พุทธศักราช 2562

　　ที่บ้านไม้หลังน้อยในชนบทแห่งหนึ่ง

　　“พิมพ์… นั่นเอ็งจะไปไหน ใกล้ค่ำแล้วนะนังพิมพ์

　　‘ป้านวล’ ร้องเรียก ‘พิมพิลา’ หลานสาวซึ่งเป็นเด็กกำพร้าที่หล่อนเก็บเอามาเลี้ยงตั้งแต่ตัวเล็กๆ

　　“จะไปเก็บดอกไม้ที่คลองหลังบ้านจ้ะป้า... ”

　　หญิงสาวตะโกนตอบ

　　ตอนที่ป้านวลเก็บพิมพิลามาเลี้ยง ตีนยังเท่าฝาหอย ทว่าถึงวันนี้เด็กหญิงตัวน้อยๆ คนเดียวกันนี้ เติบโตเป็นสาวน้อย ใบหน้าสะสวยสะดุดตา เป็นที่หมายปองของบรรดาชายหนุ่มทั้งหมู่บ้าน

　　พิมพิลาถูกแม่ใจร้ายเอามาทิ้งไว้ที่ประตูหน้าบ้านของป้านวลกับลุงดำ

　　โชคดีที่สุนัขแสนรู้ตัวหนึ่งพยายามเห่าเรียกอยู่นานสองนาน กระทั่งลุงดำผู้เป็นสามีของป้านวลเกิดสังหรณ์ใจ เปิดประตูออกมาดูด้วยความสงสัยว่าสุนัขเห่าอะไร?

　　ครั้นแล้วก็พบร่างของทารกเพศหญิง หน้าตาน่ารักน่าชัง กำลังร้องไห้จ้าจนเนื้อตัวแดงไปหมด หากก็ยังไม่มอมแมมมากนัก ด้วยถูกห่อพันเอาไว้ด้วยผ้าขนหนูหลายชั้น

　　สาวน้อยรีบปั่นจักรยานออกไปตามถนนเส้นเล็ก มุ่งสู่หนองน้ำหลังบ้านด้วยหัวใจลิงโลด

　　ทว่ายังไม่ทันที่จะถึงหนองน้ำ จู่ๆ ก็มีรถจากัวร์สปอร์ต F—Type V6 สีดำคันใหญ่ ราคาเฉียดสิบล้าน วิ่งเข้าโค้งมาด้วยความเร็วสูง

　　เอี๊ยดดดด…

　　เสียงรถเบรกกะทันหัน เมื่อมีรถกระบะขับเคลื่อนสี่ล้อสีส้มคันใหญ่วิ่งสวนทางออกมาตรงทางโค้ง ทำให้รถจากัวร์ต้องเบรก รถจักรยานเสียหลัก

　　“ว้าย... ”

　　เสียงร้องลั่น รถจักรยานและร่างของพิมพิลากลิ้งหลุนๆ ลงไปในป่าละเมาะข้างทาง

　　“หนู… เป็นอะไรหรือเปล่าหนู”

　　‘ตินน์’ ชายหนุ่มวัยยี่สิบห้าปี รูปร่างสูงใหญ่ ผิวขาว ใบหน้าหล่อเหลาราวกับเทพบุตร เป็นทายาทคนเล็กของตระกูล ตะโกนถามด้วยความตกใจ รีบเปิดประตูออกมาดูหญิงสาว

　　“หนู... ไม่เป็นไรใช่ไหม”

　　ชายหนุ่มถาม สาวน้อยหันมาสบตา สะดุดตากับใบหน้าสุดหล่อเหลาของตินน์ เขาตรงเข้ามาโอบประคองร่างของพิมพิลา อุ้มขึ้นมาจากป่าละเมาะริมทาง

　　ครั้งแรกที่สบตากัน...

　　พิมพิลามองหน้าตินน์ตาไม่กะพริบ ราวกับถูกสะกดไว้ด้วยความหล่อเหลาราวกับเทพบุตรของเขา

　　ตินน์ก็เช่นกัน เขารู้สึกไม่ต่างจากหล่อน รู้ว่าชะตาของเขากับหล่อนได้ถูกร้อยรัดไว้ด้วยกันในทันทีทันใดที่ได้พบหน้า… นี่แหละ! ผู้หญิงที่เขารอคอย

　　ผู้หญิงคนนี้มีลักษณะบางอย่างที่ตินน์รับรู้ได้ด้วยสัมผัสพิเศษ ดวงตามีประกายวิบวับ ตากลมโตและถุงใต้ตาอิ่มอวบเหมือนรูปถั่วลันเตา มีริมฝีปากสีชมพูเอิบอิ่มทั้งบนและล่าง บ่งบอกว่าหล่อนมีความกระตือรือร้นทางเพศสูง หน้าผากโหนกนูนแบบนี้ เดาได้เลยว่าหล่อนต้องเซ็กส์จัดมาก

　　“หนู... เอ่อ หนูไม่เป็นไรค่ะ”

　　พิมพิลาตอบคำถามด้วยน้ำเสียงตกใจ ท่าทางยังงงๆ ว่าเกิดอะไรขึ้นกับหล่อน

　　“โชคดีที่หนูไม่เป็นไร”

　　ตินน์โล่งใจ เหลือบมองรถจักรยาน สภาพของมันยับเยินจนขี่ไม่ได้ ล้อหน้าบิดเบี้ยวเพราะปะทะเข้ากับต้นไม้อย่างจัง

