"เจียงจื่อฝู่...ข้าทำดีกับเจ้ามาตลอด ทำไมเจ้าถึงทำร้ายข้าเช่นนี้!"

ยามราตรีที่หนาวเย็นและอ้างว้าง ภายในในซากอารามที่อยู่ไม่ไกลจากจวนตระกูลเจียง เจียงว่านนอนหน้าซีดเผือกจมกองเลือด มีเลือดทะลักออกมาจากใต้กระโปรงของเธอไม่หยุด

เธอตั้งครรภ์ได้เก้าเดือน ตอนนี้กำลังจะคลอดลูก แต่กลับถูกเจียงจื่อฝู่ตามฆ่าจนถึงซากอารามแห่งนี้

เมื่อมองไปยังเจียงจื่อฝู่ ที่ยิ้มอย่างชั่วร้ายต่อหน้าเธอ เจียงว่านก็กัดฟันและพูดว่า "เจ้าและข้าเป็นพี่น้องกันนะ!"

เจียงจื่อฝู่เป็นพี่สาวต่างมารดาของนาง เนื่องจากมารดาของเจียงว่านทำให้เจียงจื่อฝู่สูญเสียน้องชายไปโดยไม่ได้ตั้งใจ ดังนั้น เจียงว่านจึงรู้สึกผิดต่อเจียงจื่อฝู่มาโดยตลอด

ตลอดหลายปีที่ผ่านมา เธอตอบรับคำขอของเจียงจื่อฝู่มาโดยตลอด และยังช่วยเหลือนางมานับครั้งไม่ถ้วน!

แต่เธอไม่คาดคิดเลยว่าเจียงจื่อฝู่กลับพยายามจะฆ่าเธอ!

"เจียงจื่อฝู่ หลายปีที่ผ่านมา เจ้าลอบร้ายข้าและยังดูถูกข้าสารพัด ถึงขั้นแอบอ้างชื่อเสียงของข้าในการรักษาผู้คน จนเจ้าได้มีชื่อเสียงในฐานะ 'หมอเทวดา' ข้ายังไม่เคยเปิดโปงเจ้าเลยซักนิด! ข้าทำผิดต่อเจ้าตรงไหน เจ้าบอกข้ามาสิ!"

ดวงตาของนางแดงเถือกและเสียงก็แหบแห้ง

“เจ้าจะอยากรู้เหตุผลไปทำไม?”

เจียงจื่อฝู่แสยะยิ้ม บนใบหน้าที่อ่อนหวานของเธอมีรอยยิ้มชั่วร้าย"ก็เพราะไอ้พันธุ์ผสมที่อยู่ในท้องของเจ้านั่นไง มันไม่ควรมีอยู่! เจ้ารู้ไหมว่าท่านพี่เป่ยหานเกลียดเจ้ามากแค่ไหน? คนที่เขารักคือข้า! เขาพูดว่ามีแค่ข้าเท่านั้นที่จะมีคุณสมบัติเหมาะสมพอที่จะให้กำเนิดบุตรของเขา!”

“ตอนแรกท่านพี่เป่ยหานทำให้เจ้าท้องเพราะกลัวว่าข้าจะต้องเจ็บปวดทรมานจากการคลอด เขาก็ไม่ได้อยากจะทำ แต่ตอนนี้…”

เจียงจื่อฝู่ลูบท้องของเธอเบาๆ และพูดอย่างยินดีว่า "ตอนนี้ข้าตั้งครรภ์แล้ว เจ้าและไอ้พันธุ์ผสมที่อยู่ในท้องของเจ้ามันก็ไร้ค่า! ดังนั้นท่านพี่เป่ยหานจึงขอให้ข้ามาฆ่าเจ้าเพื่อหลีกเลี่ยงปัญหาในอนาคตไงล่ะ!"

