“โอเคค่ะ...ขอบคุณมากนะคะ” ‘ฐิตาภา’ หญิงสาวหน้าตาคมเข้ม ที่มาพร้อมเรือนร่างที่สูงโปร่งและกล้ามเนื้อที่สมส่วนเอ่ยบอกกับเลขาฯสาวของตนเองด้วยความพอใจ

　　“ไม่เป็นไรค่ะ” สาวหน้าหวานหยอดย้อย...ที่ไม่ว่าจะมองมุมไหน...ก็เหมือนดังนางฟ้าลงมาเกิดเอ่ยตอบผู้เป็นเจ้านายของตนเองด้วยความนอบน้อม ก่อนที่จะได้ยินฝ่ายนั้นเอ่ยออกมาต่อว่า

　　“กลับบ้านได้เลยนะคะ ไม่มีอะไรที่ฉันต้องรบกวนคุณอีกแล้วนะคะ” ฐิตาภาเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงติดจะเกรงใจให้ทาง ‘กานตญา’ ต้องรีบเอ่ยออกมาบ้าง

　　“ไม่ได้รบกวนเลยนะคะ...มันเป็นหน้าที่ของดิฉันอยู่แล้วค่ะ” ที่เธอพูดออกมาแบบนี้ ไม่ใช่เรื่องที่เกินจริงไปแม้แต่น้อย...ก็เพราะการที่เธอได้เข้ามาทำงานที่นี่นี่แหละที่ทำให้เธอมีกินมีใช้ มีเงินเหลือเก็บแบบทุกวันนี้...

　　แม่ที่เคยลำบากมาร่วมกับเธอมาตั้งแต่สมัยก่อน....เมื่อมาถึงตอนนี้ ก็เริ่มที่จะมีรอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของผู้ที่ให้กำเนิดบ้างแล้ว....และสิ่งนี้นี่แหละที่เป็นกำลังใจในการใช้ชีวิตของเธอเสมอมา....

　　การที่ผู้หญิงธรรมดาๆแบบเธอ ได้รับโอกาสจากบริษัทที่มีชื่อเสียงของฐิตาภา ก็ทำให้ชีวิตของเธอสามารถที่จะลืมตาอ้าปากได้ในที่สุด

　　“ถ้าอย่างนั้น...เอาเป็นว่า...เดี๋ยวฉันไปส่งที่บ้านคุณดีไหมคะ เพราะฉันเองก็จะกลับบ้านแล้วเหมือนกัน” หญิงสาวหน้าเข้มเอ่ยออกมาเรียบๆ ให้หญิงสาวหน้าหวานถึงกับต้องเกิดอาการอึกๆอักๆขึ้นมาโดยไว

　　“เอ่อ....คือ....”

　　“ถ้าอย่างนั้น เราก็ไปกันเลยดีกว่าค่ะ” ฐิตาภาพูดพร้อมกับจัดการเก็บข้าวของของตนเองเข้ามาไว้ในอ้อมแขนแล้วก็ออกเดินนำหน้ากานตญาให้ออกจากห้องทำงานของตนเอง....และนั่นก็เท่ากับว่า...หญิงสาวหน้าหวานเองก็ต้องยอมทำตามที่หญิงสาวหน้าคมต้องการแต่โดยดี....

　　อา...คนเป็นลูกน้องอย่างเธอ...จะสามารถปฏิเสธอะไรคนที่เป็นเจ้าของบริษัทได้ละ...นั่นก็เลยเป็นที่มาของการที่ในตอนนี้ สาวหน้าหวานจึงมานั่งอยู่ทางเบาะด้านหลังเคียงข้างฐิตาภาแบบนี้นี่เอง

　　ให้ตายเถอะ...เธอนะพยายามที่จะควบคุมจิตใจของตนเองไม่ให้หลงดีใจไปกับอาการใจดีของผู้ที่เป็นนาย...เพราะลำพังการรับมือในเรื่องการทำงานกับฐิตาภา...ก็เป็นเรื่องที่หนักหนาเอาการอยู่แล้ว

　　ฐิตาภานะ...ขึ้นชื่อเรื่องการใช้เลขาฯได้เปลืองเอามากๆ...เพราะตั้งแต่เธอเข้ามารับตำแหน่ง เธอก็โดนพวกพี่ๆที่ทำงานมาก่อนเอ่ยเตือนเรื่องนี้อยู่บ่อยครั้ง จนเธอเองนั้นก็ชักหวาดๆ กลัวว่าวันไหนอยู่ๆฐิตาภาจะลุกขึ้นมาไล่เธอออกจากงานเข้าสักวัน

　　แต่...เอ่อ....จะว่าไปแล้ว...ตั้งแต่เธอมาทำงานกับฐิตาภาได้จนกระทั่งจะครบปีในอีกไม่กี่วันนี้...ก็ไม่เคยเลยสักครั้งที่เธอจะเห็นฐิตาภาหงุดหงิดหรือทำไม่ดีใส่เธอ...หญิงสาวหน้าคมออกจะเป็นคนที่นิ่งขรึมและไม่ค่อยพูดเสียมากกว่า

　　และอีกเรื่องที่เธอเองนั้นต้องเตรียมใจอย่างหนักในการทำงานกับฐิตาภา ก็เห็นจะเป็นความสวยคมชนิดที่ถึงแม้ว่าอีกคนจะชอบทำใบหน้าเรียบเฉยอยู่เป็นนิจ...แต่การทำแบบนั้นก็ไม่อาจปิดบังความสวยงามของหญิงสาวคนนี้เอาไว้ได้เลย...แถมอีกคนยังมีรูปร่างที่สูงโปร่งและมีกล้ามเนื้ออย่างคนที่ชอบออกกำลังกายเป็นประจำ...นี่ยังไม่รวมถึงฐานะและการศึกษาที่อยู่ในระดับแนวหน้า...

　　ด้วยคุณสมบัติแบบนี้จึงไม่เป็นที่น่าแปลกใจเลยแม้แต่น้อยว่า ทำไมเจ้านายของเธอถึงชอบมีสาวๆหนุ่มๆแวะเวียนมาหาถึงที่ทำงานอยู่บ่อยครั้ง....