　　“รถหนูพังหมดเลย”

　　ตินน์กล่าว เมื่อเห็นพิมพิลาแสดงท่าทางเสียดายรถจักรยานออกมาอย่างเห็นไดชัด

　　แม้จะเป็นเพียงรถเก่าๆ แต่หล่อนก็รักและผูกพันกับมันมานาน เพราะมันคือรถจักรยานคันแรกในชีวิตที่ป้านวลซื้อให้

　　“เรื่องจักรยานดี๋ยวฉันซื้อให้ใหม่... ไม่ต้องกังวลอะไรทั้งนั้น หนูไม่ได้รับบาดเจ็บก็ดีแล้ว”

　　ตินน์บอกให้สาวน้อยสบายใจ ตอนแรกเขานึกว่าขาแข้งของหล่อนอาจจะหัก ดีที่ล้อหน้าของจักรยานช่วยรับแรงปะทะเอาไว้

　　“แล้วหนูเป็นลูกเต้าเหล่าใคร บ้านอยู่ที่ไหน เดี๋ยวฉันจะไปส่ง”

　　ตินน์มองหน้าพิมพิลา รู้สึกถูกชะตากับเด็กสาวคนนี้ขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก

　　ใช่… มันคือรักแรกพบ หล่อนคือผู้หญิงที่คู่ควรกับวงศ์ตระกูลของเขา ถ้าเข้าไปอยู่ในคฤหาสน์ ผู้หญิงคนนี้จะกลายเป็นที่รักของผู้ชายทุกคนในตระกูล

　　“หนูสวยจัง… ”

　　ตินน์ชม แวบแรกที่ได้เห็นพิมพิลา เขาสะดุดตากับทรวงอกอวบใหญ่ เสื้อยืดสีขาวบางๆ แนบเน้นช่วงอกจนดูรัดรึงตึงแน่นเพราะนมใหญ่มาก

　　สองเต้าที่ตินน์ประมาณขนาดด้วยสายตาก็รู้ว่าคัพอี ไม่งั้นคงไม่ดุนดันจนตุงขึ้นมาจากเสื้อ และการที่หล่อนโนบราทำให้มองเห็นตำแหน่งของจุกหัวนม แทงตุงอยู่เหนือเต้าทรวงทั้งสองข้าง

　　แบบนี้แหละสเปคเลย ใช่เลย! ผู้ชายในตระกูลของตินน์ชอบผู้หญิงที่มีทรวดทรงเข้าตำราแบบนี้

　　และอีกสิ่งในตัวของพิมพิลาที่สะดุดตาของตินน์เข้าอย่างจัง ก็คือสะโพกผาย ได้รูปรับกับช่วงเอวคอด มองดูเหมือนรูปทรงของผลน้ำเต้า

　　หากสิ่งที่เข้าตาเขาอีกอย่างก็คือหนอกเนินสวาท อูมแน่นอวดเนินสามเหลี่ยมอิ่มอูมอยู่ตรงง่ามขา เบ่งบวมเหมือนกลีบส้มโอลอยเด่นขึ้นมาจากเป้ากางเกงผ้ายืดขาสั้นแนบเนื้อ

　　ตินน์มองเห็นของดีของพิมพิลา เขาเชื่อมั่นว่าผู้หญิงคนนี้จะรองรับความใหญ่โตของผู้ชายในตระกูลของเขาได้ ซึ่งเป็นที่รู้กันภายในว่าด้วยกรรมพันธุ์เดียวกัน ทำให้อวัยวะเพศของผู้ชายทุกคนในวงศ์ตระกูลล้วนยาวใหญ่ ไม่มีใครต่ำกว่าเก้านิ้ว

　　ตินน์รู้สึกถูกชะตากับพิมพิลา มีความประทับใจอย่างแรงตั้งแต่วินาทีแรกเห็น ราวกับว่าเคยเห็นหล่อนจากที่ไหนสักแห่ง ซึ่งอาจจะเป็นเมื่อชาติปางก่อน

　　ตินน์จินตนาการไปถึงตอนที่หล่อนเปลือยเปล่า แค่คิดก็ทำให้อาวุธประจำกายของเขาพองตัว คัดแข็งขึ้นมาอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ แม้ในช่วงเวลาสั้นๆ ที่เพิ่งเจอหน้ากัน

　　อีกหนึ่งเดือนต่อมา

　　ภายหลังจากอุบัติเหตุในวันนั้น ตินน์ตัดสินใจมาสู่ขอพิมพิลาไปเป็นภรรยา

　　“ลุงกับป้าไม่มีปัญหา แต่ขอให้คุณสัญญาได้ไหมคะ… ว่าจะรักและเลี้ยงดูพิมพิลาเป็นอย่างดี อย่าทอดทิ้งหลานสาวของป้า”

　　ป้านวลดีใจที่หลานสาวจะได้ออกเรือนไปเป็นสะใภ้เศรษฐี

　　“ครับ… ผมสัญญา”

　　เสียงของตินน์หนักแน่นจริงจัง

　　“พิมพ์… ไปอยู่กับคุณตินน์นะ… ที่คฤหาสน์นั่นจะให้อนาคตที่ดีกับหนู”

　　ป้านวลเอามือลูบศีรษะหลานสาว เพราะรักและหวังดี ป้านวลจึงไม่เหนี่ยวรั้ง