"เจ้าว่าไงนะ..." สีหน้าของเจียงว่านเต็มไปด้วยความเจ็บปวด ใบหน้าก็ซีดเซียวเหมือนศพ

ท่าทีของเจียงจื่อฝู่ก็ยิ่งได้ใจมากขึ้นไปอีก ความรู้สึกในใจเบิกบานไร้กังวลอย่างที่สุด

สิ่งที่เธอพูดมาทั้งหมดเป็นเพียงเรื่องหลอกลวง เธอไม่ได้ตั้งครรภ์ คำพูดเหล่านี้ก็มีไว้ใช้กับคนโง่เง่าอย่างเจียงว่านก็เท่านั้น

จ้านเป่ยหานเป็นองค์ชายผู้สำเร็จราชการแทนที่ทรงเกียรติสูงสุดของราชวงศ์ต้าจิง และเขาก็เป็นเป้าหมายที่ผู้หญิงทุกคนอยากแต่งงานด้วย

เมื่อหนี่งปีก่อน นางได้ยินมาว่าองค์ชายผู้สำเร็จราชการแทนถูกหลอกวางยา จนมีสัมพันธ์ลึกซึ้งกับสตรีนางหนึ่ง และเขาก็กำลังตามหาสตรีนางนั้น

ในตอนนั้น นางก็บังเอิญเจอเจียงว่าน ที่เสื้อผ้าหลุดรุ่ยและดูอิดโรยกำลังกลับบ้าน นางก็เดาความจริงได้ทันที

นางรับไม่ได้ที่องค์ชายผู้สำเร็จราชการแทนผู้สูงศักดิ์มามีความสัมพันธ์กับเจียงว่าน คนงี่เง่าต่ำต้อย แล้วยิ่งหลังจากที่นางพบว่าเจียงว่านกำลังตั้งครรภ์ นางก็ยิ่งเคียดแค้นมากขึ้น

นางเกลียดมากจนอยากจะแย่งชิงทุกอย่างจากเจียงว่านมาให้ได้!

ดังนั้น นางจึงแผนการ นางคิดอยากใช้ตัวตนของ เจียงว่าน หลังจากที่เจียงว่านให้กำเนิดลูกแล้ว นางจะแย่งเด็กมา และพาเด็กไปหาจ้านเป่ยหาน

นางจะแต่งงานกับองค์ชายผู้สำเร็จราชการแทน และกลายเป็นชายาผู้สำเร็จราชการแทนที่เหนือกว่าผู้คนนับหมื่น!

ดังนั้นนางจึงกักขังเจียงว่านไว้เป็นเวลาเก้าเดือนและพูดกรอกหูเจียงว่านอยู่เสมอ ว่าตนเองเป็นผู้หญิงคนโปรดของจ้านเป่ยหาน ส่วนนางเป็นเพียงตัวแทนที่ถูกหลอกใช้

"ไม่ เป็นไปไม่ได้......"

เจียงว่านส่ายหัว เส้นผมเปียกชื้นไปด้วยน้ำตาและเหงื่อ นางพูดอย่างขมขื่นว่า "ข้าไม่เชื่อ เจ้าให้จ้านเป่ยหานเข้ามาสิ! ให้เขาเห็นข้าและลูก! ข้าไม่เชื่อว่าเขาจะโหดร้ายแบบนั้น "

"นังโง่" เจียงจื่อฝู่พูดอย่างดูถูก "เขาก็พูดไปหมดแล้ว เขาขี้เกียจจะเข้ามาให้ระคายสายตา เขาก็เลยอยู่ข้างนอก เมื่อข้าออกไป เขาก็จะจุดไฟเผาที่นี่ ฆ่าเจ้าและไอ้พันธุ์ผสมในท้องเจ้า เผามันไปให้หมด"

จ้านเป่ยหาน!

เขาจิตใจโหดเหี้ยมอำมหิตขนาดนี้ แม้แต่ลูกของตนเองก็ลงมือได้!

