ในวันที่ 5 กันยายน 2017 สกายลาร์มาร์ตินได้รับข่าวที่น่าตกใจ

“คุณนายคาร์เตอร์ มะเร็งกระเพาะอาหารของคุณมาถึงขั้นสุดท้ายแล้ว หากคุณไม่รักษาทัน คุณอาจอยู่ได้ไม่เกินสิบเดือน โปรดเตรียมจิตใจให้ดี”

สกายลาร์ไม่อยากจะเชื่อ การตรวจสุขภาพเพียงผลักเธอไปที่หน้าประตูแห่งความตาย

มีเพียงสิบเดือนในชีวิตของเธอ

เพื่อทำให้ลมหายใจสงบลง Skylar หยิบโทรศัพท์ของเธอออกจากกระเป๋าและกดแป้นโทรด่วน

“เกรย์สัน คุณอยู่ที่ไหน คุณจะกลับมาทานอาหารเย็นคืนนี้ไหม ถ้าใช่ ฉันจะซื้อของชำเดี๋ยวนี้ และขอให้แม่บ้านช่วยทำอาหารจานโปรดของคุณ”

ไม่มีคำตอบมาเป็นเวลานาน

สกายลาร์กัดริมฝีปากแห้งของเธอ และเธอก็กลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ขณะที่มันกลิ้งลงมาบนฝ่ามือของเธอ

ในอีกด้านหนึ่ง เกรย์สัน คาร์เตอร์ ตอบอย่างเฉยเมยว่า "ไม่ คืนนี้ฉันมีงานสังสรรค์ทางสังคม นอกจากนี้ คุณทำอาหารไม่เป็น"

จากนั้นโทรศัพท์ก็วางสาย

หลังจากหายจากความผิดหวัง สกายลาร์สูดหายใจเข้าลึกๆ และเดินออกจากโรงพยาบาลอย่างใจเย็น

เธอไม่ควรคาดหวังให้เกรย์สันตอบเธอ พวกเขาแต่งงานกันมาห้าปีแล้ว และแม้ว่าเธอซื่อสัตย์ในฐานะภรรยาของเกรย์สัน เขาก็ไม่สนใจเธอ

เธอควรจะพอใจกับห้าปีนี้ แม้ว่าเกรย์สันจะไม่รักเธอ เธอก็จะไม่เสียใจที่เขาต้องติดตามเธอไปตลอดชีวิต ขณะที่เธอไม่รู้อะไรเลย เกรย์สันดูแลเธอมาห้าปีแล้ว

เมื่อเธอกลับถึงบ้าน อากาศเย็นๆ ทำให้เธอตัวสั่น เช่นเคย เธอกินคนเดียว ดูทีวีคนเดียว และนอนคนเดียว วิลล่านี้เป็นทั้งบ้านของเกรย์สันและบ้านของเธอ แต่เธออยู่คนเดียวเกือบตลอดเวลา เมื่อเธอชินกับมัน ความเหงาแบบนี้ก็ไม่น่ากลัว

อย่างไรก็ตาม Skylar รู้สึกหวาดกลัวในขณะนี้ เธอกลัวว่าจะไม่มีใครดูแลเกรย์สันในอีกสิบเดือนต่อมาและเขาจะแต่งงานกับคนอื่นเพื่อมาแทนที่ตำแหน่งของเธอในฐานะนางคาร์เตอร์หลังจากที่เธอเสียชีวิต

ในความงุนงง เธอรู้สึกถึงการนอนแช่ตัวและร่างกายที่เย็นชาเกาะติดอยู่กับเธอ เมื่อรู้ว่าร่างนี้เป็นของเกรย์สัน เธอจึงรีบเข้าไปอยู่ในอ้อมแขนของเขา เกรย์สันโอบเอวเธอโดยไม่มีการเล่นหน้า

จู่ๆ สกายลาร์ก็นึกขึ้นได้ เธอมองไม่เห็นใบหน้าของเกรย์สัน แต่เธอสัมผัสได้ถึงการมีอยู่ของเขา นี่เป็นช่วงเวลาที่พวกเขาเข้ากันได้ดีที่สุด

“เกรย์สัน ฉันอยากมีลูก”

มีคำใบ้ของความโล่งอกในเสียงของ Skylar อย่างน้อยเมื่อเธอไม่อยู่ใกล้ๆ เด็กก็สามารถพาเขาไปแทนเธอได้

“เราตกลงจะไม่มีลูกไม่ใช่หรือคะ ทำไมจู่ๆ คุณถึงเปลี่ยนใจล่ะ” เกรย์สันถามอย่างเย็นชา

เมื่อ Skylar หันศีรษะ สิ่งที่มองเห็นคือใบหน้าที่หล่อเหลาพร้อมคุณสมบัติที่เฉียบคม ดวงตาสีเข้มของเขามองเข้าไปในดวงตาของเธอผ่านแสงสลัว

"ฉันชอบเด็ก มากินกันเถอะ"

เกรย์สันหมดความสนใจในทันที เขาดึงตัวเองออกจากร่างกายด้วยทิชชู่ เขาไม่ได้รู้สึกอะไรกับสกายลาร์มากนัก “การแต่งงานกับคุณเป็นความปรารถนาของพ่อในตอนนั้น แต่ฉันไม่เคยตั้งใจจะมีลูกกับเธอ อย่าพูดถึงเรื่องนี้อีกและเป็นคุณนายคาร์เตอร์ที่ดี อย่าปล่อยให้ฉันหมดความสนใจในตัวคุณ”

สกายลาร์หลับตาลงและหัวใจของเธอก็แตกสลาย เธอรู้ดีว่าเกรย์สันไม่ได้รักเธอ อย่างไรก็ตาม เธอรักเกรย์สันมา 13 ปีแล้ว ความรักครั้งนี้จะจบลงอย่างไร?

“เป็นเพราะเธอหรือเปล่า”

เกรย์สันหยุดเดินและดวงตาของเขาเย็นเยือก

“มิล่า โอเวน”