“พ่อครับ...รบกวนพ่อจริงๆนะครับ” ชายหนุ่มหน้าขาวใสเอ่ยบอกกับชายวัยกลางคนที่ยังคงความหล่อเหล่าของใบหน้าเอาไว้ได้อย่างไม่น่าเชื่อ

　　ในตอนนี้นั้น ‘อนุยุทธ’ ย่างเข้าสู่วัยสี่สิบปลายๆ...แต่ใบหน้าของชายคนนี้ ยังคงดูราวกับคนอายุสามสิบปลายๆเท่านั้น...มันอาจจะแป็นเพราะการที่ชายวัยกลางคนคนนี้ชอบออกกำลังกายก็เป็นได้....จึงทำให้เขาดูอ่อนกว่าวัยอยู่มาก...แล้วไหนจะการที่ชายคนนี้เองนั้นก็มีหุ่นที่แสนจะล่ำบึกขยี้ใจสาว

　　นั่นจึงไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร...ที่แม้ว่าชายคนนี้นั้นจะมีอายุจัดว่ามากแล้ว...แต่ก็ยังคงมีสาวสวยเข้ามาให้ท่าอยู่ตลอดเวลา...เพราะสาวๆเหล่านั้นเห็นว่าชายคนนี้สูญเสียคู่ครองไปนานแล้ว...ก็เลยอยากที่จะเข้ามาหาสมบัติ...เฮ้ย...ไม่ใช่สิ...อยากที่จะเข้ามาเป็นผู้หญิงที่ช่วยให้ชายหนุ่มคลายจากความโศกเศร้าและความเหงาที่ต้องใช้ชีวิตอยู่เพียงลำพังก็เท่านั้นเอง....

　　ส่วนเรื่องที่จะได้ใช้เงินมากมายมหาศาลที่อนุยุทธมีอยู่นั้น....หรือ จะได้มาเป็นนายหญิงของบ้านหลังนี้ที่มีทรัพย์สินอยู่มากมาย...นั่นก็ถือเป็นผลพลอยได้ที่จะตามมาก็แล้วกัน....

　　“ไม่ต้องเกรงใจพ่อ...ลูกไปทำงานเถอะ....” ชายวัยกลางคนเอ่ยกับ ‘อติภพ’ ให้ชายหน้าใสได้แต่พยักหน้ารับคำของพ่อแท้ๆของตนเองอย่างรู้สึกขอบคุณมากมายเสียเหลือเกิน

　　ก็....วันนี้นะ...เขานัดว่าจะไปรับแฟนสาวของเขาที่เดินทางกลับมาจากต่างประเทศเพื่อไปทำงาน....เพราะหญิงสาวถูกส่งให้ไปดูงานสามสัปดาห์....

　　ทั้งๆที่คิดถึงหญิงสาวคนนั้นขนาดนี้...เขากลับไปรับอีกคนไม่ได้ เพราะทางบริษัทมีปัญหา...เฮ้อ....ให้มันได้แบบนี้สิ....ชายหน้าขาวคิดในใจ....ใจจริงแล้ว...เขาอุตส่าห์วางแผนว่าหากเขาไปรับหญิงสาวคนนี้แล้ว....เขาจะพาอีกคนไปที่คอนโดฯของเขา...แล้วก็จัดการเอาสาวคนนั้นให้หมอบไปบนเตียงด้วยความเหนื่อยอ่อน...ให้สมกับที่เขาต้องนอนเหงาคนเดียวมาเกือบเดือนแท้ๆ....

　　แต่นี่อะไร...เขากลับต้องไปทำงานนี่นะ....ไหน...ใครบอกว่าเจ้าของกิจการสบายไง....อยากให้พวกเขาเหล่านั้นมาดูจริงๆ...ว่ามันไม่ได้สบายนะ...ลูกจ้างนะสบายกว่าเป็นไหนๆ....ชายหน้าขาวคิดในใจก่อนที่จะรีบปลีกตัวไปทำงานของตนเองในทันที.....

　　อนุยุทธเอง....ก็ได้แต่มองตามหลังลูกชายหัวแก้วหัวแก้วหัวแหวนของตนเองไปด้วยแววตาเป็นห่วงเท่านั้น....เมื่อลูกชายของเขาเริ่มอายุมากขึ้นเขาก็ตัดสินใจมอบกิจการหลายอย่างให้ชายหนุ่มดูแล....และก็ดูเหมือนว่าคงอีกสักพักใหญ่ๆกว่าที่ลูกของเขาจะจัดการมันให้ดีพร้อมได้...

　　อา...แฟนสาวของลูกชายเขานี่...คนไหนนะ...ชายวัยกลางคนคิดในใจ...ในขณะที่ชูป้ายกระดาษแข็งที่มีถ้อยคำต้อนรับกลับจากต่างประเทศในมือของตนเองที่ลูกชายเตรียมให้ไปด้วยแบบไร้จุดหมาย....

　　เขารู้นั่นแหละ...ว่าเครื่องบินโดยสารของหญิงสาวคนนั้นจะปล่อยให้ผู้โดยสาวออกมาที่เกทนี้...แต่ว่า...แฟนสาวของลูกชายนะคนไหนละ....อนุยุทธคิดในใจ ก่อนที่จะสังเกตเห็นได้ว่า...ในตอนนี้นั้นมีหญิงสาวที่สวมแว่นกันแดดอันโตคนหนึ่งเดินตรงเข้ามาหาเขาเสียแล้ว....

　　“คุณพ่อของคุณภพใช่ไหมคะ” คนหน้าหวานถามชายวัยกลางคนออกมาด้วยน้ำเสียงหวานๆ ให้อนุยุทธรีบพยัหน้าออกมาในทันที

　　“หนู...’รติมา’ นะคะ...หนูเป็นแฟนของคุณภพค่ะ....” หญิงสาวพูดก่อนที่จะค่อยๆถอดแว่นกันแดดอันโตนั้นออก...เพื่อที่จะเปิดเผยใบหน้าหวานๆของตนเองให้ปรากฏอยู่ที่ตรงหน้าของชายหนุ่มคนนี้....

　　และสิ่งที่เขากำลังเห็นอยู่ในตอนนี้นั้น...ก็ทำให้อนุยุทธเองถึงกับต้องนิ่งอึ้งไปเลยในทันที....