“อืม…” ลอร่า กรีนรู้สึกเจ็บปวดและตื่นจากอาการโคม่า

ห้องนั้นเต็มไปด้วยความมืดมิด

เธอได้ยินแต่เสียงลมหายใจอันหนักหน่วงของชายคนหนึ่งซึ่งทำให้เธอเจ็บปวดมาก

เธอพยายามอย่างเต็มที่ที่จะชกเขา อย่างไรก็ตาม หมัดของเธอก็ไร้ประโยชน์ราวกับว่าหมัดของเธอโดนผ้าฝ้าย

เธอไม่สามารถเรียกได้ ได้แต่ภาวนาว่า "ได้โปรดหยุด" ในใจของเธอ

……

เมื่อเธอตื่นขึ้นอีกครั้ง ข้างนอกก็รุ่งเช้า

ลอร่า กรีนลืมตาและมองไปยังห้องที่ไม่คุ้นเคย ฉากที่น่าหลงใหลจากเมื่อคืนนี้ผุดขึ้นมาในสมองของเธออย่างท่วมท้น

จากนั้นเธอก็ลุกขึ้นนั่งอย่างกระทันหัน รู้สึกเจ็บปวดอย่างมากภายในร่างกายของเธอ

เมื่อเธอลุกจากเตียง เธอเห็นคราบเลือดบนเตียงและกำหมัดแน่น

นั่นไม่ใช่ความฝัน...

ประตูห้องน้ำเปิดออก

ชายคนหนึ่งออกมาจากห้องน้ำ

เธอเห็นใบหน้าของเขาล้มลงบนเตียงด้วยความกลัว มันจะเป็นเขาได้อย่างไร?

ชายคนนั้นมีเพียงผ้าขนหนูพันรอบร่างกายส่วนล่างของเขาเท่านั้น เขาเหลือบมองเธอและพูดอย่างเกียจคร้าน "ตื่นแล้วหรือ"

ลอร่า กรีนกลืนน้ำลายของเธอ และยืนขึ้นอย่างประหม่าด้วยความเจ็บปวด “ม…คุณวัลตัน”

ชายคนนั้นเช็ดหยดน้ำบนผมของเขาอย่างเป็นธรรมชาติและพูดว่า "ถ้าคุณมีอะไรจะพูดจริงๆ ให้พูดทีหลัง ไปอาบน้ำก่อน"

ลอร่า กรีนหลับตาลง "ไม่เป็นไร ฉันสบายดี ฉัน... ฉันยังมีสิ่งที่ต้องทำ ฉันจะไปแล้ว"

“คุณกรีน เราไม่จำเป็นต้องอธิบายเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้หรอก”

บลัชออนลงบนใบหน้าของกรีน มีอะไรจำเป็นต้องอธิบายสำหรับสิ่งนั้นหรือไม่?

เธอต้องรายงานเขาและบอกว่าเธอเมาเกินกว่าจะจำได้ว่าเกิดอะไรขึ้น?

“คุณวอลตัน ฉันสะอาดมาก และไม่มีกามโรค นอกจากนี้ ฉันไม่คิดว่าคุณวอลตันประสบความสูญเสียใดๆ เมื่อคืนนี้ ดังนั้น คุณช่วยลืมเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้ได้ไหม”

ดูเหมือนเธอจะมั่นใจ แต่จริงๆ แล้ว เธอพูดประโยคสุดท้ายด้วยน้ำเสียงขี้ขลาด

“ผมรู้ว่าคุณสะอาด เพราะผมตรวจสอบด้วยตัวเองแล้ว”

เธอหน้าแดงเล็กน้อย พึมพำ “เขาไม่จำเป็นต้องพูดออกมา มันน่าอึดอัดจริงๆ!”

“ฉันแค่ถามคุณว่าคุณต้องการให้ฉันทำอะไรเพื่อคุณไหม ฉันคิดว่าการเช็คคุณเพื่อจบเรื่องทั้งหมดนี้ไม่ใช่ความคิดที่ดี”

“ฉันไม่ต้องการอะไรทั้งนั้น ฉันแค่หวังว่านายวอลตันจะเก็บเป็นความลับได้”

“แค่นั้น?”

“ค่ะ” เธอตอบอย่างจริงจัง

วิลเลียม วอลตันเลิกคิ้วขึ้นสูงแล้วเริ่มที่สาวร่างผอมที่อยู่ข้างหน้าเขา ในที่สุด เขาก็พยักหน้าโดยไม่แสดงความรู้สึกใดๆ

หญิงสาวคว้าเสื้อผ้าและกระเป๋าของเธอและออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว

วิลเลียม วอลตันยิ้มอย่างมีความหมาย

ผู้หญิงคนนี้ ... แบบว่า ... น่าสนใจ

ลอร่ามีความคิดเดียวในใจของเธอที่กำลังหนีจากวิลเลียม วอลตัน

ในฟิลาเดลเฟีย วิลเลียม วอลตัน ซีอีโอวัย 27 ปีของ Walton Group ยืนหยัดเพื่ออำนาจ ความมั่งคั่ง และ … อันตราย

ว่ากันว่า เขาไม่ลังเลเลยที่จะฆ่าพี่ชายคนโตของเขา ทำให้แจ็คพิการ และในที่สุดก็ประสบความสำเร็จในการเป็นซีอีโอของวอลตัน กรุ๊ป

ถ้าเขาเป็นคนแบบนั้น ลอร่า กรีนไม่กล้าที่จะตกหลุมรักเขา

คนนี้คงเป็นคุณวอลตัน Walton Group เป็นคู่แข่งรายใหญ่ที่สุดของ Anderson Group

สำหรับเธอ เธอไม่ต้องการมีส่วนเกี่ยวข้องกับครอบครัว Anderson ตลอดชีวิต

ออกจากโรงแรมเธอก็ตบตัวเอง

“คุณบ้าเหรอ คางคกดีกว่าวิลเลียม วอลตัน ทำไมคุณต้อง…?

เธอเอาแต่คิดว่าถ้าเรื่องนี้เป็นที่รู้จักโดยครอบครัวแอนเดอร์สัน จะเกิดอะไรขึ้น? เธอส่ายหัวและไม่กล้าพิจารณาผลที่จะตามมา

ในขณะนี้ โทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น

เธอหยิบมันออกมาดู สายนั้นมาจากวิลเลียม วอลตัน

นิ้วของเธอสั่น นี่เป็นครั้งแรกที่หมายเลขของเขาปรากฏบนหน้าจอโทรศัพท์มือถือของเธอ

เขาเรียกฉันทำไม

ถ้าเธอไม่รับสาย เธอจะรู้สึกผิดไหม?

เมื่อเสียงเรียกเข้ากำลังจะหายไป เธอหยิบขึ้นมา: "คุณวอลตัน"

“สำหรับการขโมยครั้งแรกของคุณ ฉันจะชดใช้ คุณสามารถขอให้ฉันทำอะไรคุณได้ตลอดเวลา ยกเว้นการทำให้ฉันตกหลุมรักคุณ”

ลอร่า กรีนตกตะลึงครู่หนึ่ง แล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “คุณวอลตัน ฉันคิดว่าคุณเข้าใจผิดว่าฉันไม่ใช่โสเภณี”