หยุนชิงเหยียนลืมตาขึ้นช้า ๆ และรู้สึกประหลาดใจเมื่อพบว่าตนยังไม่ตาย กระสุนทะลุหน้าอกของเธอ แต่เธอกลับยังมีชีวิตอยู่ ในตอนที่เธอกำลังดีใจอยู่นั้น​ จู่ ๆ ก็ถูกเสียงข้าง ๆ ดึงดูด

"อื้อ​ อื้อ..."

เมื่อหันไปดู​ เธอแทบไม่อยาก​จะ​เชื่อสายตาตัวเอง บนเตียงมีผู้ชายสวมชุดแต่งงานสีแดง​ แต่ง​ตัวไม่เรียบร้อย​ ​กำลังออกกำลังกายอย่างดุเดือด​กับผู้หญิงที่เปลือยกาย​

ผู้หญิงที่อยู่ใต้​ร่างใบหน้าแดงก่ำ​ และส่งเสียงที่น่าอายออกมา

เพียงแต่ว่าผู้ชายคนนี้แปลกมาก ทำเรื่องแบบนี้ยังจะสวมหน้ากากอีก แต่ว่าหน้ากากนี้สวยดีนะ เป็นสีเงิน น่าจะเป็นโสเภณี​ชาย คงจะกลัวถูกจำได้ หยุนชิงเหยียนเกือบจะแน่ใจในสิ่งที่ตนคิด จู่ ๆ​ ก็ขมวดคิ้ว ชายคนนี้มีผมยาวสีดำสนิท​ และใช้แค่ยางมัดผมผูกไว้ด้านหลัง เส้นผมยุ่งเหยิง​ห้อยลงมาสองข้างอย่างสวยงาม ผู้หญิงที่อยู่ข้างใต้ก็มีผมยาวถึงเอว และเตียงแกะสลักอันวิจิตรงดงามนี้​ ทำไมจึงดูสวยงาม​และ​แปลกแบบโบราณเช่น​นี้？หรือว่าพวกเขากำลังเลียนแบบคนสมัยก่อน โรคจิต​จริง ๆ

ไม่สนคนอื่นแล้ว​ ลองขยับตัวดู เธอเพิ่งสังเกต​เห็น​ว่ามือของเธอถูกมัดไว้ด้านหลัง​ ขาก็ถูกมัดไว้ด้วย เธอนั่งอยู่ตรงมุม กำลังจะเรียกให้คนบนเตียงช่วย แต่กลับพูดไม่ออกเลยสักนิด​ ถูกปิดปากไว้อีก ทันใดนั้น ลางสังหรณ์อันเลวร้ายก็ผุดขึ้นในใจของเธอ หรือว่าเธอถูกพวกเขาจับได้ หรือว่าพวกเขาหนีไปได้...

หยุนชิงเหยียน หัว​หน้าหน่วยปฏิบัติการ​พิเศษ​หญิงประเทศ​จีน​ หนึ่งปีก่อน ได้ทำงานเป็นสายลับในแก๊งค้ายาที่นานาชาติประกาศจับ​ ก่อนจบงาน จู่ ๆ​ ตัวตนของเธอก็ถูกเปิดเผย....

"เหยียนเอ๋อร์ เธอเป็นสายลับจริง ๆ เหรอ?"เถ้าแก่สามของพ่อค้ายาชี้ปืนไปที่เธอ ผู้หญิงที่เขาชอบกลับเป็นสายลับ​ จะให้เขายอมรับได้อย่างไร

"ถ้าฉันบอกว่าไม่ใช่ คุณยังจะเชื่อไหม?"หยุนชิงเหยียนไม่ปฏิเสธ เพราะเธอรู้ว่าพวกเขารู้ตัวตนที่แท้จริงของเธอแล้ว โชคดีที่ข้อมูลของเธอส่งออกไปทันเวลา ถึงแม้จะต้องตาย เธอก็ทำภารกิจสำเร็จได้อย่าง​เป็นเกียรติ​

"ปัง ปัง" ในเวลานี้​ มีเสียงปืนอย่างดุเดือดดังมาจากด้านนอก ชิงเหยียนรู้ว่าเพื่อนร่วมทีมของเธอมาถึงแล้ว

"เถ้าแก่​ พวกเราถูกล้อมแล้ว ทำอย่างไรดี?" พ่อค้ายาคนหนึ่งพูดอย่างกังวล​ ในขณะที่​ยิงและเดินถอยกลับมาพร้อมกัน​

"คุณยกมือขึ้นและยอมแพ้เถอะ​ นอกจากอันนี้ พวกคุณไม่มีทางอื่นอีกแล้ว" หยุนชิงเหยียนพูดพร้อมรอยยิ้ม​มุมปาก มองดูเขาอย่างไม่เกรงกลัว

"ยอมแพ้เหรอ? นั่นไม่ใช่สิ่งที่ฉันทำได้ ฉันไม่กลัวตาย แต่ว่า​ ฉันจะให้เธอตายไปกับฉัน" ทันทีที่เถ้าแก่สามพูดจบ กระสุนในมือก็ยิงออกไปแล้ว...

หยุนชิงเหยียนหลบไม่ทัน​ กระสุนก็ทะลุหน้าอกของเธอโดยตรง ร่างกายค่อย ๆ ล้มลงไป แต่ทันใดนั้นเธอก็เห็นเพื่อนร่วมทีมของเธอวิ่งเข้ามาจากประตู รอยยิ้มปรากฏขึ้นที่มุมปากของเธอ และเธอค่อย ๆ ​หลับตาลง……

"หัวหน้า……"

หลังจากใจลอยไปพักหนึ่ง​ เธอก็ได้สติกลับมา การฝึกซ้อม​หลายปีทำให้เธอสงบสติทันที​ และสังเกตสภาพแวดล้อมโดยรอบอย่างระมัดระวังเพื่อทำการวิเคราะห์

หยุนชิงเหยียนเงยหน้ามองขึ้นไป​ ห้องนี้ตกแต่งด้วยสีแดง จากนั้นมองดูเฟอร์นิเจอร์รอบ ๆ ที่เหมือนสมัยก่อน​ ไม่ต้องสงสัยเลยว่ามันเหมือนเรือนหอของคู่บ่าวสาวสมัยก่อน​มาก