เมย์เป็นคนสวย สวยขนาดที่ว่า อยู่มัธยมก็เป็นดาวโรงเรียน อยู่มหา’ลัยก็เป็นดาวมหา’ลัย ไม่ว่าผู้ชาย ‘ยาก’ แค่ไหน เจอเมย์ปรายตาหว่านเสน่ห์เข้าสองสามครั้ง ก็เป็นอันระทวยทุกราย เมย์จึงเติบโตมาท่ามกลางการเอาอกเอาใจจากคนรอบข้าง ตามประสาคนสวยเลือกได้

　　มาจนถึงวัยทำงาน เมย์ก็ได้งานในบริษัทใหญ่อย่างง่ายดายราวกับมีคนปูพรมแดงปู และความสวยของเธอก็ยิ่งฉายแสงโดดเด่นเจิดจรัสยิ่งขึ้นกว่าเดิม

　　และแน่นอนว่าไล่มาตั้งแต่ รปภ. หน้าประตูไปยันผู้บริหารต่างก็ติดตาต้องใจเมย์กันทั้งนั้น ยิ่งเวลาที่เธอยิ้มหวาน เสียงเล็กเสียงน้อยอ้อนขอความช่วยเหลืออะไร ใจละลายกันเป็นแถบไม่ว่าจะหนุ่มโสดหนุ่มไม่โสดไม่มีเว้น

　　อ้อ มีสิ เว้นไว้คนนึง เมย์นั่งคิดอยู่คนเดียวด้วยความรู้สึกขัดใจ พี่ต้อมไง พี่ต้อมเป็นหัวหน้าฝ่ายศิลป์ ที่ทำสื่อต่างๆให้บริษัท เป็นคนเงียบๆ ไม่ค่อยยุ่งอะไรกับใคร รูปร่างหน้าตาอยู่ในขั้นกลางๆ มีดีเรื่องความสุภาพเรียบร้อยและรักครอบครัวอย่างยิ่ง พี่ต้อมไม่ค่อยไปเที่ยวกับใครหลังเลิกงาน เพราะต้องรีบกลับไปหาเมีย กินข้าวด้วยกันแนวครอบครัวสุขสันต์ บางวันที่พี่นุช เมียของพี่ต้อมมารับพี่ต้อม เมย์จะแอบมองด้วยความรู้สึกปั่นป่วนร้อนวูบวาบในท้อง เธอเคยชินกับสายตาที่มองมาด้วยความชื่นชมหลงใหลในรูปร่างหน้าตาของเธอ แต่เธอไม่เคยได้รับมันจากพี่ต้อมเลยสักครั้ง เธอเกลียด ที่พี่ต้อมดูมีชีวิตชีวาและสดชื่นเมื่ออยู่กับพี่นุช ต่างจากตอนทำงานโดยสิ้นเชิง เธอมองพี่นุชแล้วเบะปาก หน้าจืดอย่างกับเต้าหู้ มีเสน่ห์ตรงไหน

　　โบราณว่า น้ำหยดลงหิน ทุกวันหินยังกร่อน ผู้ชายทั้งแท่งแท้ๆที่ไหนจะทนแรงดึงดูดมหาศาลของเมย์ได้ เมย์กระหยิ่มในใจเมื่อในที่สุดพี่ต้อมก็เผลอใจกินเหยื่อที่เธอวางไว้ หลังจากนั้นเมย์ก็เริ่มส่งภาพสวีทหวานแหววและวาบหวามของเธอกับพี่ต้อมให้พี่นุชดูทางไลน์ บางทีก็แกล้งโทรหาพี่ต้อมดึกดื่น ขู่ว่าจะฆ่าตัวตายถ้าไม่รีบมาหา จนผัวเมียเขาเริ่มแตกคอกัน

　　เรื่องบานปลายไปจนกระทั่งมารู้อีกที พี่นุชแขวนคอตายไปเสียแล้ว...

