"กรี๊ดดด!!!"

เสียงกรีดร้องแหลมแสบหูดังก้องไปในกลางอากาศ เหล่านกในป่าที่ตื่นตระหนกพากันหนีหัวซุกหัวซุน และยังทำให้สัตว์อื่น ๆ ในป่าตื่นกลัวด้วยเหมือนกัน ทุกคนพากันเงยหน้าขึ้นกัน คิดอยากดู ๆ ว่าเป็นไอ้เจ้าคนไม่มีตางอกคนไหน ถึงกับกล้ามารบกวนในขณะที่ราชันงูกำลังฝึกตน

มู่หลานอีหลับตา กรีดร้องอย่างตกใจไม่หยุด ร่างล้มลงล่างด้วยท่าทางแปลก ๆ ประเภทหนึ่งอย่างต่อเนื่อง

อ๊าก ๆ ๆ รีบหยุดลงมาก่อนนะ กางเกงเธอยังไม่ดึงขึ้นมาดี ๆ นะ!

มู่หลานอียังคงบิดตัวของเธอไม่หยุด ลองพยายามดึงกางเกงที่ถอดออกครึ่งหนึ่งขึ้นมาให้เรียบร้อย แต่ว่าทำอย่างไรก็ไม่สามารถเอื้อมไปดึงถึงกางเกงของตนได้ ฮึ ๆ ๆ ใครจะคิดว่าเธอเคราะห์ร้ายขนาดนี้ ไปเข้าห้องน้ำ ถึงกับถังส้วมระเบิด ไม่มีเวลาแม้แต่จะดึงกางเกงขึ้นได้ทัน ทั้งตัวก็ปลิวขึ้นมา

ใครจะเคราะห์ร้ายเหมือนเธอแบบนี้นะ! ซื้อลอตเตอรียังไม่เคยแม่นยำขนาดนี้มาก่อนทั้งหมดหรอกนะ!

ทันใดนั้น 'ตูม'เสียงหนึ่ง ในที่สุดมู่หลานอีก็หยุดลงมา แต่...

"ช่วยด้วย มีใครอยู่ไหม ใครก็ได้มาช่วยฉันที ฉัน... ฉันกำลังห้อยอยู่บนต้นไม้…"

ใช่แล้ว มู่หลานอี ผู้น่าสงสารถูกแขวนไว้บนต้นไม้ กิ่งก้านกว้างใหญ่ทำเอาเธอติดไว้แน่นจนเธอขยับตัวไม่ได้ ทว่าเบื้องล่างเธอก็เป็นทะเลสาบผืนหนึ่ง ขอเพียงขยับเล็กน้อย เธอก็จะตกลงไปในทะเลสาบ เธอว่ายน้ำไม่เป็นนะ! ว่าอย่างเหมาะเหม็ง ยังคงอยู่บนต้นไม้จะค่อนข้างปลอดภัยกว่า

มู่หลานอีร้องขอความช่วยเหลืออย่างสุดชีวิต ด้วยเหตุนี้เธอจึงไม่เห็นด้านหลังเธอไม่ไกลนัก เงาร่างร่างหนึ่งกำลังเดินมาหาเธออย่างช้า ๆ เธอไม่ได้สังเกต แต่สัตว์เหล่านั้นที่เฝ้าดูความคึกคักอยู่รอบตัวเธอ กลับตื่นตระหนกลนลานจนวิ่งหนีเตลิดขึ้นมาในชั่วพริบตาเดียวหลังจากได้เห็นเงาร่างนั้น

"มีใครบ้างไหมนะ... คนตายหมดแล้วล่ะ ช่วยด้วย..."

