"ขอให้เธอตื่นขึ้นมา!"

น้ำที่แข็งแบบต่อเนื่องถูกทำลายลงบนตัวของผู้หญิงที่ครุ่นครั่นไร้พักแต่ระยะทาง, แก้มน่ารักของเธอถูกแช่แข็งจนบลัวคล้ำได้รับนักสืบสาวจากพวกหีบน้ำแข็งไม่ต่างหาก.

"อื้อ-" อย่างกะทันหัน, หนังตาของเธอลักลั่นอย่างบางเบา.

มันคืออะไร, หนาวมาก...

ความรู้สึกยังคงปล่อยและถูกระบาย, แต่ความหนาวอย่างอยู่ในที่หนาวทำให้เธอจำเป็นต้องตื่น.

"เธอตื่นแล้ว, เธอตื่นแล้ว!" คนอื่น ๆ รณรงค์ไว้เหมือนกับถังขยะที่โยนลงมา, หน้าตาที่น่ายังในหิมะตกทำให้จมูกทำแล้วดูน่าเกลียดไร้ผิดปรกติ.

เสียงที่เยนโชะส่งผ่านมาอย่างชัดเจน, "ถ้ายังไม่ตายก็คงต้องต่อสู้!"

หลังจากได้ยินประโยคนี้, ความตื่นตัวของฉันเริ่มมาอย่างรวดเร็ว.

ฉันไม่ได้ตาย?

นี่คือที่ไหน!

เธอเห็นหิมะทั่วเทพสถาน, คฤหาสน์ที่งดงามเป็นจริต, และถือมีระย้าแต่ไม่มีความมีความสุขเล็ก ๆ

ฟ้าใหญ่แล้ว, คณะกรรมการทั้งหมดถูกศาลห้อยโคมลอยแสงสีเหลืองแปลกประหลาด, และมีกลุ่มคนที่ตัดสินใจไม่ดีในภาคปลาย เด็กฝรั่งทุกคนดูน่าเกลียด.

นี่คือจะทำอะไร!

เธอรู้ว่าเธอได้รับการโจมตีที่แฝง, ครอบครัวของเธอไปโทษ, ฉันเราคิดว่าสาธารณรัฐแล้วที่ดี, แต่พื้นที่แยกพังส่วนบนของรถยนต์ที่มาถึง...

เธอไม่ต้องการรู้ว่าเธอทำความทรงจำของภาพที่ถูกทำลายอย่างรุนแรงด้วยระเบิด, มันหลอนท่ามขึ้นมานักจับปลาแม้แต่ความสุขสุดท้ายที่ภายใน,

เขากลับมาทุกครันครั้งที่วานซ่อมสายไฟประสาท, และรวมถึงทุกอย่างที่ฉันไม่เคยคิดเสียใจ.

แต่นี่คือที่ไหนนะ คุณจะบอกว่าฉันได้ย้ายไปยุคอื่นหรือ?

วู่——

แค่เห็นสายแส้พันธุ์ยาวเพียงหนึ่งออกมาอย่างรุนแรง เหมือนจะทำให้ฉันตายทันที่!

ยูเราพยายามไม่คำนึงถึงความเจ็บปวด ควบคุมการหายใจและหลบหลีกแส้ฉวยนั้น

"คุณยังคิดจะหลบหรือ?"

ในความมืดแห่งคืนนั้น, ภายใต้ชุดดำนั้นมีหนุ่มหน้าหนาวเคร่งเครียดข้างใน ระลึกคำสั่งเพื่อหยุดคนอื่น แล้วจึงได้รับแส้

เหมือนพ่อมดที่กำลังจะทำลายเหยื่อ มันเดินเข้ามาทางฉันทีละก้าว,ลายเส้นดราก้อนเงินที่แขนเปลี่ยนเป็นภาษาร้ายแรงที่ทำผู้คนเกรงขาม

รวมกลุ่มเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ข้อมือฉัน เป็นปลายไฟที่เย็นชา,แล้วตกลงมาบนผมอย่างรุนแรง!

การดำเนินการนี้เร็วเกินไป ไม่มีทางหลบหลีกได้!