　　พี่ต้อมร้องไห้ปานจะขาดใจ เขาขอเก็บศพพี่นุชไว้ในหีบปูนที่วัดอีกร้อยวันเพราะทำใจเผาเธอไม่ได้ หลังจากนั้นกลายเป็นหนังอีกม้วน พี่ต้อมไม่ไยดีเมย์อีก ไม่ว่าจะพยายามอย่างไร เมย์ตามตื้อจนกระทั่งหอบเสื้อผ้าเข้าไปอยู่บ้านพี่ต้อม แต่พี่ต้อมก็เอาแต่ร้องไห้

　　แม้จะอยู่ด้วยกัน แต่พี่ต้อมก็เอาแต่พูดถึงความดีของพี่นุช คอยเล่าเรื่องราวต่างๆสมัยที่อยู่ด้วยกันอย่างไม่ได้นึกถึงหัวอกเมย์จนทะเลาะกันบ่อยๆ

　　“คนตายไปแล้วก็คือตายไปแล้ว พี่ต้อมเลิกพูดเสียทีเถอะ” หญิงสาวระเบิดอย่างน้อยใจ

　　วันหนึ่ง เมย์พยายามอ้อนพี่ต้อมว่าไม่สบาย อยากให้อยู่เป็นเพื่อน พี่ต้อมกลับพูดเสียงเย็นชา “พี่ต้องเคลียร์งาน เมย์ไม่สบายก็ไปหาหมอเองแล้วกัน”

　　เมย์โกรธจนร้องไห้ แต่ก็พยายามไม่เถียงเพราะกลัวเรื่องจะแย่ลง วันนั้นทั้งวัน เธอจัดการขนข้าวของของพี่นุช และทุกอย่างที่เกี่ยวข้องทั้งรูปถ่าย เสื้อผ้า ขนออกมากองทิ้งไว้ที่ถังขยะหน้าบ้าน เมื่อกลับมาก็มีปากเสียงกับพี่ต้อมอย่างรุนแรง พี่ต้อมขนของที่กองอยู่กลับเข้าบ้านทั้งน้ำตา และตะโกนใส่หน้าเมย์ว่าเธอไม่มีทางมาแทนที่พี่นุชได้

　　คืนนั้นด้วยความโกรธและน้อยใจ เมย์ไปเที่ยว ดื่มเหล้าจนเมามายขาดสติ ก่อนที่จะขับรถไปยังวัดที่เป็นที่บรรจุศพพี่นุชกลางดึก ปีนเข้าไปพร้อมกับค้อนอันใหญ่ หมายใจจะไปทุบหีบศพพี่นุชแล้วลากออกมาเผาทิ้งให้มันจบๆ พี่ต้อมจะได้เลิกอาวรณ์เสียที

　　“ตายห่าไปแล้วยังมาตามหลอนหลอกชีวิตกูอีก ตายไม่อยู่ส่วนตายนะมึง” เมย์คำราม

　　หลังจากนั้นไม่มีใครพบเมย์อีกเลย ไม่ว่าจะแจ้งความตามหาอย่างไร เหมือนจู่ๆเธอก็หายตัวไปเฉยๆ บางคนยังว่าเธออาจจะบินหนีปัญหาไปใช้ชีวิตที่ต่างประเทศเพราะเป็นคนกว้างขวาง รู้จักคนมาก

　　เวลาผ่านไปต้อมเองก็ใช้ชีวิตต่อไปตามปกติและไม่ได้ติดตามเรื่องเมย์คนสวยอีก จนกระทั่งครบร้อยวันหลังการตายของนุช เขาก็มาที่วัดเพื่อนำศพเมียออกมาเผา

　　แต่เมื่อเปิดหีบออกทุกคนก็ต้องผงะ

　　“เฮ้ย ทำไมมีสองศพวะเนี่ย”

　　ต้อมตกตะลึงเมื่อนึกได้ว่าได้ว่าศพอีกศพที่นอนเบียดอยู่กับศพนุชนั้น ใส่เสื้อผ้าชุดเดียวกับคืนที่เมย์หายตัวไปไม่มีผิด

　　“จะเป็นไปได้ยังไง หีบศพนี่เป็นปูนหนามาก มีรอยแตกอยู่ตรงปลายหีบนิดหน่อยเอง แล้วดูนั่นสิ” สัปเหร่อชี้ที่ข้อเท้าทั้งสองข้างของเมย์ ที่มีกระดูกนิ้วมือขาวโพลนของศพนุชกำรอบอยู่แน่น ปลายนิ้วจิกเข้าไปในผิวเนื้ออย่างน่าสยดสยอง

　　ท่ามกลางความตกตะลึง บางคนโทรแจ้งความว่าพบศพ น่าจะมีเหตุฆาตกรรมในขณะที่สัปเหร่อยืนส่ายหน้าอย่างไม่เข้าใจ “นึกไม่ออกจริงๆว่าจะยัดอีกศพเข้าไปได้ยังไงรูเล็กขนาดนั้น อย่างกับว่าโดนคนที่อยู่ด้านในดึงเข้าไปอย่างงั้นแหละ”·