“พ่อ นี่พ่อเหรอ”

“แม่บอกว่าหนูไม่ควรรบกวนพ่อ แต่หนูกำลังจะโดนคนพวกนี้ฆ่า ช่วยหนูได้ไหม พ่อ หนูคิดถึงพ่อมาก...”

โจเซฟ ดอว์สันได้รับโทรศัพท์ ทันใดนั้น เขาตกใจ และแม้แต่ความโกรธของเขาก็เดือดพล่านจากข้างใน!

นั่นคือลูกสาวของเขา!

“เร็วเข้า ไปที่โฟรกัว ให้เร็วที่สุด!” โจเซฟคำรามพร้อมด้วยเส้นเลือดที่โผล่ขึ้นบนขมับของเขา ความตึงเครียดนั้นรุนแรงมาก ราวกับว่ามันพร้อมปะทุขึ้นทุกเมื่อ

"ค้นหาว่าการโทรนี้มาจากไหน เร็วเข้า!"

โจเซฟทั้งกังวลและโมโหในเวลาเดียวกัน

อันที่จริง ลูกน้องของเขาไม่เคยเห็นท่าทีตื่นตระหนกกับโจเซฟมาก่อน ดังนั้นพวกเขาจึงตกใจและไม่กล้าลังเล

ลูกน้องคนหนึ่งขับรถไป ขณะที่คนอื่นๆ เริ่มค้นหาที่ตั้งทันที

ด้วยเหตุนี้ รถออฟโรดของกองทัพจึงรีบวิ่งไปที่โฟรกัวด้วยความเร็วที่น่าสะพรึงกลัว

โจเซฟตัวสั่นไปทั้งตัวที่เบาะหลัง เขากำหมัดแน่นและผ่อนลงอย่างต่อเนื่อง ในขณะที่หอบอย่างหนัก เขาก็เริ่มน้ำตาไหลออกมาเล็กน้อย ก่อนหน้านี้ เขาได้รับโทรศัพท์จากเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ที่กำลังร้องไห้ ขณะกำลังสะอื้น

เด็กหญิงถามว่าเขาใช่พ่อของเธอหรือไม่ ถ้าเป็นเช่นนั้น เขาสามารถช่วยเธอได้หรือไม่

โจเซฟจึงถามว่าเธอเป็นใคร เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ตอบว่าเธอคือ โคลอี้ มูนีย์ ลูกสาวของ เพจ มูนีย์ และ โจเซฟ ดอว์สัน!

ในขณะนั้น โจเซฟตกใจเหมือนถูกฟ้าผ่า

โคลอี้ร้องไห้และขอความช่วยเหลือผ่านโทรศัพท์

ดูเหมือนว่ามีคนพยายามจะทุบตีเธอ และมีคนพาแม่ของเธอไปด้วย!

ทันใดนั้น เสียงกรีดร้องของโคลอี้ก็ดังขึ้นจากปลายสาย บางทีอาจมีคนทำลายโทรศัพท์ของเธอ การโทรจึงสิ้นสุดลงทันที

เรื่องนี้ทำให้ตาของโจเซฟจึงเย็นชาและอาฆาต มีคนทุบตีลูกสาวของเขา

คนขับรู้สึกหนาวถึงกระดูกสันหลัง เขารู้สึกว่าโจเซฟไม่ได้ทำตัวเป็นปกติตอนนี้ แต่เขาเหมือนสัตว์ร้าย

ดังนั้นเขาจึงขับด้วยความเร็วที่เร็วกว่ามาก เกินขีดจำกัดของเขาเอง

โจเซฟ ดอว์สันเป็นทายาทของตระกูลดอว์สัน ซึ่งเป็นครอบครัวที่มั่งคั่งในโฟรกัว

เมื่อหกปีที่แล้ว แม่ของเขาเสียชีวิตด้วยอาการป่วย หลังจากนั้น เขาถูกแม่เลี้ยงไล่ออกจากครอบครัว ในวันเดียวกันนั้น คู่หมั้นก็ขอเลิกกับเขา

ขณะที่โจเซฟถูกไล่ตามและกำลังเจอกับการลอบสังหาร เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องหนีไปจากโฟรกัวและไปลี้ภัยอยู่กับเพื่อนๆ ในต่างประเทศ

อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้คาดหวังว่าเพื่อนที่ดีของเขาจะวางยาพิษเขา โดยหวังมอบเขาให้แม่เลี้ยง

โจเซฟตกอยู่ในความสิ้นหวัง เขาถูกไล่ออกจากครอบครัวของเขาและถูกทั้งคู่หมั้นและเพื่อนสนิททรยศหักหลัง เรื่องพวกนี้ทำลายความมั่นใจของเขา

เขายังคิดที่จะฆ่าตัวตาย

ศัตรูของเขาแข็งแกร่งเกินกว่าจะเอาชนะได้

คืนหนึ่ง ตอนที่เขากำลังจะยอมแพ้ เขาได้รับการช่วยเหลือจากผู้หญิงคนหนึ่ง

ผู้หญิงคนนั้นคือ เพจ มูนีย์

ในเวลานั้น เพจเพิ่งจบการศึกษา และเธอก็มีความคาดหวังที่ยอดเยี่ยมเต็มเปี่ยม ในมุมมองของเขา เธอสวย อ่อนโยน และมีพลัง

หลังจากช่วยชีวิตโจเซฟ ไม่เพียงแต่เธอไม่รังเกียจเขา เธอยังดูแลเขาอย่างดีด้วย!

