คืนนี้ลึกเข้าไปภายในห้องใหญ่

ออโรร่า แฮมป์ตันนอนอยู่บนเตียงใหญ่นุ่ม รู้สึกไม่สบายตัวอย่างมาก

แอลกอฮอล์ที่เธอดื่มมันแรงเกินกว่าที่เธอคาดไว้มาก

“ฉันขอถามเธออีกครั้ง จี้ทองคำนี้เธอได้มาจากไหน” ชายคนนั้นยืนอยู่ข้างเตียง มองดูเธออย่างประชดประชัน

ออโรร่าลืมตาขึ้นเล็กน้อยแล้วมองไปที่เขา เธอสงสัยว่าอาจเป็นเพราะแอลกอฮอล์หรือเปล่า ที่ทำให้เธอมองว่าผู้ชายคนนี้หล่อมากอย่างไม่น่าเชื่อ

เขามีใบหน้าที่เย็นชาแต่น่าดึงดูด ด้วยหน้าตาและดวงตาที่น่าค้นหาคู่นี้ เธอไม่เคยเห็นผู้ชายคนไหนหล่อขนาดนี้มาทั้งชีวิต!

ยังไงเธอก็กำลังจะตายไม่ว่าจะด้วยวิธีไหน มันอาจจะดีถ้าเธอได้ลองทำก่อนที่ทุกอย่างจะจบ ออโรร่าคิด ยี่สิบปีที่ผ่านมาไม่ควรเปล่าประโยชน์

เธอลุกขึ้นและจับเอวของชายคนนั้น เธอยิ้มอ่อนและกระซิบว่า "คุณอยากรู้ว่าจี้ทองของฉันมาจากไหน ก็เป็นสุภาพบุรุษหน่อย..."

ชายคนนั้นเริ่มหงุดหงิดอย่างเห็นได้ชัด หน้าบึ้ง ออโรร่าถูกผลักออกไป

เธอจับเนคไทของเขาแล้วดึงออกแรงๆ ทำให้ตัวของทั้งคู่ล้มลงบนเตียง

ออโรร่าโอบแขนของเธอรอบคอและจูบเขา ริมฝีปากของเขาเย็นลงเล็กน้อย

น่าผิดหวังกับโชคชะตา เธอรู้สึกอายแต่ก็ยังจูบกับชายตรงหน้าอย่างเร่าร้อน......

คืนที่เหลือผ่านไปอย่างเลือนราง

เมื่อออโรร่าตื่นขึ้นในวันถัดมา เธอทั้งปวดหัวและเจ็บปวดทั่วร่างกายไปหมด

เธอลุกขึ้นนั่งสังเกตรอบตัวของเธอ รองเท้าแตะแบบใช้แล้วทิ้งและเตียงคู่ขนาดใหญ่สีขาวพิสูจน์ให้เห็นว่าเธอยังอยู่ที่โรงแรม

เธอเปิดผ้าห่มและเหลือบมองร่างกายที่เปลือยเปล่าของเธอ ...

ออโรร่าถอนหายใจเฮือกใหญ่ขณะที่เธอเอาหน้าซบลงที่มือ พระเจ้า "รัก" เธอจริงๆ

เมื่อครึ่งเดือนที่แล้วเธอได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นมะเร็งสมองระยะสุดท้าย เมื่อเหลือเวลาอีกแค่ 1 เดือนในการมีชีวิตอยู่ เธอจึงเดินทางไปท่าเรือสเลน เพื่อตามหาพ่อแม่ผู้ให้กำเนิดที่เธอไม่เคยพบมาก่อน

ออโรร่าต้องการพบพวกเขาก่อนที่เวลาของเธอจะหมดลง อย่างไรก็ตาม เธอไม่ได้เรื่องอะไรเลยแม้จะพยายามอยู่หลายวัน

ออโรร่ารู้สึกแย่มากๆ อยากจะดื่มเพื่อลืมปัญหาทุกอย่างในบาร์ แต่กลับโดนมอมเหล้าจากพวกขี้เหล้า

เธอปฏิเสธเขาด้วยความไม่พอใจในรูปร่างหน้าตาของเขา และสะดุดเข้าไปในอ้อมแขนของชายอีกคนหนึ่งที่เย็นชาราวกับภูเขาน้ำแข็ง ผู้ชายคนนั้นพาเธอมาที่โรงแรม...

ส่วนเรื่องที่เหลือ ออโรร่าลืมไปหมดแล้ว

ผู้ชายคนนั้นมีหน้าตาเป็นอย่างไร? เมื่อคืนก่อนรู้สึกยังไง? เขามีตัวตนจริงๆมั้ย ... ?

เธอถอนหายใจด้วยความหงุดหงิด ทันใดนั้น เธอสังเกตเห็นกระเป๋าสะพายไหล่ของเธอ เธอลืมเรื่องนั้นไปได้ยังไง!

ออโรร่าพกกล้องสอดแนมติดสายกระเป๋ามาตลอด เพื่อบันทึกการเดินทางตามหาพ่อแม่และป้องกันอุบัติเหตุที่อาจจะเกิดขึ้นได้

ออโรร่าตื่นตัวและระมัดระวังรอบตัวเธอเสมอ การตามหาพ่อแม่ของเธอไม่ใช่เรื่องง่าย แถมยังเสี่ยงต่อความปลอดภัยอีกด้วย เธอจึงเตรียมแผน B ไว้เสมอสำหรับทุกสถานการณ์

กล้องเชื่อมต่อกับแอปพลิเคชันในโทรศัพท์ ถ้าเธอเปิดมัน เธอก็จะได้เห็นใบหน้าของผู้ชายคนนั้น

แต่อย่างไรก็ตาม ออโรร่าส่ายหัว เธอไม่ควรจะดูและลืมมันไป ถ้าเขาเป็นผู้ชายที่น่ากลัว นั้นยิ่งจะทำให้เธอรู้สึกแย่ลง...

เธอเดินไปที่ห้องน้ำและวางแผนที่จะออกไปหลังจากอาบน้ำเสร็จ

ทันใดนั้น ขณะที่เธอยืนและส่องกระจกอยู่หน้าห้องน้ำ ดวงตาของเธอก็เบิกกว้างด้วยความตื่นตระหนก

จี้ทองที่คอเธอหายไป!

หัวใจของเธอเต้นช้าลง เธอรีบกลับไปที่ห้องนอนและค้นหาทั่วทั้งเตียง

ไม่เจอเลยสักที่

ออโรร่าอยู่ในภาวะตื่นตระหนกอย่างยิ่ง จี้นั้นเป็นของที่พ่อแม่ของเธอทิ้งให้เพียงชิ้นเดียว และเธอไม่ควรทำมันหาย!

ในตอนนั้นเองที่โทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้นพร้อมข้อความ

“จี้ทองคำอยู่กับฉัน ถ้าเธอต้องการคืน มาเจอกันที่ กลุ่มจักรวรรดิ”