[คอนโดหรูริมแม่น้ำเจ้าพระยา]

　　"อ่า..."ร่างสูงที่ขยับโยกอยู่เหนือร่างเปลือยเปล่า ปล่อยเสียงครางออกมาอย่างสุขสม เมื่อถูกความเสียวซ่านจากภายในที่อ่อนนุ่มเล่นงาน ตาคู่คมมองดวงหน้าหวานที่ชื้นเหงื่อ นึกขัดใจเมื่อเห็นปากบางขบเข้าหากัน ดวงตากลมโตนั่นอีกที่ปิดสนิท เพราะเจ้าของไม่อยากเห็นหน้าเขา 'ปภังกร' ยกยิ้มมุมปากพร้อมกับสับสะโพกเข้าออกถี่ๆ เมื่ออยากแกล้งคนที่นอนนิ่งเหมือนหุ่น พยายามฝืนตัวเองเพื่อต่อต้านเขา กรามแกร่งขบเข้าหากันจนเป็นสันนูน เมื่อถูกภายในอ่อนนุ่มตอดรัดจนเสียวกระสัน จนต้องผ่อนจังหวะให้ช้าลง โมโหตัวเองตั้งใจจะแกล้งคนที่นอนเกร็งอยู่ใต้ร่างให้รู้สำนึก ที่บังอาจมาท้าทายเขา แต่ตัวเองกลับเป็นฝ่ายทนไม่ไหวเสียเอง นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขานอนกับเธอ แต่เขาก็ยังทรมานและสุขสม เพราะทุกอย่างที่เป็นเธอยังคงเป็นเหมือนเดิม โดยเฉพาะความอ่อนนุ่มภายในช่องทางรัก ที่คับแน่นจนเขาแทบปริแตกเพียงแค่เข้าไปครึ่งทาง

　　"ร้องออกมา! ครางออกมา! ผมไม่ชอบนอนกับท่อนไม้!"ชายหนุ่มออกคำสั่ง สะโพกสอบยังตอกเข้าใส่ แต่เปลี่ยนจังหวะให้ช้าลง เน้นย้ำตรงจุดหลักๆ เพื่อแกล้งให้เธอทรมาน

　　คำสั่งที่ได้ยินไม่ได้มีผลกับเธอเลยสักนิด มือที่กำผ้าปูที่นอนออกแรงบีบจนสั่นเกร็งไปทั้งตัว 'พสิกา' รู้ตัวว่าไม่อาจฝืนตัวเอง และต่อต้านสิ่งที่คนเหนือร่างสร้างขึ้นมาได้ แต่เธอจะทนให้มากที่สุด เขาจะได้หมดอารมณ์ เบื่อหน่ายในตัวเธอ บทรักที่แสนทรมานนี้จะได้จบลงเสียที ร่างบางกระตุกเกร็งเมื่อเขากระแทกลงมาตรงจุดเดิมซ้ำๆ มือบางยังคงกำผ้าปูที่นอนไว้แน่น ทั้งๆที่อยากจะใช้มันปัดมือหนา ที่กำลังวุ่นวายกับจุดที่ไวต่อความรู้สึกของเธอออก

　　"รู้ไหมว่าเวลาที่คุณทำให้ผมโกรธมากๆ คุณจะต้องเจอกับอะไร!"เสียงแหบห้าวกระซิบชิดใบหูบาง เมื่อเขาเลื่อนใบหน้าขึ้นมาหาเธอ พสิกาไม่มีทางรู้เลยว่ายิ่งเธอเมินเฉยไม่สนใจเขา ยิ่งยั่วให้เขามีอารมณ์ ชายหนุ่มก็ไม่รู้ตัวเองเหมือนกัน ว่าทำไมถึงชอบเวลาที่เธอทำท่าทางเฉยชาใส่ อาจเป็นเพราะเขาอยากเอาชนะ จึงสนุกที่ได้แกล้งเธอ

　　"ก้อย!"เสียงเหี้ยมออกคำสั่งเมื่อเธอยังฝืน ปากร้อนปาดเลียใบหูเล็ก ก่อนจะประกบลงบนปากอิ่มที่ส่ายหนี

