มันเป็นช่วงปลายฤดูใบไม้ร่วงและท้องฟ้าก็เป็นสีฟ้า กลีบดอกสีเหลืองหอมหวานภายใต้ต้นหอมหมื่นลี้ปลิวไสวไปตามสายลมซึ่งกลายเป็นทิวทัศน์ที่สวยงาม

สาวสวยในชุดสีน้ำเงินนั่งอยู่ใต้ต้นหอมหมื่นลี้อย่างเงียบเชียบ เธอมองขึ้นไปบนท้องฟ้า มือของเธอวางทาบบนโต๊ะไม้กลม สายตาของเธอทอดยาวไปถึงที่ใดที่หนึ่งบนท้องฟ้า และกลีบดอกไม้ที่ร่วงหล่นก็ไม่อาจหันเหความสนใจของเธอได้เลย

"ท่านหญิง ... ท่านหญิง ... ท่านชายหรง ... " ด้วยท่าทีกระหืดกระหอบ สาวใช้ที่อายุประมาณ 18 ปี มีรูปร่างบอบบางก็วิ่งเข้ามาหยุดตรงหน้าหญิงสาว

หญิงสาวขมวดคิ้วมองสาวใช้อย่างไม่สบอารมณ์แล้วถามว่า "เกิดอะไรขึ้น?"

สาวใช้สงบลงและตอบว่า "ท่านชายหรง ... เขากำลังจะตาย ... ท่านหญิง ท่านควรจะ...  ... "

เธอต้องการให้นายหญิงของเธอไปเยี่ยมท่านชายหรง แต่ไม่กล้าพูดอย่างนั้น เธอเริ่มรับใช้นายหญิงของเธอมาก่อนการแต่งงานครั้งนี้และรู้ว่านายหญิงของเธอต้องทนทุกข์ทรมานกับการแต่งงานครั้งนี้มากเพียงใด อย่างไรก็ตาม ผู้ชายที่กำลังจะตายคนนั้นเป็นสามีของนายหญิงของเธอ!

หญิงสาวขมวดคิ้วเขม็ง เมื่อห้าวันก่อน เธอตื่นขึ้นมาในร่างของท่านหญิงหรง ภรรยาของท่านชายหรงในอาณาจักรเป่ยเฉิน ก่อนหน้านี้เธอเคยเป็นสาวน้อยในศตวรรษที่ 21

ถ้าให้เจาะจงคือเธอมาจากศตวรรษที่ 21 เธอเป็นศาสตราจารย์ที่อายุน้อยที่สุดในศูนย์วิจัยทางการแพทย์ที่มีชื่อเสียง อุบัติเหตุจากการทดลองทำให้เกิดการระเบิดในห้องทดลองของเธอ และวิญญาณของเธอก็ฟื้นขึ้นที่นี่ ในขณะเดียวกัน เธอก็ได้ความทรงจำทั้งหมดที่เป็นของท่านหญิงหรง เจ้าของคนก่อนของร่างนี้มาด้วย

ท่านหญิงหรงถูกเรียกว่าชูซิน ธิดาของรัฐมนตรี ผู้รับผิดชอบการบริหารงานบุคคลสำหรับอาณาจักรนี้ และเป็นเธอหลานสาวของพระสนมของจักรพรรดิ ยิ่งไปกว่านั้น เธอเป็นเด็กผู้หญิงที่มีความสามารถ ด้วยภูมิหลังที่สูงส่งและทรงอิทธิพลเช่นนี้ เธอจึงควรแต่งงานกับราชวงศ์ แต่...

พระราชกฤษฎีกาทำลายชีวิตของเธอ และท่านหญิงหรงก็เสียสละเพื่อการเมือง

เธอแต่งงานกับท่านชายหรงที่อ่อนแอ ซึ่งมีชื่อว่าอวี้เหวินโม่ เมื่ออายุได้สิบห้าปี เหวินโม่ที่หล่อเหลา รอบรู้ และละเอียดอ่อน ได้รับตำแหน่งขุนนางเมื่ออายุยี่สิบปี

น้องชายคนเล็กของเขาอวี้เหวินอี้ เป็นพลเอกเจินเป่ยผู้กล้าหาญและทรงพลัง เพียงไม่นาน ตระกูลอวี้ก็มีอิทธิพลในอาณาจักร

อย่างไรก็ตาม ม้าตัวหนึ่งตกใจในการแข่งม้าและสะบัดเหวินโม่ตก หลังจากนั้น เหวินโม่ก็เสียขาและหัวใจเต้นผิดจังหวะ

ชายหนุ่มที่เคยแข็งแรงคนนี้ค่อย ๆ อ่อนแรงและป่วย มารดาของเขาเป็นห่วงเขาและอ้อนวอนต่อจักรพรรดิให้จัดการวิวาห์ โดยหวังว่าเหวินโม่จะมีลูกก่อนที่เขาจะสิ้นชีพ

เป็นที่ทราบกันดีว่าท่านชายหรงจะตายในไม่ช้า ดังนั้นจึงไม่มีใครอยากแต่งงานกับเขา โดยไม่คาดคิด พระสนมของจักรพรรดิได้กำหนดให้ชูซินแต่งงานกับท่านชายหรง

ชูซินใจสลายจากข้อตกลงนี้ หลังแต่งงานเธอทำตัวไม่ดีกับครอบครัวใหม่และไม่ปฏิบัติตนเยี่ยงคนเป็นภรรยา เธอยังคงเป็นสาวพรหมจารีและสามารถแต่งงานใหม่ได้หลังจากที่ท่านชายหรงเสียชีวิต ดังนั้นเธอจึงสวดอ้อนวอนให้สามีตายทั้งวันทั้งคืน

ความเกลียดชังและความสิ้นหวังสะสมในช่วงสามปีที่ผ่านมาได้ฆ่าท่านหญิงหรงและเธอก็ได้ร่างนี้มา

ขอบคุณสมุนไพรหายากเหล่านั้น ท่านชายหรงยังไม่ตายแต่อาการแย่ลงเรื่อยๆ จื่อหลาน สาวใช้เพิ่งมารายงานสถานการล่าสุด

“บ้าเอ๊ย! ฉันต้องการร่างกายนี้และเขาก็เป็นสามีในนามของฉัน ฉันควรไปดูเขาสักหน่อยจะดีกว่า” เธอคิด

ขณะครุ่นคิด ชูซินก็ลุกขึ้นและตาจื่อหลานไปยังที่ที่ท่านชายหรงอยู่

ชูซินและเหวินโม่อาศัยอยู่คนละบริเวณกัน ท่านหญิงหรงเลือกที่จะอาศัยอยู่ในปีกใต้ ซึ่งอยู่ห่างจากสถานที่ซึ่งเหวินโม่อาศัยอยู่มากที่สุด เนื่องจากเธอไม่พอใจตระกูลอวี้ เหวินโม่อาศัยอยู่ที่ปีกตะวันตก ระหว่างทาง ชูซินหวนคิดถึงอดีตของท่านหญิงหรง

ท่านหญิงหรงอาศัยอยู่ในตระกูลอวี้มาเป็นเวลาสามปีแล้ว แต่ไม่รู้อะไรมากเกี่ยวกับสถาปัตยกรรมที่ซับซ้อนแห่งนี้ หลังจากการฟื้นคืนชีพของชูซิน เธอได้เดินเล่นรอบ ๆ อาคารนี้ นี่เป็นครั้งแรกของเธอและอาจจะเป็นครั้งสุดท้ายที่ได้พบท่านชายหรง