“สามีของคุณและฉันอยู่ในห้องหมายเลข 1108 กำลังทำในสิ่งที่เราทั้งคู่ชอบทำ สเตลล่า ทำไมคุณไม่หย่ากัน คุณใจร้ายมาก คุณรักษาตัวหรือหัวใจของเขาไว้ไม่ได้หรอก”

สเตลล่ายืนอยู่ที่ประตูห้องหมายเลข 1108 มองข้อความบนโทรศัพท์มือถืออย่างเฉยเมย

ขนตายาวของเธอปิดความมืดมนในดวงตาของเธอ และไม่มีการแสดงอารมณ์ใด ๆ บนใบหน้าของเธอ

มีเสียงเปิดประตูดังขึ้น

จู่ๆ เฟรเดริคออกมาพร้อมกับผู้ช่วยที่มีเสน่ห์และสง่างามในอ้อมแขนของเขา

เมื่อเขาเห็นสเตลล่า เขาหยุดเล็กน้อยและยกมุมปากขึ้น “จะมาตามจับเธออีกเหรอ? ทำไมไม่เข้าไป ข้างนอกมันร้อน ยืนไม่เบื่อหรือไง”

สเตลล่ามองดูเขาอย่างเฉยเมยและพูดว่า “ฉันเกรงว่าฉันจะรบกวนฝ่าบาทดังนั้นฉันจึงไม่ได้ยกมือขึ้นเมื่อคุณเห็นฉัน อย่างไรก็ตาม คุณสบายดีไหม”

ดวงตาของเฟรเดอริกเป็นประกายด้วยความโกรธเมื่อได้ยินคำพูดประชดของเธอ “สเตลล่า เธอเป็นคนที่ทำสกปรกในตอนนั้น ทำไมเธอถึงทำตัวประหลาดแบบนี้ล่ะ”

สเตลล่ายิ้ม

เธอหัวเราะหนักมากจนน้ำตาจะไหลออกจากตา

เมื่อสามปีก่อน อดีตแฟนสาวของเขาลักพาตัวเธอไป

ระหว่างทางหนี เธอถูกชายที่สวมหน้ากากทำร้ายเธอ

เธอมองดูรถของเขาซึ่งจอดอยู่ไม่ไกลจากเธอ

เขาและผู้หญิงในรถตกหลุมรักกัน

และผู้หญิงคนนั้นคือคนที่ลักพาตัวเธอไป

เธอมองดูการสั่นสะเทือนของรถ หัวใจของเธอเหมือนถูกมีดกรีด

แม้แต่ทุกความเจ็บปวดที่ผ่านมาจากเขา ก็เทียบได้กับความเจ็บปวดของเธอที่มองดูเขาจากด้านหลังในตอนนี้

เธอไม่รู้ว่าเธอผ่านวันนั้นมาได้ยังไง แค่คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้หัวใจของเธอก็ยังคงเจ็บปวด

“ถ้าฉันทำให้คุณไม่สบายใจ ฉันขอโทษจริงๆ ฉันชินกับมันแล้ว” สเตลล่าเชิดคางอย่างเหนื่อยหน่าย

ดวงตาของเฟรเดอริคเย็นลง “คุณมาทำอะไรที่นี่ อย่าบอกนะว่าคุณจงใจมาที่นี่เพื่อทำให้ผมไม่มีความสุข”

“ฉันกลัวว่าคุณจะพูดถูก ลางสังหรณ์ของคุณแม่นยำมากเสมอมา” สเตลล่ายิ้มอย่างใจเย็น

“ไปให้พ้นทางของผม” เฟรเดอริกพูดอย่างหยาบคาย

สเตลล่าหยิบเอกสารจากกระเป๋าของเธอแล้วยื่นให้เฟรเดอริค

เฟรเดอริคไม่รับ เขาถามอย่างระแวง “นี่อะไร?”

“เธอ” สเตลล่าพูดกับผู้ช่วยของเฟรเดอริค

"ฉันทำอะไรผิด?" ผู้ช่วยจับแขนของเฟรเดอริค

เธอได้ยินมาว่าถึงแม้สเตลล่าจะเป็นคุณนายแอดดิงตัน แต่เธอก็ไม่ได้เป็นที่โปรดปรานเลย

วันนี้ ดูเหมือนว่าเขาจะรังเกียจเธอเป็นอย่างยิ่ง

นั่นคือเหตุผลที่เธอไม่กลัว

สเตลล่าโบกข้อมูลในมือของเธอ “คุณเป็นที่รู้จักกันดีในซู ซิตี้ นักธุรกิจที่ร่ำรวยในเมืองนี้เคยนอนกับคุณ และหนึ่งในนั้นถูกค้นพบเมื่อเดือนที่แล้ว”

