เรื่องมันเริ่มจากวันนั้น คืนที่ฉันได้รับคลิปเสียงจากเพื่อนคนหนึ่งในกล่องข้อความเฟซบุ๊ก...

　　เพื่อนคนนี้เป็นเพื่อนรุ่นพี่ที่ทำงานของฉันเองปกติแล้วแกเป็นคนจริงจัง สุภาพ และมักจะคุยแค่เรื่องงานเท่านั้น เวลาที่แกส่งอะไรที่แปลกไปแบบนี้ฉันเลยมักจะต้องถามย้ำกลับไปก่อนทุกครั้ง ว่าพี่ส่งอะไรมา ไม่ใช่พวกสแปมหรือไวรัสแน่ๆแล้วฉันถึงจะกดเปิด

　　“พี่ป้องคะ ไฟล์ที่พี่ส่งมาให้คือไฟล์อะไรคะพี่”

　　ฉันถามกลับไปในกล่องแชท แต่รอนานมากก็ยังไม่มีการตอบกลับ จึงหันไปทำอย่างอื่นดูอย่างอื่นจนกระทั่งลืมเรื่องนี้ แล้วเดินหันหลังไปโดดขึ้นเตียงนอน เตรียมตัวไปทำงานในตอนเช้า

　　กระทั่งเช้าวันรุ่งขึ้น ฉันออกไปทำงานตามปกติ แล้วก็ได้พบเพื่อนหลายคนในที่ทำงานจับกลุ่มคุยกันด้วยสีหน้าเคร่งเครียด แม้แต่หัวหน้างานที่เคยเจ้าระเบียบก็ยังมาร่วมวงด้วย

　　“มีอะไรกันหรือเปล่าคะ” ฉันเลียบๆเคียงๆถาม แล้วก็โดนดึงเข้าวงอย่างรวดเร็ว

　　“นา เมื่อคืนเธอได้คลิปเสียงจากพี่ป้องหรือเปล่า”

　　“คลิปอะไร” ฉันถามเสร็จแล้วก็นึกขึ้นมาได้อีกทีว่า น่าจะหมายถึงคลิปเสียงเมื่อวานนั่นเอง

　　หลายคนมองหน้ากันไปมา ก่อนที่ใครคนหนึ่งจะพูดขึ้นว่า “พี่ป้องเสียแล้วนะนา เมื่อคืนนี้เอง ราวห้าทุ่ม”

　　เมื่อเห็นฉันทำหน้าตกใจเพื่อนอีกคนก็รีบอธิบาย “พี่ป้องเสียในห้องนอนตัวเอง ตำรวจยังหาสาเหตุไม่ได้ นาเคยได้ยินเรื่องคลิปเสียงลูกโซ่ที่แชร์ๆกันช่วงนี้ไหม เขาบอกว่าเป็นคลิปเสียงอาถรรพ์ ถ้าใครได้รับมาแล้วเปิดฟังจะต้องตายภายในเจ็ดวัน”

　　เอาจริงฉันไม่เคยได้ยินเพราะไม่ค่อยได้สังคมออนไลน์อะไรกะเขาเท่าไหร่นักเอาไว้ติดต่องานอย่างเดียว และค่อนข้างประหลาดใจที่ทุกคนกลับมาให้ความสำคัญกับเรื่องคลิปอะไรนี่ทั้งๆที่พี่ป้องเพิ่งจะตายแท้ๆ

　　“มันเหมือนเป็นคลิปตัวตายตัวแทน ถ้าเปิดแล้วไม่ว่าทำยังไงก็หนีไม่พ้น คลิปจะถูกส่งต่อไปอีกสี่คนหลังจากที่เจ้าตัวตายไปแล้ว เขาว่ากันว่าเสียงในคลิปคือเสียงของคนที่ตาย ส่งมาจากโลกหลังความตาย”

　　ฉันรู้สึกว่าไร้สาระ แต่ก็ไม่ใจร้ายพอจะหัวเราะเยาะพวกเขา เห็นว่าบางคนได้รับคลิปเสียงของพี่ป้อง และบางคนเปิดฟังไปแล้ว บางคนเครียดถึงกับทำงานไม่ได้นั่งร้องไห้ตลอดวัน