　　"ฉันเหนื่อย!"เสียงแหลมเล็กที่เปล่งออกมา พร้อมกับมือบางที่ผลักใบหน้าเขา บ่งบอกให้รู้ว่าเจ้าตัวไม่สบอารมณ์ ปภังกรโกรธจัด ตั้งแต่ร่วมรักกันมาเกือบชั่วโมง เขาเพิ่งจะได้ยินเสียง

　　ของเธอ

　　"ก้อย! หันหน้ามามองผมเดี๋ยวนี้"ชายหนุ่มออกคำสั่งอีกครั้ง เมื่อใบหน้าสวยคอยแต่จะเบี่ยงหนี เธอจะขัดขืนทุกครั้งเวลาที่เขาจะจูบปากเธอ

　　"รังเกียจผมนักใช่ไหม งั้นก็เตรียมร้องขอชีวิตได้เลย พสิกา!"สิ้นเสียงคำรามสะโพกสอบก็ตอกอัดลงมาถี่ๆ มือแกร่งจับยึดเอวบางเมื่อคนใต้ร่างทำท่าจะถอยหนี ปากร้อนปาดไล้เลียวนยอดทับทิมสีหวาน ดูดกลืนอย่างหิวกระหาย ก่อนจะกัดลงมาอย่างแรง เพื่อทำโทษเด็กดื้อที่ขัดใจเขา ร่างบางสะดุ้งเฮือกเมื่อเต้าสวยถูกกัดจนจมเขี้ยว

　　"คุณดิวฉันเจ็บนะ!"มือบางฟาดลงบนบ่าแกร่ง ไม่กล้าผลักใบหน้าเขาออก เพราะฟันคมๆของเขายังงับยอดอกของเธอเอาไว้

　　"หึๆๆ"เสียงหัวเราะของเขาทำให้เธอโมโห

　　"นึกว่าตายด้าน"พูดพร้อมสับสะโพกเข้าออก เมื่อถูกภายในอ่อนนุ่มตอดรัด ชายหนุ่มปฏิเสธไม่ได้ว่าเธอทำให้เขาสุขสม ทั้งๆที่ทำเหมือนถูกบังคับขืนใจ

　　"คุณดิว!"คำพูดหลุดออกมาจากปากบาง เมื่อเขาเร่งจังหวะจนเธอรับไม่ไหว

　　"เบาหน่อยได้ไหม"เอ่ยขอร้องทั้งที่ไม่อยากขอ เมื่อเขาอัดสะโพกลงมาหนักๆ ลำรักที่ฝังอยู่ในช่องทางรักอัดกระทุ้งจนจุกไปถึงมดลูก มือบางจับยึดเอวสอบเอาไว้ ขอร้องให้เขาเบามือ

　　"เสียวก็ร้องออกมาดังๆ"พสิกากัดปากเสียวก็ส่วนหนึ่ง แต่จุกก็อีกส่วน ตั้งแต่เปลี่ยนจากยาคุมฉุกเฉินมาเป็นยาคุมแผง พักหลังๆประจำเดือนเธอก็เคลื่อนบ่อย เพราะลืมกินมัน เดือนนี้ก็เช่นกันประจำเดือนเธอขาดมาเกือบอาทิตย์แล้ว

　　"ฉันเจ็บ!"ร้องบอกเมื่อชายหนุ่มอัดลำรักเข้าออกหนักๆในจังหวะสุดท้าย ก่อนที่ร่างหนาจะทิ้งตัวลงบนร่างบางเมื่อเสร็จสม

　　"อ๊าสสสส!!!"ปภังกรร้องคำราม เมื่อเดินทางไปจนสุดทางสายรุ้ง ร่างสูงทิ้งน้ำหนักลงบนร่างบาง แท่งร้อนที่หลั่งสายธารรักใส่เธอทุกหยาดหยด ยังแค่ค้างอยู่ในช่องทางรักที่คับแคบ สะโพกสอบกระทุ้งหนักๆอีกสองสามครั้ง เพื่อเน้นย้ำให้เธอรู้ซึ้งถึงบทลงโทษของเขา