ว๊าย การแขวนอยู่บนต้นไม้แบบนี้ ยากที่จะทนรับได้อย่างมากจริง ๆ ไม่เพียงเท่านี้ เธอยังเผยให้เห็นบั้นท้ายขาวผ่องของเธอ เธอยังสามารถรู้สึกได้ชัดเจนว่ามียุงตัวหนึ่ง กำลังกัดบั้นท้ายของเธอในเวลานี้

มู่หลานอีอยากร้องไห้แต่ไม่มีน้ำตา ฮึ ๆ ๆ ความรู้สึกอยากเกาแต่ไม่สามารถเกาได้แบบนี้ ช่างเจ็บปวดเหลือเกินนะ

จั้นหมิงเสียจ้องมองกองที่แขวนอยู่บนต้นไม้นั้น สงสัยว่ามีมนุษย์คนหนึ่งอยู่ที่นี่ได้อย่างไร

มู่หลานอีที่แขวนอยู่บนต้นไม้ ได้ยินเสียงแปลก ๆ เสียงหนึ่ง อดไม่ได้ที่จะสงสัยบ้าง เพราะเหตุใดเสียงนี้ฟังไปถึงเหมือน...

ขณะที่กำลังสงสัยว่าเสียงนี้คืออะไร จู่ ๆ ก็มีหัวสามเหลี่ยมคว่ำอันหนึ่งปรากฏขึ้นตรงหน้า รูม่านตาสีน้ำตาลคู่หนึ่ง ยังมีลิ้นสีแดงสดนั้น "ฉันคิดว่าคืออะไร ที่แท้เป็นงูนะ" รอเดี๋ยว งูหรือ? !

"กรี๊ด!!! งู!"

มู่หลานอีพยายามดิ้นรนสุดชีวิต ในเวลานี้ เธอไม่สนใจว่าเธอจะตกลงไปในทะเลสาบเบื้องล่างหรือไม่ กรีดร้องไปพลาง ดิ้นรนสุดชีวิตไปพลาง แต่ด้วยการเคลื่อนไหวดังกล่าวแบบนี้ ไม่สำคัญ จู่ ๆ ทั้งคนก็ไถลลงไปโดยพลัน บังเอิญ บั้นท้ายนั่งแปะไปบนยอดศีรษะของงูดำตัวนั้นทันที

จั้นหมิงเสียที่ถูกเสียงกรีดร้องอันแหลมคมนั้นทำให้รำคาญ อดไม่ได้ที่จะคำรามอย่างโกรธเคืองขึ้นมา "สมควรตาย หุบปาก!"

เสียงคำรามด้วยความโกรธอย่างกะทันหัน ทำให้มู่หลานอีหุบปาก

แต่มู่หลานอีมองดูงูดำตัวนี้ที่อยู่ตรงหน้าเธอด้วยความประหลาดใจ พูดตะกุกตะกัก "งู... งู... งูพูดจาแล้ว..." หลังจากพูดประโยคนี้ ตาทั้งสองของมู่หลานอีก็เหลือกไปรอบเป็นลมไป คราวนี้เหมือนศพร่างหนึ่งโดยสิ้นเชิง

เมื่อมองดูผู้หญิงที่ได้เป็นลมไป จั้นหมิงเสียก็สะบัดนางออก หลังจากมองนางด้วยสายตาดูถูก ก็วางแผนที่จะจากไป แต่ก็เป็นในขณะที่เขากำลังเตรียมจะจากไป จู่ ๆ เขาได้เห็นบั้นท้ายอันเรียบเนียนของผู้หญิงคนนั้น และที่บนบั้นท้ายนั้น ถึงกับมีเครื่องหมายตราอันหนึ่ง

'คือนางหรือ? นางก็คือผู้หญิงคนนั้นหรือ?'

จั้นหมิงเสียขมวดคิ้ว ผ่านไปสักพัก นี่จึงยื่นหางงูออกมา ม้วนนางขึ้นมา ในเมื่อเป็นนาง นั่นก็พากลับไปก็ได้ รอเขาเองบรรลุเป้าหมายของตน แล้วค่อยมอบผู้หญิงคนนี้ให้เหล่าทหารกินทิ้ง

มู่หลานอีที่เป็นลมไปไม่รู้ว่านางก็อวดบั้นท้ายเกลี้ยงเกลาแบบนี้ ถูกงูดำตัวหนึ่งม้วนขึ้นมาและพาตัวไป