ผู้ช่วยตกใจมากจนหน้าซีด

สเตลล่ามองไปที่เฟรเดอริค “คุณมีอะไรที่ซ่อนไว้ไหม ถ้าไม่มี ฉันมีหมอที่รู้จัก คุณอยากจะแนะนำเขาให้ฉันรู้จักไหม”

เฟรเดอริครับข้อมูลจากมือของสเตลล่าและหรี่ตาลง แสงอันรุนแรงพุ่งออกมาและโยนข้อมูลลงบนใบหน้าของสเตลล่า "คุณทำให้คนอื่นรู้สึกไม่มีความสุขเสมอ"

สเตลล่ายืนตัวตรง

วินาทีที่กระดาษตกลงมาบนใบหน้าของเขา มันเจ็บปวดกว่าที่เขาคิด

เธอเยาะเย้ยและพูดว่า "คุณรู้ไหม ฉันหวังว่าคุณจะใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ของคุณ"

“แล้วผมต้องทำอะไรให้คุณไม่พอใจมากขึ้นเพื่อให้ฉันมีความสุข ถ้าวันนี้คุณไม่กลับไป คุณไม่จำเป็นต้องรอผม” เฟรเดอริคพูดอย่างโกรธจัด

เขาหันกลับมาและเดินไปที่ลิฟต์

สเตลล่ายืนนิ่งไม่แสดงสีหน้าใดๆ

เธอรู้ว่าเขาหมายถึงอะไร เมื่อเขาบอกว่าเธอไม่ต้องรอเขา

คืนนี้ เขาจะค้างคืนกับผู้หญิงคนอื่น และเขาจะได้รับผลกระทบจากกลิ่นของผู้หญิงคนอื่น

เขาไม่เคยแตะต้องเธอเลยตั้งแต่เธอสูญเสียเธอกลับ

ในสายตาของเขา เธอไม่ได้ดีไปกว่าผู้หญิงเหล่านั้น

หมอกค่อยๆ ซึมเข้าไปในดวงตาที่เย็นชาของเขา

ไม่ใช่ว่าเธอไม่พูด ถ้าเธอไม่ร้องไห้แสดงว่าไม่เจ็บ

ผู้ช่วยของเฟรเดอริคตบหน้าเธอ

สเตลล่าไม่สามารถป้องกันตัวเองได้ดี เธอถอยหลังไปสองสามก้าวแล้วพิงกับกำแพง

“คุณร้ายมาก ทำร้ายจิตใจฉัน คิดว่าจะเอาหัวใจเขาไปได้เหรอ” ผู้ช่วยกำหมัดแน่นและพูดอย่างโกรธเคือง

“ฉันไม่ต้องการหัวใจของผู้ชายคนนั้นเลย” สเตลล่าตบหน้าผู้ช่วยด้วยหลังมือของเธอ “ฉันไม่ใช่คนที่คุณจะรังแกได้”

“แล้วทำไมไม่หย่า” ผู้ช่วยคำราม

“คุณไม่มีสิทธิ์รู้ ข้อมูลนี้จะถูกเปิดเผยในวันพรุ่งนี้ ดูแลตัวเองให้ดีเถอะ” สเตลล่าพูดอย่างเย็นชาและเดินออกจากโรงแรม

มันเป็นช่วงดึก

เธอจัดเสื้อผ้าและเดินไปตามถนนที่เงียบสงบ

แสงจันทร์ทอแสงกระทบร่างของเธอ

มันเหงานิดหน่อย เหงานิดหน่อย

เมื่อเธอกลับถึงบ้าน มันจะทำให้เธอรู้สึกไม่สบายใจมากขึ้นไปอีก

เธอไปที่ห้องทำงานของโรงพยาบาลเพื่อนอนหลับ

ทันทีที่เธอมาถึงสำนักงาน เธอก็เปิดไฟ

ทหารในชุดทหารสีเขียววิ่งเข้ามาด้วยใบหน้าเคร่งขรึมและถามอย่างกังวลว่า "คุณเป็นพยาบาลประจำการหรือไม่"

สเตลล่ารับรู้ถึงบรรยากาศตึงเครียด “มีอะไรเหรอ?

