ร้านอาหารหรูที่ตั้งอยู่ใจกลางกรุงเทพมหานคร ร้านอาหารที่มีความบรรเทิงให้ครบทุกรูปแบบ ทั้งอาหารที่เลิศรส ผับบาร์ที่เต็มไปด้วยสาวสวยหนุ่มหล่อ และที่ขาดไม่ได้คือการพนันครบวงจร อีกทั้งยังให้ความไพรเวทแก่ลูกค้า ซึ่งลูกค้า90%เป็นคนที่มีชื่อเสียงระดับประเทศทั้งสิ้น

"นัด"เสียงทุ่มของศรุตเรียกชื่อแฟนสาวที่นั่งทานอาหารด้วยท่าทีที่ไร้ซึ่งความกังวลใดๆอยู่ตรงหน้า  ณัฐนิชา เมื่อได้ยินชื่อตนเธอจึงวางมือจากช้อนและซ้อม เงยหน้ามองศรุต หนุ่มหล่อหุ่นดีที่อยู่ตรงหน้า สิ่งที่เธอเห็นคือ ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเครียด สายตาที่เต็มไปด้วยความกังวลและรู้สึกผิด 

"คุณโอเคจริงๆใช่มั้ย" ศรุตถามคำถามย่ำอีกครั้ง

"จริงสิคะ"ไม่ว่าเปล่าณัฐนิชายังเดินไปหาศรุตแล้วย่อตัวลงนั่งข้างๆกุมมือเขาไว้อย่างถนุถนอม

"คุณฟังนัดนะ ตัวนัดเองแค่เด็กกำพร้า นอกจากแม่ชีที่โบสถ์แล้ว นอกนั้นนัดไม่มีใครอีกแล้ว จนได้เจอกับคุณ คุณคือทุกสิ่งทุกอย่างของนัด ถ้านัดอยู่ก็เท่ากับว่านัดทำลายคุณ ทำลายอนาคตคุณ ทำลายความฝันของคุณ แล้วมันต่างอะไรกับนัดทำลายตัวเองล่ะคะ แค่ย้ายไปอยู่ชานเมืองซักพักมันไม่ได้ลำบากเลยค่ะ ลำบากกว่านี้นัดก็เจอมาแล้ว"

พูดเสร็จเทอก็ประทับริมฝีปากเอิมอิ่ม ลงบนริมฝีปากหนาของศรุตถ่ายเทความรู้สึกทั้งหมดที่มี เพื่อให้เขาคลายความกังวลลงบ้าง ถึงจะได้เพียงเล็กน้อยก็ยังดี

"อย่ากังวลไปเลยนะคะ"พูดจบเทอก็ยิ้มแย้มอย่างไร้ความกังวลใดๆ "กลับกันเถอะค่ะ นัดมีอะไรจะให้คุณดูด้วย"เทอกล่าวชักชวนแฟนหนุ่มอย่างออดอ้อน

รถยนต์คันหรูแล่นเข้าสู่คฤหาสน์หลังใหญ่ ชายหนุ่มร่างกำยำเดินเข้าด้านในอย่างรีบร้อน จนกระทั่งมาหยุดอยู่ตรงหน้า ชนิกานต์หญิงสาวที่มีดวงตาเฉี่ยวคมดั่งนกอินทรี จมูกรับกับรูปหน้า ปากบางสีกลีบบัว รูปร่างสวยสง่าดุจดั่งนางพญา

"กลับมาแล้วหรอคะรุต"ชนิกานต์เอ่ยถามพร้อมยื่นแก้วน้ำในมือให้ผู้เป็นสามีที่นั่งอยู่ "อื้อ"คำตอบที่ออกจากปากเขาราวกับเธอเป็นคนอื่นร่างสูงเดินผ่านเธอไปเหมือนเธอเป็นอากาศชนิกานต์ได้แต่มองแผ่นหลังนั้นเดินไป เธอถอนหายใจออกมาเบาพร้อมเดินตามเขาไป

 "แล้วนัดว่ายังไงบ้างคะ"ชนิกานต์เอ่ยถามสามีอีกครั้งถึงหญิงสาวอีกคนที่สามีบอกว่าจะต้องไปเคลียร์ "นัดน่ะเทอไม่เหมือนคนอื่น เทอน่ะไม่เคยมีปัญหาหรอก เทอไม่เคยทำให้ผมลำบากใจอยู่แล้วล่ะ "ศรุตยกแก้วน้ำขึ้นดื่มเล็กน้อย ก่อนที่เขาจะเอ่ยถ้อยคำที่มันทิ่มแทงใจดำของเธอขึ้นว่า "ไม่เหมือนคนอื่น"ศรุตพูดพร้อมกับใช่สายตาดูแคลน

"ค่ะ ถ้าเป็นอย่างที่คุณว่าก็ดีแล้วค่ะ ถ้าเป็นแบบที่คุณว่าก็ดีค่ะ งั้นฉันขึ้นนอนก่อนนะคะ เอ่อคืนนี้คุณไปนอนห้องเล็กนะฉันขี้เดินมาเปิดประตูให้"ชนิกานต์ลุกขึ้นจากโซฟาหนานุ่ม เตรียมจะก้าวขาเดินขึ้นห้อง แต่ต้องหยุดชะงักกับคำพูดของผู้เป็นสามี