เธอเองทำให้โจเซฟรู้สึกอบอุ่นภายในใจ

อย่างไรก็ตาม เนื่องจากพิษในร่างกายของเขา เขามักจะหมดสติในตอนกลางคืน

เช้าก่อนเขาจะจากไป โจเซฟสังเกตเห็นว่ามีบางอย่างผิดปกติกับเพจ อย่างไรก็ตาม เธอไม่ได้พูดอะไร ดังนั้นเขาจึงไม่ใส่ใจ

หลังจากนั้นเขาก็จากโฟรกัวไปพร้อมด้วยความแค้น

อันที่จริงเขาต้องการแก้แค้น

ดังนั้นในช่วงห้าปีในต่างประเทศ เขาได้ต่อสู้เพื่อเอาชีวิตรอดด้วยการฆ่าศัตรูจำนวนมาก และวิหารมังกรในตำนานก็ถือกำเนิดขึ้น

มีผู้เชี่ยวชาญหลายคนอยู่ภายใต้คำสั่งของเขา

ในเวลานี้ ในที่สุดเขาก็มีพลังมากที่จะแก้แค้น!

ในคืนนั้น หลังจากทำลายหนึ่งในกลุ่มใต้ดินที่ทรงพลังที่สุด องค์กรฮอลโลว์ทาลอนส์ เขาวางแผนที่จะกลับไปที่โฟรกัว แต่ว่าเขาไม่ได้คาดหวังว่าจะได้รับโทรศัพท์จากลูกสาวในเวลานี้

ในที่สุดโจเซฟถึงรู้ว่าเขาทำร้ายเพจ

จนกระทั่งตอนนี้ เมื่อเขาคิดถึงเรื่องนี้ ร่างกายของเขาก็สั่นสะท้าน และจิตใจของเขาก็เต็มไปด้วยเสียงสั่นเทาของโคลอี้ที่ร้องขอให้เขาช่วยเหลือ

ถ้าไม่มีเพจ ก็คงไม่มีเขา โจเซฟ!

แน่นอนว่าก็ไม่มีโคลอี้ลูกสาวคนสำคัญเช่นกัน

เพจเป็นแสงสว่างในอดีตอันมืดมิดของโจเซฟ!

คราวนี้เขาจะตอบแทนเพจ หวังว่าจะปกป้องเธอตลอดไป!

เขารู้ว่าเธอยังไม่ได้แต่งงานมาโดยตลอด

หากวันนี้เขาไม่ได้รับสายนี้กะทันหัน เขาจะไม่รู้ว่าตัวเองมีลูกสาว

อันที่จริง ชีวิตของเขาช่างน่าสังเวชอย่างยิ่งในอดีต ครอบครัวของเขาเองในโฟรกัวไม่ชอบเขาด้วยซ้ำ

ความอบอุ่นเพียงอย่างเดียวมาจากแม่ของเขา

เมื่อตอนนี้แม่ของเขาเสียชีวิต เพจ บุคคลที่สำคัญที่สุดในชีวิตของเขา ดูเหมือนจะตกอยู่ในอันตราย เขาจะสงบสติอารมณ์ได้อย่างไร?

ทันทีที่เขานึกถึงเสียงร้องไห้ของโคลอี้ทางโทรศัพท์ เขาก็อดไม่ได้ที่จะตัวสั่น

“คุณเป็นพ่อหนูเหรอ โจเซฟ ดอว์สัน”

“พ่อ ช่วยแม่หน่อยได้ไหม”

“พ่อ หนูเจ็บมาก...”

“พ่อ พวกมันพาแม่ไป...”

โจเซฟหลับตาด้วยความเจ็บปวด เขาไม่อยากเชื่อเลยว่าใครเล่าจะโหดร้ายถึงขนาดทำร้ายเด็กหญิงอายุสี่หรือห้าขวบ

“เร็วเข้า! เร็วเข้า!”

ทันทีที่เขานึกถึงความทุกข์ทรมานของลูกสาว ความสงบนิ่งใจเย็นตามปกติของโจเซฟก็หายไป

เหี้ยมโหดของเขาดูน่ากลัวเหมือนความโกรธพุ่งไปยังท้องฟ้า

เมฆหมอกรอบๆ ทั้งหมดถดถอยกลับ ราวกับว่าพวกเขาทั้งหมดกำลังหลีกเลี่ยงเทพเจ้าแห่งสงครามองค์นี้

โจเซฟเป็นเทพเจ้าแห่งสงครามในเวลานี้ในขณะที่เขาควบคุมองค์กรที่แข็งแกร่งที่สุดในโลก ซึ่งคือวิหารมังกร! เมื่อเจ้าหญิงน้อยของเขาถูกทรมาน เขาจะปล่อยให้เรื่องต่างๆ เป็นไปได้อย่างไร

สนามบินทหาร!