“มีหญิงตั้งครรภ์รายหนึ่งถูกกักตัวอยู่ใกล้ ๆ ตอนนี้น้ำคร่ำแตกแล้ว และสถานการณ์วิกฤตมาก จำเป็นต้องปฐมพยาบาลทันที โปรดมากับผม” ทหารกล่าวอย่างเร่งด่วน

น้ำคร่ำแตกซึ่งเป็นอันตรายต่อหญิงตั้งครรภ์และทารกในครรภ์มาก

สเตลล่าไม่มีเวลาคิดเรื่องนี้ “ฉันจะเก็บชุดปฐมพยาบาลและไปกับคุณ ขอเวลาห้านาที”

ใช้เวลาไม่นาน

เธอตามทหารไปที่ชุมชนสวนใกล้โรงพยาบาล

บนทางเดินมีทหารมากกว่าสิบคนที่มีใบหน้าเคร่งขรึม

พวกเขายืนอยู่กับที่ พวกเขาได้รับการฝึกฝนมาเป็นอย่างดีและกำลังรอคำแนะนำของผู้บังคับบัญชา

สเตลล่าถูกพาไปที่ห้อง 81 ตรงข้ามห้อง

ในชั่วพริบตา เธอเห็นชายที่เป็นผู้บังคับบัญชา

เขามีใบหน้าที่เคร่งขรึมและดวงตาที่แหลมคม

ลักษณะใบหน้าที่ลึกซึ้งของเขาเป็นเหมือนงานศิลปะที่สมบูรณ์แบบที่สรรค์สร้างด้วยมือของประติมากร

ความกล้าหาญของเขาน่าทึ่งมากจนทำให้ทุกคนตกใจ

สิ่งที่ทำให้เธออยากรู้คือในหมู่คนที่ตั้งใจฟังเขาอยู่นั้พวกน มีทหารสองนายที่มีดาวสามดวงประทับอยู่บนบ่าของพวกเขา

“ตัวตนของเขาจะเป็นของนายพลไม่ใช่หรือ”

ดวงตาที่เฉียบคมของชายผู้นั้นกวาดสายตาไปทั่ว และเขาเต็มไปด้วยแววตาที่มุ่งมั่น

สเตลล่าตกตะลึง แต่เธอตกใจ เธอจึงก้มศีรษะลง

เขาเดินตรงไปหาเธอ และเงาดำที่เกิดจากร่างสูงห่อหุ้มเธอไว้ ก่อตัวเป็นแรงกดขี่

เธอนึกถึงชายแปลกหน้าคนนั้นในคืนนั้นซึ่งมีร่างกายที่แข็งแรงเช่นกัน

ดังนั้นจึงไม่มีประโยชน์สำหรับเธอที่จะต่อสู้

"เงยหน้าขึ้นสิ" แจสเปอร์สั่ง

ดวงตาที่เฉียบแหลมราวกับนกอินทรีของเขา จ้องไปที่ใบหน้าที่บอบบางของเธอและริมฝีปากที่ปิดสนิท เขาไม่ได้โกรธแต่คำพูดของเขาดูทรงพลัง

สเตลล่ามองมาที่เขา ด้วยคำพูดและท่าที่ที่ทำให้เธอรู้สึกกดดัน

ใบหน้าของเขาเย็นชาและดวงตาของเขาเฉียบแหลมและเยือกเย็น

นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้เห็นผู้ชายที่สามารถทำให้คนอื่นเคารพเขาได้แม้ว่าเขาจะไม่พูดก็ตาม

“ฉันเป็นหมอ ไม่ใช่อาชญากร” สเตลล่ากล่า

แสงอันแหลมคมแวบเข้ามาในดวงตาของแจสเปอร์ เขาสั่งลูกน้องอย่างเสียงดังฟังชัด “ปล่อยเธอไป เอาคนใหม่มา”

สเตลล่ารู้สึกสับสน “ทำไมฉันจะทำไม่ได้”

“หัวหน้าแก๊งค้ายาทั้งสามอยู่ตรงหน้าเรา พวกเขาฆ่าคนโดยไม่กระพริบตา คุณกล้าทำอย่างนั้นเหรอ?” แจสเปอร์ถามอย่างเย็นชา

"ทำไมจะไม่กล้าล่ะ?" สเตลล่าถาม

ดวงตาที่เย็นชาของแจสเปอร์หรี่ลง เขาจับคางของเธอและเข้าหา “คิดให้รอบคอบแล้วตอบผม คุณจะหนึได้ยาก มันไม่ใช่การเล่นขายของ ไม่ใช่เรื่องเล่นๆ ”

ทุกลมหายใจของเขาตกลงบนริมฝีปากของเธอซึ่งทำให้เธอดูกล้าหาญมาก

สเตลล่าเป็นคนดื้อรั้น

ยิ่งมีคนดูถูกเธอมากเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งอยากทำมากขึ้นเท่านั้น

“ถ้ากลัวตายอย่ามาที่นี่” เธอตอบอย่างแน่วแน่ จนทำให้แจสเปอร์หยุดนิ่ง เธอไม่กลัวอันตราย

แจสเปอร์ขมวดคิ้วและมองเธออย่างลึกซึ้ง

นัยน์ตาของเขาเกือบดำสนิทจนเธอมองเห็นเงาของเธอในดวงตาของเขาได้ชัดเจน...