“เจาะเลือดเดี๋ยวนี้!” มาร์คสั่งด้วยน้ำเสียงเย็นชา โดยไม่สนใจสีหน้าเจ็บปวดของเด็กสาวอันแสนบอบบางเลย บนเตียงในโรงพยาบาลแหง่หนึ่ง ใบหน้าของหญิงสาวซีดเผือดเนื่องจากเสียเลือดมากเกินไป

ที่ยิ่งแย่ไปกว่านั้นคือ เชอร์ลีย์ เบลลุชชี เด็กสาวเป็นลูกสาวแท้ ๆ ของเขา

เพื่อจะเอาใจคู่หมั้นคนใหม่ของเขา มาร์คถึงกับยอมที่จะฆ่าลูกสาวของตัวเองอย่างโหดเหี้ยมด้วยน้ำมือของเขาเอง

เมื่อหนึ่งชั่วโมงที่แล้ว แอลลี่ คร็อกโก้ คู่หมั้นของเขาประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์จึงจำเป็นต้องได้รับการถ่ายเลือด

ซึ่งเชอร์ลีย์บังเอิญมีกรุ๊ปเลือดที่เหมือนกันกับแอลลี่อย่างเหลือเชื่อ เขาจึงจับเชอร์ลีย์มัดไว้กับเตียงในโรงพยาบาลโดยไม่ลังเล

เข็มเล่มหนาได้ทิ่มเข้าไปตรงเส้นเลือดอันบอบบางของเชอร์ลีย์

ปีนี้ เชอร์ลีย์ เบลลุชชี อายุเพียงหกขวบเท่านั้นซ่งมีดวงตาที่สวยงาม สดใสและไร้เดียงสาราวกับกวางน้อย

เลือดยังคงไหลออกมาจากแขนของเธอ

เมื่อเวลาผ่านไป ใบหน้าของเชอร์ลีย์ก็เริ่มซีดและเธอดูอ่อนแอลงอย่างเห็นได้ชัด

“เราได้เลือดมาสองถุงใหญ่แล้ว ดิฉันคิดว่าเราไม่ควรจะเอาเลือดเพิ่มแล้วค่ะ” พยาบาลอดไม่ได้ที่จะท้วง “เด็กอาจจะไม่สามารถให้เลือดได้มากกว่านี้แล้ว ไม่ว่ายังไงเธอเป็นลูกสาวของคุณนะคะ”

"ทำต่อไป!" มาร์คสั่งอีกครั้ง

มาร์คมองไปที่เชอร์ลีย์ ดวงตาของเธอชวนให้นึกถึงผู้หญิงที่น่ารังเกียจซึ่งก็คืออดีตภรรยาของเขา

นั่นยิ่งที่ทำให้ความสงสารที่มีนั้นน้อยลงไปอีก

ตอนนี้เอลลี่ต้องการเลือดและเขาจำเป็นจะต้องช่วยชีวิตเธอให้ได้

เชอร์ลีย์เริ่มร้องครวญด้วยความเจ็บปวด “พ่อคะ หนูเจ็บ... ช่วยหยุดเจาะเลือดหนูเถอะนะคะ หนูสัญญาว่าจะเป็นเด็กดีนะคะ... คุณพ่อ...”

ไร้ซึ่งความเห็นอกเห็นใจบนใบหน้าของมาร์ค เขาแค่รู้สึกว่าเธอกำลังส่งเสียงร้องน่ารำคาญ เขาจึงบังคับเชอร์ลีย์เงียบลงในวินาทีต่อมาโดยปิดปากของเธอไว้ซะ

“แม้ว่าฉันจะต้องสูบเลือดนังเด็กสารเลวนี่ในวันนี้จนหมด ฉันก็จะทำถ้ามันช่วยชีวิตเอลลี่ได้”

เชอร์ลีย์ไม่มีแม้แต่เสียงที่จะร้องไห้ออกมาหรือต่อสู้ดิ้นรนได้ เลย มีเพียงดวงตาของเธอที่เต็มไปด้วยฉากเลือดและน้ำตา

เลือดไหลออกมามากขึ้นเรื่อย ๆ และศีรษะของเธอก็เริ่มรู้สึกวิงเวียง

เธอกำลังจะสลบไป

เธอกำลังจะตามแม่ของเธอไปแล้วงั้นเหรอ?