"นัดท้องและผมก็จะไม่ยอม ให้เมียกับลูกผมไปลำบากแบบนั้นหรอกนะ"ท่าทีที่ดูจริงจังของศรุตทำเอาชนิกานต์แอบกลัวอยู่เล็กน้อย ชนิกานต์หยุดชะงักหลังจากที่ได้ยินสามีพูดแบบนั้น ซึ่งนั้นเป็นสิ่งที่เหนือความคาดหมายของเธอเป็นอย่างมาก เธอไม่คิดมาก่อนว่าณัฐนิชาจะตั้งท้องเร็วขนาดนี้ หากว่าณัฐนิชาเกิดแข็งข้อขึ้นมามันจะส่งผลต่อสิ่งที่พวกเขาซุ่มวางแผนมาทั้งหมด ชนิกานต์นิ่งคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะหันกลับมามองสามีของเธอ

"แต่ฉันกลับคิดว่าที่นั้นดีกว่านะคะ"น้ำเสียงของคำพูดที่ดูเรียบเฉย การวางตัวที่ดูนิ่งๆของชนิกานต์ แต่กลับดูมีพลังอยู่ไม่น้อย ราวขาสวยค่อยๆเดินตรงจนมาหยุดอยู่ตรงหน้าผู้เป็นสามี

"ดีหรอ...คุณกล้าพูดว่ามันดีหรอ นั้นมันชนบทชัดๆ จิตใจคุณนี่มันทำด้วยอะไรกัน จะให้คนที่กำลังท้องกำลังไส้ไปอยู่ชานเมืองแบบนั้น ถ้าหากเกิดอะไรขึ้นกับนัดจะทำยังไง"ศรุตตวาดภรรยาสาวเสียงดังลั่นบ้าน มือหนาของเขาบีบแขนเรียวเต็มแรงด้วยความโมโหดวงตาที่แดงก่ำไปด้วยความโกรธเพ่งมองมายังร่างบาง แต่เธอกลับไม่มีท่าทีหวาดกลัวใด ใบหน้าสวยนิ่งเฉยไม่บงบอกว่าเธอรู้สึกอย่างไรแน่ เธอยกมือเรียวของตัวเองมาแกะมือของสามีที่บีบแขนเธออยู่อย่างนิ่งเฉย

"คุณคิดว่าถ้าเรื่องของคุณกับณัฐนิชาหลุดออกไป มันกระทบแค่คุณกับฉันหรอ หึ คุณคิดว่าคนอย่างณัฐนิชาจะแบกรับเรื่องทั้งหมดไหวรึป่าว ท้องอ่อนๆน่ะ แท้งง่ายจะตายไป ให้ไปอยู่ที่นั้นแหละคะดีสุดสำหรับทุกคนแล้ว"เทอหันกลับไปมองสามีด้วยสาตาที่นิ่งเฉยแต่ก็แฝงความหน้าเกรงขาม

เมื่อได้ฟังคำพูดของภรรยาศรุตที่ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่จ้องหน้าของชนิกานต์ด้วยความคับแค้นใจ เขาหันไปคว้าเอาแจกัญใบสวยที่เต็มไปด้วยออกไม้หลากสีปาลงกับพื้นเพื่อระบายความโกรธ

"คุณกลับมาเหนื่อยๆไปอาบน้ำเถอะค่ะ ฉันเตรียมน้ำอุ่นไว้ให้แล้ว" พูดจบชนิกานต์ก็เดินขึ้นห้องโดยที่ไม่ได้หันกลับมามองผู้เป็นสามีเลยแม้แต่น้อย

"หึ นังนั้นมันท้องหรอ 555 ให้มันได้อย่างนี้สิวะ" เสียงปรายสายหัวเราะในลำคออย่างหน้ากลัว "กว่ามาถึงวันนี้ได้ไม่ใช่ง่ายๆ ดูแลให้ดี อย่าให้เกิดเรื่องวุ่นวายขึ้นล่ะ"สายปริศนาถูกตัดทิ้งไปทันทีที่ปรายสายสั่งงานเสร็จสับเรียบร้อย

ด้านศรุตเมื่อกลับมานั่งทบทวนคำพูดของภรรยาแล้ว มันกลับเป็นจริงอย่างที่เทอคิดทุกอย่าง เธอถือเป็นผู้หญิงที่เพรียบพร้อมทั้ง คุณสมบัติ รูปสมบัติ และทรัพสมบัติ เทอคิดรอบคอบในทุกๆด้าน

ถ้าหากณัฐนิชา ต้องมาเทอเจอแบบชนิกานต์แล้ว เทอคงทนได้ไม่ถึงเสี้ยวหนึ่งของชนิกานต์แน่ๆ ที่สำคัญหากเรื่องของเขาและเทอถูกเปิดเผยจริงๆ คนที่จะตกเป็นจำเลยของสังคม และได้รับการลงโทษจากสังคมมากที่สุดก็คงจะไปพ้นเทออีกเช่นกัน การที่ส่งเทอไปอยู่ที่นั้นถือเป็นทางออกที่ดีที่สุดสำหรับทุกคนจริงๆ