ยูเราเจ็บจนจะขอทีแล้ว แต่ฉันแน่นฟันคาดานนำ ดงไฟในน้อยที่พริบค่ายชายที่โดนแสง

หนุ่มนั้นหล่อสุดจีด แต่เตือนร้านแรง ไม่แต่เพียงส่วนเหนือจากจินตกำลังพบในจวก

ฉันกัดฟันคาดานและดันกลับด้วยแรงทุกอย่างที่ฉันมี "นั่นคนที่รู้ว่าทำพวกที คุณเป็นหมาไหม! หากรุ่นพระคุณล่วงภายในิ แน่นอนยังจะทำให้ว็อคโด้!"

หนุ่มนั้นจับสายแสงแล้วยืนอย่างสง่างามเหมือนปิศาจ มองหูวต้นของหญิงที่อยู่ด้านหน้า: "คุณยังไม่ยอมรับความผิดหรือ?"

ยูเรากัดฟันขาว,ซ่อมมีการสะสมอารมณ์ทุกอย่างภายในฝ่ามือและเท้าสำรองแล้ว ในที่สุด, ฉันยืนขึ้นได้

"ผิดหรือ?"

"แม่ใหญ่ชีวิตนี้ไม่เคยขอโทษซักครั้ง!"

เธอยิ้มน้อยๆ อย่างมั่นคงและกระหาย และก็ขับเสียงออกจากปาก เมื่อไปถึงหน้าของ นันกงเยียว

นันกงเยียว ถูก อั๋ว เราว สะอาด ร่างกลางที่ไม่คาดคิดว่าจะถูกพ่นเลือดที่เธอขับออก แล้วก็ยิ้มอย่างเข้มข่าว "ซีเฮาเอี้ยน, คุณกำลังหาตาย!"

"คุณไม่เข้าใจความหมายของคำพูดหรือเบอร์, แม่ใหญ่ไม่คิดจะอยู่ต่อไปวันนี้!"

ในขณะที่พูด, อั๋ว เราว ท่าทางเหมือนจะ "คว้า" กลับมาที่ นันกงเยียว, แล้วจ้องจะดึงหลายที, เมื่อลมกระทบกัน, เธอรู้สึกเพียงว่าเธอไม่สามารถติดตามการเปลี่ยนแปลงของกลันฑ์บรรดา!

มันเป็นอะไร, นี่ไม่ใช่ร่างกายของเธอ!

นอกจากนี้เธอก็ต่อสู้อย่างมีความเจ็บปวด, แล้วก็ถูกถูกกดดันมากกว่าสิบครั้งโดยชาย.

"คุณมีทางไปสวรรค์แต่คุณไม่ไป, คุณมีประตูสู่นรกแต่คุณคิดจะคว้า. นับจากวันนี้ถ้าคุณต้องการตาย, ผม, กษัตริย์, จะทำให้คุณสำเร็จ!" ยานข่าวของ นันกงเยียว สร้างภาพที่โหดร้าย.

อากาศแค่ลง, ดอนเก้าเหยียบลงมาจากหนึ่งข้างของวัง, ว่ากันดังว่าเหมือนไปจัดการวันที่ ซีเฮาเอี้ยน จะตาย, ซึ่งตามด้วย, ทั้งวังเริ่มตกหิมะตลอดทั้งวัง.

การปรากฏต่อไปนี้น่ากลัวมาก!

นายไทยและสำนักงานหญิงต่างปะคำคมไปถึงราบของอาคาร.

แต่ถึงแม้หิมะจะตกแบบที่ไม่มีต้นฉบับ, นันกงเยียว ยังคงเป็นหนึ่งใบ, ในขณะที่มองหลิมจ้องผูกไปที่หัวของ อั๋ว เราว, วางแผนจะให้เธอพ้นไป.

แต่ลมเมื่อลงตัว, อั๋ว เราวดันไปที่อื่น เสียง "ช้าๆนะ" กับเสียงเดินทางหยาบๆบนหิมะเกิดขึ้นจากออนเบือนมาถึงที่ที่ใกล้ขึ้น, ใกล้ถึงจุดที่มีแค่หนึ่งฟุต

"When the whip falls, Xiao Rou pauses for a moment, is someone coming to save her?

สอนทันที, ซีเฮาเอี้ยน ที่เธอก็สุดท้ายไม่ไหวพวกมันจริงๆ, ต้องปิดตาลง.

ตามด้วย, ภาพเปลี่ยนสีจาง, กายที่มีสีชมพูถูกทรุดนำลงหน้าเท้าของ นันกงเยียว.