ทั้งคุณยายและคนอื่น ๆ บอกว่าแม่ของเธอเสียชีวิตแล้ว

เปลือกตาของเธอหนักอึ้งจนแทบจะลืมต่อไปไม่ไหว

"ปัง!" เสียงดังก้องเข้ามาในห้องบริจาคเลือด

ก่อนที่โต้กลับ มาร์คก็ถูกใครบางกระชากตัวออกไปเสียก่อน

ทันใดนั้นก็มีหญิงสามสวมชุดเกราะสีดำพุ่งเข้ามาอุ้มเชอร์ลีย์ไว้อย่างอ่อนโยน

เมื่อเห็นหล่อน มาร์คก็ทำท่าราวกับเขาเห็นผี

เธอมีรูปร่างหน้าตาที่ชวนหลงใหลเป็นอย่างยิ่ง ขนตาหนาเป็นแพและริมฝีปากที่เย้ายวนที่มีเสน่ห์อันเหลือล้น

แต่ดวงตาของเธอกลับจ้องมองมาที่เขาอย่างแน่วแน่

ผมนุ่มเป็นลอนอย่างเงางามยิ่งทำให้เธอดูมีความลึกลับมากขึ้นไปอีก

“เธอ... คริสติน เธอมาที่นี่ได้ยังไง...” มาร์คยังพูดไม่จบประโยคด้วยซ้ำ

ดวงตาของคริสติน แคร์โรลล์มองมาราวกับเป็นปีศาจที่ส่งมาจากนรก เพียงสบตาเธอแค่เสี้ยวเดียวก็สร้างความหวาดกลัวให้กับผู้คนมากมาย

“ฉันขอโทษที่ทำให้นายผิดหวังนะ แต่ฉันยังไม่ตาย” เสียงของคริสตินเย็นชาราวกับน้ำแข็ง

มาร์คเป็นสามีเก่าของเธอเมื่อห้าปีที่แล้ว เขาพาเธอไปฮันนีมูนในวันครบรอบแต่งงานของพวกเขา

ไม่คิดไม่ฝันว่าเขาจะขายเธอให้กับพวกมาเฟียใต้ดิน

เธอไม่เคยลืมตั้งแต่วันที่เธอตื่นขึ้นมา มือและเท้าของเธอถูกล่ามด้วยโซ่เหล็กและถูกทุบตีอย่างทารุณราวกับไม่ใช่คน

สุดท้ายเธอก็ถูกเปลื้องผ้าเปลือยกายและถูกขังอยู่ในกรงจนเกือบตาย

มาร์คจำได้ทันทีว่าเธอเป็นอดีตภรรยาของเขาและเธอยังไม่ตาย

ดวงตาของเขาก็ไร้ซึ่งความกลัวไปทันที ในสายตาของเขา คริสตินเป็นเพียงผู้หญิงที่ว่านอนสอนง่าย ไม่มีปัญญามาข่มขู่เขาได้อย่างแน่นอน

เขายังคงจำได้ตอนที่เธอคุกเข่าอยู่บนพื้น ร้องไห้และขอร้องไม่ให้เขาทิ้งเธอไป

“ฉันได้ยินมาว่าเธอถูกขายไปเป็นนางบําเรอ รู้สึกเป็นยังไงบ้างล่ะ?” ไร้ซึ่งความรู้สึกผิดผ่านสายตาของเขามีแต่ความหยิ่งผยองเท่านั้น

สิ่งที่เขาต้องการทำตอนนี้คือเอาเลือดของเชอร์ลีย์ไปช่วยชีวิตคู่หมั้นของเขา

นับตั้งแต่ประกาศความสัมพันธ์ของเขากับแอลลี่ บริษัทเล็ก ๆ ของเขาก็ได้รับการสนับสนุนทางการเงินและลู่ทางทำธุรกิจมากมาย

ปัจจุบันเขาเป็นประธานของบริษัทที่จดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์

มีแต่เพียงเอลลี่เท่านั้นที่สามารถมอบทุกสิ่งที่เขาต้องการได้ ทั้งอำนาจ เงิน และเกียรติยศ!