ดวงตาของเจียงว่านเต็มไปด้วยความเกลียดชัง นางกอดท้องของตนเองไว้และคลานออกไปทีละก้าว นางอยากไปหาเขาเพื่อถามให้ชัดเจน!

ถ้าเขากล้าทำร้ายลูกของนาง นางจะต้องให้เขาต้องชดใช้ด้วยเลือดอย่างแน่นอน!

คราบเลือดไหลออกมาเป็นทางยาวบนพื้น ซึ่งเห็นได้อย่างชัดเจนในคืนที่มืดมิด

เจียงจื่อฝู่รู้สึกหวั่นใจอย่างไร้สาเหตุ นางเหล่ตามอง และเตะเจียงว่านที่กำลังคลานอยู่

เจียงว่านรู้สึกถึงเลือดที่กำลังไหลออกมาจากใต้กระโปรง นางรู้ว่าลูกของนางกำลังจะคลอด

นางไม่หลงเหลือเรี่ยวแรงใดๆ ดังนั้นจึงทำได้เพียงยกมือขึ้นเพื่อคว้าเสื้อผ้าของเจียงจื่อฝู่ กล่าวคำพูดพร้อมกับเลือดที่กำลังไหลหยด

“เจียงจื่อฝู่ ถ้าเจ้ากล้าทำร้ายลูกของข้า ต่อให้ตายกลายเป็นผีข้าก็จะไม่ปล่อยเจ้าไป!”

"น่าเสียดาย เจ้าไม่มีโอกาสแล้ว"

เจียงจื่อฝู่คุกเข่าลงและยิ้มบางๆ "น่าสงสารเจ้าที่อยู่อย่างโง่เง่ามาทั้งชีวิต ก่อนตายข้าจะบอกเรื่องดีๆกับเจ้าซักครั้งแล้วกัน เจ้าคิดว่าเจียงชิงเหยาเป็นน้องสาวแท้ๆเฃร่วมบิดามารดาของเจ้างั้นเหรอ? อันที่จริงแล้วไม่ใช่ ข้าต่างหากที่เป็นพี่สาวแท้ๆ ของนาง ไอ้สารเลวที่แท้งไปคือน้องชายแท้ๆ ของเจ้า”

"มันน่าขำที่เจ้าโดนพวกข้าหลอกมาหลายปีขนาดนี้ แล้วก็ยังถูกหลอกใช้จนหมดประโยชน์ เจียงว่าน เจ้านี่มันน่าสมเพชจริงๆ!"

เจียงว่านตกตะลึง ดวงตาของเธอเบิกกว้าง ในสมองมีแต่ความว่างเปล่า

หลายปีที่ผ่านมา เจียงจื่อฝู่และเจียงชิงเหยาร่วมมือกัน บังคับให้นาง "ชดใช้" ให้กับท่านแม่ ทว่านางคาดไม่ถึงว่าความจริงจะเป็นเรื่องที่รับไม่ได้เช่นนี้

ดวงตาของเจียงว่าน เต็มไปด้วยความโกรธแค้นและความเสียดาย ยังคงปวดท้องอย่างต่อเนื่องจนทำให้นางหมดแรง

ในที่สุดเปลือกตาของนางก็หนักอึ้ง ค่อยๆสลบไป

สิ่งที่นางไม่รู้ก็คือ เจียงจื่อฝู่ลงมือตามแผนทันทีที่เห็นนางหมดสติ

แพทย์คนหนึ่งมาถึงทันที ทำคลอดเด็กในครรภ์ของนาง

“คุณหนูรอง ที่แท้คุณหนูใหญ่ตั้งครรภ์แฝดสาม!” แพทย์อุทานอย่างตกใจ

เจียงจื่อฝู่อุ้มเด็กขึ้นมาแล้วเหน็บแนมอย่างเย็นชา: "นังแพศยานี่ออกลูกได้เยอะจริงๆ ข้าต้องการแค่คนเดียวก็พอแล้ว และอีกสองคนที่เหลือกับนังแพศยานั่นก็เผาพวกมันไปให้หมด!"