　　อย่างไรก็ดีเย็นนั้นฉันก็ไปร่วมงานศพพี่ป้องร่วมกับเพื่อนๆในที่ทำงาน ในงานศพ มีเพื่อนสามคน ชื่อเก๋ แนน อ้อม ที่นั่งร้องไห้สะอึกสะอื้นหนักกว่าญาติของพี่ป้องเสียอีก เมื่อสอบถามก็ได้ความว่า สามคนนี้เปิดฟังคลิปเสียงที่พี่ป้องส่งมาให้ เป็นประโยคเดียวกันคือ “ตายตกไปตามกัน“เป็นเสียงทุ้มต่ำแหบพร่าเหมือนเสียงปีศาจ แต่ทุกคนที่ได้ยินก็บอกตรงกันว่าเป็นเสียงของพี่ป้องแน่ๆ เรื่องแปลกคือหลังจากที่เปิดฟังไปครั้งหนึ่งแล้วคลิปเสียงที่ว่าก็จะกลายเป็นคลิปเปล่าไม่มีเสียงอะไรอีก เป็นเหมือนกันทุกคน

　　“แต่ถึงแม้ไฟล์เสียงจะเสียไปแล้ว คนที่ได้ฟังคลิปก็จะยังได้ยินเสียงนั่นวนเวียนไปมาอยู่ในหัว จนกว่าจะเป็นไปตามคำสาป นั่นคือ ตายตกไปตามกัน” ใครคนหนึ่งพูดต่อ ทำให้สาวๆสามคนที่นั่งอยู่ร้องไห้หนักขึ้นไปอีก

　　“นา เธอเป็นคนเดียวที่ได้คลิปแต่ไม่ได้เปิดฟังก็เลยสบายใจเพราะรอดตัวแน่สินะ” แนนพูดด้วยน้ำเสียงเหมือนไม่ค่อยพอใจที่ฉันไม่ทุกข์ไม่ร้อนอะไรกับพวกเธอด้วย ฉันขี้เกียจต่อปากต่อคำเลยลุกหนีกลับบ้านไปเสียเลย

　　เรื่องน่าแปลกก็คือ อีกราวสามคืนต่อมา เวลาสี่ทุ่ม ฉันได้รับคลิปเสียงจากอ้อม แล้วตอนห้าทุ่มตรง ฉันได้รับข้อความเป็นคลิปเสียงส่งมาทางโทรศัพท์ จากแนนและเก๋ ยังสงสัยว่าสามคนนี้เล่นอะไรกัน และก็ไม่ได้เปิดฟังแต่อย่างใด จนกระทั่งเช้า จึงได้รู้ว่า แนนและเก๋เสียชีวิตไปแล้วอย่างปริศนาในห้องนอนของตัวเองเช่นเดียวกับพี่ป้อง

　　ตอนนี้เหลือแค่อ้อมเท่านั้นที่ยังคงทำท่าทางหวาดกลัว ร้องไห้สะอึกสะอื้น กลัวคำสาปจะเป็นจริงและมาปรึกษาฉันว่าจะทำยังไงดี ฉันไม่ได้กลัวหรือเชื่อเรื่องพวกนี้แต่อดสงสารอ้อมไม่ได้ เลยพยายามปลอบใจ และคอยคุยไลน์เป็นเพื่อนทั้งวันทั้งคืน และสัญญาว่าจะพาไปทำบุญด้วยกัน

　　คืนวันที่เจ็ดหลังการตายของพี่ป้อง ฉันได้ยินเสียงโทรศัพท์จากอ้อมราวสี่ทุ่มห้าสิบ เมื่อรับสายก็กลับได้ยินเสียงเหมือนเปิดจากวิทยุ เป็นเสียงของอ้อม ทว่าแหบพร่าอย่างประหลาด “ตายตกไปตามกัน”

　　ฉันตกใจแทบขว้างโทรศัพท์ทิ้ง แต่ต่อมาก็ได้ยินเสียงอ้อมพูดต่อ “ขอโทษด้วยนะนา มีแค่วิธีนี้เท่านั้น ที่จะทำให้คำสาปโดดข้ามเราไปได้ เราต้องทำให้สี่คนที่ได้รับคลิปพร้อมกันได้ฟังคลิปครบทุกคน แล้วเราต้องรอดเป็นคนสุดท้ายโดยการทำคลิปเสียงแล้วเปิดให้คนที่เหลือฟังก่อนครบเจ็ดวัน ตอนนี้ฉันรอดแล้วขอโทษด้วยจริงๆ” อ้อมว่าพลางสะอื้นแล้วรีบวางสายไป

　　ฉันตัวชาวาบ รู้สึกเย็นเยือกอย่างประหลาดทันทีที่วางหู มือเท้าสั่นขึ้นมาเองเมื่อเห็นเงารางๆสีดำทะมึนขยับเข้ามาทางด้านหลัง ฉันทั้งกลัวและโกรธ ชำเลืองมองที่นาฬิกาแขวนผนังแล้วคำรามในใจ

　　ไม่เป็นไรหรอกอ้อม ...ขอบใจที่บอกวิธี ยังเหลือเวลาอีกตั้งสิบนาที แล้วฉันก็รีบลงมืออัดคลิปเสียงตัวเองทันที

　　“ตายตกไปตามกัน” ๐