแม่....”

　　ชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่ หน้าตาหล่อเหลาคมคายปานพระเอกแถบตะวันออกกลาง เอ่ยบอกกับหญิงวัยกลางคนที่เป็นมารดาของตนเอง....ให้คุณชาลินีถึงกับต้องถอนหายใจออกมา

　　“ทำไมเราดื้อแบบนี้นะตาเชาว์”

　　เชาว์ คือชื่อของชายคนนี้...ชายหนุ่มวัยสามสิบต้นๆ ที่กำลังยืนอยู่ต่อหน้าของเธอผู้เป็นมารดา....

　　เฮ้อ....เธอก็รู้อยู่นะ ว่าลูกชายของเธอนะดื้อขนาดไหน...ถ้าอีกคนไม่พอใจที่จะทำอะไรแล้วละก็...ต่อให้ใครเข้าไปขอร้องก็ไม่มีทางหรอกที่ชายคนนั้นจะมาทำงานให้.....

　　เธอเข้าใจแหละ ว่าลูกเองก็อยากที่จะยืนยันความคิดของตัวเอง...แต่เรื่องนี้นะ..เรื่องที่เธอกำลังพูดอยู่นี่....เป็นเรื่องที่สำคัญ...และจำเป็นที่จะต้องทำอย่างเร่งด่วนก่อนที่จะสายเกินไป

　　“ผมไม่แต่งงานครับ...ผมยืนยัน...ยังไงผมก็ไม่แต่งงาน...”

　　ชายหนุ่มยืนยันออกไปเสียงหนัก ให้คนที่เป็นมารดาถึงกับต้องถอนหายใจยาวออกมาอีกครั้ง....

　　ชิ....จะให้เขาแต่งงานได้อย่างไร....ยายเด็กนั่น...รตา...เป็นเด็กผู้หญิงที่เพิ่งจะเรียนจบจากมหาวิทยาลัยเองนะ...อายุน้อยกว่าเขาร่วมสิบปี....นั่นมันลูกของเขาได้หรือเปล่าละนั่น....

　　เขานะ...ไม่อยากที่จะต้องมานั่งเสวนากับเด็กมากเท่าไร...และ...ถึงแม้ตัวเขาเองจะรู้ว่าทางบ้านของเขา และทางบ้านของแม่สาวคนนั้นสนิทกันมาก....

　　แต่ตัวของเขาเองก็ไม่ค่อยที่จะได้เจอแม่สาวคนนี้เสียเท่าไร...รู้แต่ว่าอีกคนเป็นหญิงสาวที่หน้าตาสวยสมวัยก็เพียงเท่านั้น....

　　แต่ๆ...เขาไม่อยากแต่งงานไง...เขายังอยากที่จะใช้ชีวิตสบายๆ ในตอนนี้อยู่ ยังไม่อยากที่จะต้องผูกพันกับใคร...ลำพังงานที่โรงพยาบาลก็เหนื่อยแรงพอดูอยู่แล้ว....คนหน้าคมคิดในใจ....

　　“อย่างน้อยเราก็ควรไปเจอน้องเขาก่อนนะ”

　　คนเป็นแม่พยายามต่อรอง

　　“ผมเคยเจอแล้วไงครับ”

　　ชายหนุ่มตอบด้วยใบหน้าที่เหนื่อยหน่าย

　　“แม่หมายถึงการพบหน้ากันตรงๆ ต่างหากเล่า...เผื่อเราไปเจอน้องแล้วเราอาจจะชอบน้องเขาก็ได้....”

　　ไม่อาจจะเลยล่ะ....เธอมั่นใจว่าไม่ว่าชายคนไหนที่ได้พบหน้าของรตา....คนๆ นั้นจะอดที่จะชอบหญิงสาวหน้าหวานรูปร่างเล็กบางคนนั้นไมได้แน่ๆ

　　รตาเองก็ไม่ใช่เล่นๆ นะ...นอกจากความสวยที่เป็นที่ขึ้นชื่อไปทั้งมหาวิทยาลัยแล้ว...รูปร่างของอีกคนก็ดูน่าทะนุถนอม...การเรียนรึก็ไม่ใช่คนหัวขี้เลื่อย เรียนจบบริหารก็คงสามารถที่จะช่วยดูแลกิจการโรงพยาบาล ที่ไม่ช้าก็เร็วคุณหมอหนุ่มอย่างเชาว์จะต้องมาสืบทอดกิจการต่อได้แน่ๆ.....

　　แถม...สิ่งที่ดีที่สุดของรตา ก็เห็นจะเป็นครอบครัวของทางหญิงสาวที่พรั่งพร้อมไปด้วยทรัพย์สิน และเงินทองแบบที่ไม่มีการน้อยหน้าใคร...

　　คนรวยนะ..ย่อมต้องแต่งงานกับคนรวย เพื่อที่จะไม่ให้ทรัพย์สินของตนเองนั้นกระเด็นไปที่อื่นอย่างไรเล่า....นั่นแหละ....จากเหตุผลทั้งหมดที่กล่าวมา เธอก็เลยอยากที่จะให้ลูกชายของเธอแต่งงานกับหญิงสาวหน้าหวานคนนี้อย่างไรเล่า

　　“เขายังเด็กอยู่เลยนะครับ...”

　　ชายหนุ่มพยายามหาทางเลี่ยงให้ตัวเองอีกจนได้

　　“น้องไม่เด็กแล้วนะ...น้องเรียนจบแล้ว...”

　　“เขาเพิ่งเรียนจบเองนะครับแม่”

　　“ก็เพราะเพิ่งจะเรียนจบนี่แหละ...เราถึงต้องรีบไงตาเชาว์...เดี๋ยวก็มีคนอื่นมาคว้าไปหรอก...”

　　คุณชาลินีเอ่ยบอกกับลูกชายของตัวเอง....

　　เท่าที่เธอรู้มานะ...มีชายหลายคนเลยที่อยากที่จะคว้าแม่สาวหน้าหวานคนนี้แต่งงานด้วย...แต่ทางบ้านของรตาเองก็พยายามที่จะเลี่ยงๆ เรื่องนี้ เพราะว่าผู้ชายที่ครอบครัวนั้นสนใจมากที่สุด ก็เป็นเจ้าลูกชายตัวดีของเธออย่างเชาว์นี่แหละ

　　ชิ....ลูกชายเธอนี่ช่างไม่รู้อะไรเลยจริงๆ....หญิงวัยกลางคนคิดในใจ...