“แกควรปล่อยเชอร์ลีย์เสียตอนนี้ดีกว่า ไม่งั้นจะต้องเสียใจ!” มาร์คขู่..

เขาเอื้อมมือออกไปคว้าเชอร์ลีย์ไว้แต่ก่อนที่มือของเขาจะเอื้อมถึงเธอ คริสตินก็คว้ามือของเขาไว้

มาร์คพยายามสะบัดมือของเธอออกอย่างแรง แต่เขาไม่สามารถขยับเขยื้อนได้เลยแม้แต่น้อย เขาเพิ่มแรงมากขึ้นแต่ในวินาทีถัดมา...

"อ้าก!"

กร๊อบ!

ท่ามกลางเสียงร้องที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวดของเขาคือเสียงกระดูกหัก สีหน้าของมาร์คบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวด

คริสตินซึ่งมีสีหน้าเรียบเฉยไร้ความรู้สึก

เพื่อเอาชีวิตให้รอด เธอไปเป็นอาสาสมัครเข้าร่วมกองทหารในตอนนั้นและได้กลายเป็นทหารรับจ้างที่แข็งแกร่งที่สุด

หลังจากผ่านการต่อสู้มาหลายครั้ง เธอจึงไม่ใช่ดอกกุหลาบที่อ่อนแอบอบบางอย่างที่เธอเคยเป็นอีกต่อไป

มาร์คคิดไม่ถึงว่าคริสตินจะแข็งแรงขนาดนี้

“เชี่ยเอ้ย ไอ้พวกไร้ประโยชน์ ยืนทำอะไรอยู่ เข้ามาช่วยฉันเดี๋ยวนี้!” มาร์คตะโกน

คริสตินที่เขาจำได้นั้นเป็นหญิงสาวที่สวมชุดเดรสดอกไม้แสนบอบบางในวันนั้นแต่ตอนนี้คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขากลับแข็งแกร่งอย่างเหลือเชื่อ

แม้แต่เขาก็ไม่สามารถต่อกรกับเธอได้

บอดี้การ์ดของเขาซึ่งเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านการต่อสู้ที่เขาจ้างมาอย่างแพงน่าจะมีความสามารถมากพอที่จะสู้กับคริสตินได้อย่างแน่นอน

เขาต้องการที่จะฆ่านังบ้านี้ให้ได้

บอดี้การ์ดมากกว่าครึ่งทีมตรงดิ่งเข้ามาหาคริสตินและเพื่อนของเธอที่ตามมาด้วย

ใบหน้าที่ไร้ความปราณีของพวกเขาประเมินคู่ต่อสู้ด้วยความเย้ยหยันและดูถูก

ขณะเดียวกันชายล่ำสันสี่คนเดินเข้ามาจากนอกห้อง คริสตินก็ผิวปากใส่พวกเขา

จากนั้นทั้งพวกของทั้งสีคนก็เริ่มพุ่งเข้าโจมตีพร้อมกัน!

ราวกับเสือดาวที่กำลังซ่อนตัว จู่ ๆ ก็กระโจนใส่ด้วยพลังโจมตีอันแข็งแกร่งออกมา

หนึ่งในพวกเขาสามารถโจมตีบอร์ดี้การ์ดในระยะใกล้ได้อย่างแม่นยำด้วยการชกไปที่คางของเขาจนทำให้ล้มลงไปทันที

ทุกคนได้ยินเสียงกระดูกหักของชายคนนั้นพร้อมเสียงกรีดร้องของเขาได้อย่างชัดเจน

อีกสามคนที่ลงไปสู้พร้อมกนันั้ทำให้ทั้งห้องตกอยู่ในความกลหลและวุ่นวายซึ่งเต็มไปด้วยเสียงกรีดร้องภายในชั่วพริบตา

“อ๊าก! ช่วยด้วย!”

“แกหักข้อมือฉัน...”

“ฉันขอร้อง ปล่อยฉัน ไม่นะ!”

ใบหน้าของมาร์คเผยให้เห็นสีหน้าหวาดกลัวอีกครั้ง ผู้หญิงคนนี้ไปทำบ้าอะไรมาถึงต่อสู้เก่งขนาดนี้?