"ขอรับ!"

ไม่นาน ซากอารามที่พังทลายก็ท่วมท้นไปด้วยเปลวเพลิง

หลังจากนั้นไม่นาน เจียงว่านที่หมดสติก็สำลักเพราะกลิ่นควันที่รุนแรง

นางมองไปรอบกาย มีเด็กทารกสองคนกำลังส่งเสียงร้องไห้

นี่คือ... ลูกของนาง!

นางคลานไปหาลูกของตนด้วยความดีใจ

สร้อยข้อมือที่ข้อมือเปล่งแสงออกมา ห่อหุ้มตัวนางและทารกทั้งสองไว้ ร่างกายของนางมีพละกำลังเพิ่มขึ้นโดยไม่สามารถอย่างอธิบายได้ นางยืดตัวลุกขึ้นอย่างยากลำบาก อุ้มเด็กทั้งสองขึ้น และค่อยๆหนีออกจากอารามที่ไฟไหม้ทีละก้าว

เมื่อมองย้อนกลับไปยังซากอารามที่อยู่ไกลออกไป หัวใจของเธอเต็มไปด้วยความเกลียดชัง ในหัวของนางมีแต่ความเจ็บปวดเสียดแทง

นางจำได้แล้ว!

นางไม่ได้คนจากสมัยราชวงศ์ต้าจิง นางข้ามภพมาจากประเทศจีน จนถึงตอนนี้ก็เป็นเวลาห้าปีแล้ว!

เอิญว่าตอนที่นางเลื่อนขึ้นวิชาหมอเทวดา ส่งผลให้นางสูญเสียความทรงจำทั้งหมดในประเทศจีน และลืมการมีอยู่ของของวิชาหมอเทวดา

นางจำอะไรไม่ได้เลยนอกจากทักษะทางการแพทย์ของตน นางเข้าใจผิดคิดว่าตัวเองเป็นเจียงว่าน จากราชวงศ์ต้าจิง โดนเจียงจื่อฝู่หลอกใช้ฟรีๆมาหลายปี!

นางเกลียดมาก นางต้องแก้แค้นให้ได้!

นางจะทำให้คนที่ทำร้ายนางและลูกต้องชดใช้ด้วยชีวิต!

 …

ราชวงศ์ต้าจิง

ภายในจวนองค์ชายผู้สำเร็จราชการแทน

จ้านเป่ยหานกำลังนั่งอยู่ในห้องหนังสือ ใบหน้าที่หล่อเหลาเต็มไปด้วยความเย็นชา ดวงตามีเส้นเลือดสีแดงก่ำ

เก้าเดือนผ่านไปแล้ว เขาก็ยังหาตัวผู้หญิงคนนั้นไม่พบ!

เมื่อเก้าเดือนก่อนถูกคนปองร้าย โชคไม่ดีที่เขาโดนวางยา บังคับขืนใจผู้หญิงที่ผ่านมาคนหนึ่ง

เมื่อเขาตื่นขึ้นจากความมึนงง ผู้หญิงคนนั้นก็หายตัวไปแล้ว

เขาตามหานางมาเก้าเดือนเต็ม แต่เขายังไม่ได้ข่าวคราว และยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับผู้หญิงคนนั้นไม่รุ้แม้แต่สถานการณ์ของเธอเป็นอย่างไรบ้าง

สีหน้าของจ้านเป่ยหานมืดมนมาก กำลังจะส่งคนอีกกลุ่มหนึ่งออกไปตามหา แต่กลับเห็นทหารยามเข้ามารายงานด้วยความตื่นตระหนก

“ท่านอ๋อง คุณหนูรองตระกูลเจียงกำลังอุ้มทารกคนหนึ่งมาที่ประตู!”