เสียงน้ำไหลข้างๆ หูได้ปลุกรชา สุรสันติซึ่งกำลังหลับสนิทให้ตื่นขึ้นมา เธอลืมตาที่ง่วงงุนและตกใจกับฉากตรงหน้า

มันเป็นห้องโรงแรมระดับดีลักซ์ แดดยามเช้าทอแสงบนผ้าปูที่ยุ่งเหยิง เสื้อผ้าและรองเท้าของชายหญิงกระจัดกระจายอยู่บนพรม ในห้องฟุ้งไปด้วยกลิ่นของการร่วมรัก

เมื่อเธอมองลงไปที่ร่างเปลือยเปล่าของตัวเองใต้ผ้าห่ม เธอรู้สึกไม่สบายตัวตรงส่วนนั้น รชาทึ้งผมยาวของตัวเองอย่างแรง ความทรงจำที่กระจัดกระจายเมื่อคืนนี้คืนฟื้นมาเหมือนภาพสไลด์

แฟนหนุ่มที่รักกันมาตั้ง 3 ปี กลับมาบอกว่าเธอไม่อ่อนโยน ไม่มีน้ำใจ และไม่มีเสน่ห์ จากนั้นก็ไปเรียนต่อปริญญาเอกที่เมืองนอกกับผู้หญิงที่มาจากครอบครัวร่ำรวยคนนึง

รชาซึ่งดูเหมือนจะเข้มแข็งจากภายนอก แต่ที่จริงภายในนั้นแสนเปราะบาง เมาจนไร้สติเมื่อคืนนี้ เธอหุนหันคว้าผู้ชายคนหนึ่งมาจากบาร์โดยบังเอิญและพาเขาไปที่ห้อง

ตอนนี้รชากำลังนั่งอยู่บนเตียง ขาของเธอสั่นเทา เธอเคารพและรักตัวเองเสมอ ทำไมเธอถึงทำอะไรที่ปกติเธอไม่กล้าแม้แต่จะคิดนะ คงจะจริงที่เขาว่าแอลกอฮอล์ทำให้คนขลาดกล้าขึ้นมา

เธอสวมเสื้อผ้าด้วยความรู้สึกตื่นกลัว คว้ากระเป๋าของตัวเอง และอยากจะแอบหนีออกไปโดยไม่มีใครสังเกต เธอไม่คิดว่าประตูห้องน้ำจะเปิดด้วยเสียงดังปัง!

รชาหันกลับมามองตามสัญชาตญาณและเห็นชายหนุ่มหน้าตาหล่อดีเดินออกมาจากห้องน้ำ

เขามีผมหนา ใบหน้าเต่งตึง ชิ้นส่วนบนใบหน้าโดดเด่น รูปร่างดี และภายใต้เสื้อคลุมหลวมๆ นั้นซ่อนกล้ามอกแข็งแรงและเซ็กซี่ไว้ครึ่งนึง

ผู้ชายคนนี้ปังมาก ดีกว่าแฟนเก่าของเธอเป็นไหนๆ

รชารู้สึกพึงพอใจในอกขึ้นมาทันที เธอยอมมอบพรหมจรรย์ให้ชายแปลกหน้าคนนี้ดีกว่าให้ผู้ชายไม่รักดีแบบนั้น

เมื่อหวนคิดถึงทุกสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้ รชาก็หน้าแดงขึ้นมาทันที

เมื่อคืนเขาอ่อนโยนและบางครั้งก็ดุดัน ในวัยยี่สิบห้า เธอได้ลิ้มรสความรู้สึกเป็นผู้หญิงเป็นครั้งแรก

แน่นอนว่าตอนนี้ที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขา รชารู้สึกอับอาย แต่เธอก็ยังแสร้งทำเป็นนิ่ง

ตรงกันข้ามกับรชาซึ่งกำลังเสียสูญ เขาดูเป็นปกติธรรมดามาก เขามองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยสายตาลึกล้ำ ขดริมฝีปากและแสดงท่าทีเหยียดหยาม ซึ่งนั่นทำให้รชาอึดอัดมาก

จากนั้นเขาก็เดินไปข้างเตียงและเอื้อมมือไปหยิบกระเป๋าสตางค์กุชชี่ของตัวเอง

รชาเข้าใจได้ทันทีเมื่อเธอเห็นกองเงินสดในกระเป๋าของเขา

นี่เขารับเธอมาเหมือนผู้หญิงแบบนั้นและต้องการจะจ่ายเงินให้เธอสำหรับเรื่องเมื่อคืนนี้หรือ?

ไม่ เธอโดนผู้ชายดูถูกแบบนี้ไม่ได้!

รชารีบหยิบเงินที่เหลือเพียงสี่พันห้าร้อยบาทจากกระเป๋าของตัวเองทันที แล้วโยนลงบนผ้าปูที่ยับยู่ยี่ตรงหน้าเขา

เขาเลิกคิ้วขึ้นและจ้องเธอด้วยความงุนงง

รชาแสร้งทำเป็นนิ่งและกอดอก เธอเงยหน้าขึ้นมองเขาและพูดด้วยน้ำเสียงวิพากษ์วิจารณ์ว่า “ถึงคุณจะหน้าตาดี คุณก็ดูแข็งแรงแค่ภายนอกแต่ข้างในอ่อนปวกเปียก และทักษะคุณก็แย่ด้วย งั้นคุณก็ราคาเท่านี้แหละนะ!”

"เธอว่าไงนะ" เห็นได้ชัดว่าคำพูดของรชาทำให้เขาหงุดหงิด เธอเห็นว่าเขาขมวดคิ้วและทำหน้าเครียด

เพื่อทำให้ดูสมจริงยิ่งขึ้น รชาก้าวไปข้างหน้าและตบไหล่เขาเบาๆ  เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง “ฉันแนะนำให้คุณแจกส่วนลดก่อนและค่อยเก็บประสบการณ์ไป เมื่อคุณเก่งขึ้นแล้ว คุณก็จะทำได้เป็นธรรมชาติมากขึ้น ผู้หญิงทุกวันนี้ไม่ได้เอาใจกันง่ายๆ หรอกนะ!”

“เธอกำลังรนหาเรื่อง...” เขาขมวดคิ้วและพูดผ่านไรฟัน

รชาเห็นว่ามือของเขากำหมัดแน่น เธอไม่ได้อยากจะเล่นกับเขา เลยเลือกที่จะหนีออกจากตรงนั้นให้ไวก่อนที่อะไรๆ จะควบคุมไม่ได้

เมื่อเธอเดินออกมาจากโรงแรมฮิลตัน ใบหน้าเครียดแข็งทื่อของเขายังคงอยู่ในหัวของเธอ รชารู้สึกได้ถึงหัวใจที่เต้นแรงอยู่ในอก และรู้สึกโชคดีที่เธอวิ่งได้เร็วพอ