โจเซฟขึ้นเครื่องบินทหารและตรงไปที่โฟรกัว

ในขณะนี้ วันเวลาของโจเซฟรู้สึกยาวนานหลายปี! เขาก็ยิ่งวิตกกังวลมากขึ้นไปอีก

เวลาห้าทุ่ม

ในเขตชานเมืองของเมืองอาเพรน

มีคฤหาสน์สุดหรูแห่งหนึ่ง ที่บริเวณลานบ้าน พวกอันธพาลหลายคนกำลังทุบตีผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งกำลังนอนอยู่บนพื้นในขณะนั้นด้วยกระบอง

เมื่อเธอพลิกตัวขึ้น ผู้หญิงคนนั้นก็กรีดร้องขณะที่รอยฟกช้ำเริ่มปรากฏทั่วร่างกายของเธอ

ห่างไปไม่ไกลนัก เด็กหญิงตัวเล็กๆ กำลังตัวสั่นและคุกเข่าขอร้องอยู่ที่พื้น

"ได้โปรด... หยุดตีเอวา... หนูเป็นคนขโมยมือถือเธอไปเอง... เธอไม่ได้ให้หนูมา... ได้โปรดหยุดตีเธอเสียที..." เด็กหญิงตัวเล็กกลัวจนตัวสั่น เธอยังคงสะอื้นในขณะที่อ้อนวอน

ใบหน้าครึ่งหนึ่งบวม และมีรอยตบปรากฎที่ใบหน้าด้านเดียวกัน

หมอกหนาวยามกลางคืนปกคลุมหนา แต่เสื้อผ้าของเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ถูกซักจนบางและกลายเป็นสีขาวและดูขาด ๆ

“กล้าดียังไงเอามือถือมาที่นี่ สมควรโดนแล้ว!” ชายคนนี้ไม่หวั่นไหวและไม่คิดที่จะปล่อยให้คนของเขาหยุด

“เธอเอาเงินเราไป แต่เธอปฏิเสธที่จะทำงานให้เรา เธอรนหาที่เองนะ ผมพูดซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่าไม่มีใครได้รับอนุญาตให้ช่วยเด็กเลวคนนี้ แกไม่ฟังผมเหรอ”

ผู้หญิงที่นอนอยู่บนพื้นมีอายุเพียง 20 ปี เธอเป็นนักศึกษาวิทยาลัยที่ดูแลเด็กหญิงตัวน้อย ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา เธอสังเกตเห็นว่าสวะกลุ่มนี้ให้เด็กผู้หญิงที่น่ารักคนนี้อาศัยอยู่ในคอกหมูและกินอาหารหมู ดังนั้นเธอจึงอดไม่ได้ที่จะสงสารเด็กหญิงตัวน้อย หลังจากพูดคุยกันหลายวัน เธอพบว่าแม่ของเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ได้ทำให้ใครบางคนขุ่นเคือง

สวะเหล่านี้ได้ลักพาตัวลูกสาวของเธอไป เพื่อบังคับให้แม่ของเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ยอมจำนน

เมื่อหญิงสาวเข้าใจความทุกข์ยากของเด็กหญิงตัวน้อย เธอจึงรู้สึกสงสารเด็กมากขึ้น

ก่อนที่เด็กหญิงตัวจะถูกจับมา เธอมีชีวิตที่ยากลำบาก อันที่จริง มันก็ไม่ได้ดีไปกว่าขอทานมากนัก

แม่ของเธอเป็นพนักงานเสิร์ฟ เงินเดือนของเธอจึงค่อนข้างน้อย พอจ่ายค่าเช่าแล้ว เธอก็จะมีเงินเหลืออยู่ไม่มาก

อันที่จริงเสื้อผ้าของเด็กหญิงตัวเล็กๆ นั้นเป็นเสื้อผ้าที่คนอื่นไม่ต้องการ

หลังจากที่ทั้งสองได้รู้จักกัน เอวาก็พบว่าชื่อของเธอคือโคลอี้ ในสายตาของโคลอี้ แม่ของเธอเก่งที่สุดในโลก!

โคลอี้มักจะช่วยแม่ทำความสะอาดและหยิบขวดพลาสติกมาขาย บางครั้งแม่ของเธอจะซื้อเนื้อให้เป็นรางวัล ถึงจะเพียงเดือนละครั้ง โคลอี้ก็พอใจแล้ว

บางครั้งเมื่อ โคลอี้ อยู่ในคอกหมู เธอจะแหงนมองดูดวงดาวบนท้องฟ้า

"หนูกำลังมองดูอะไรอยู่??" เอวาถาม

“หนูกำลังมองดูพ่อ” โคลอี้ตอบด้วยรอยยิ้ม

เอวาอดไม่ได้ที่จะถามว่า "พ่อของหนูอยู่ที่ไหน ทำไมเขาไม่อยู่กับหนู"