POVของเบลล่า:

เมื่อคืน ฉันมีเซ็กส์กับหนุ่มเเปลกหน้า

ไม่ใช่นิสัยปกติของฉันหรอก เเต่เพราะเมื่อวานฉันเศร้าเกินไปน่ะ

แฟนหนุ่มที่รักกันหวานชื่นมาสามปี บอกฉันว่า ฉันมันไม่อ่อนโยน ไม่เข้าอกเข้าใจ เเล้วก็ไม่เร้าอารมณ์เอาซะเลย

จากนั้นเขาก็หันหลังเดินจากไป ไปอยู่ประเทศอังกฤษพร้อมสาวเงินถุงเงินถังคนหนึ่ง

ถึงฉันจะเเสดงออกว่าเป็นสาวเเกร่งต่อหน้าเพื่อน ๆ เเต่ที่จริง เสียใจสุด ๆ 

เพื่อเยียวยาอารมณ์เน่า ๆ ของตัวเอง ฉันเลยออกไปเที่ยวที่บาร์แห่งหนึ่ง ดื่มเข้าไปเยอะใช่เล่น

ที่บาร์ ฉันก็ได้เจอผู้ชายคนนั้น จำรูปร่างหน้าตาไม่ได้ด้วยซ้ำ

ตอนนี้ ฉันได้ยินเสียงน้ำไหล เสียงที่เขากำลังอาบน้ำอยู่

ฉันค่อย ๆ ลืมตาขึ้น

เป็นห้องนอนเเขกที่หรูหราไม่น้อย เเสงเเดดส่องเข้ามาตกบนผ้าปูเตียงยับยุ่ง ชุดชั้นใน เสื้อผ้า เเละรองเท้ากองอยู่บนพรม

ฉันมองต่ำลงไปยังรอยจูบหลายรอยบนร่างเปลือยเปล่าของตัวเองที่ซ่อนอยู่ใต้ผ้าห่ม มีความเจ็บเบาบางที่ร่างกายส่วนล่าง

ทั้งหมดนี้ย้ำเตือนฉันถึงความหนักหน่วงของกิจกรรมที่เกิดขึ้นระหว่างฉันกับผู้ชายเเปลกหน้าคนเมื่อคืน

ฉันรวบผมยาวของตัวเอง ความทรงจำซึ่งไม่ปะติดปะต่อบางส่วนพุ่งเข้าใส่สมองของฉันทันที เกือบทั้งหมดเป็นภาพของฉันถูกทาบทับใต้ร่างของผู้ชายคนนั้น ทั้งร่างถูกลึกล้ำรุนเเรง

ต้องบอกว่าทักษะเรื่องนั้นของเขาไม่เเย่เลย...

ไม่สิ ปัญหาไม่ใช่เรื่องนี้สักหน่อย

ฉันไม่เคยนอนกับคนเเปลกหน้า ดังนั้น เวลาต้องเผชิญหน้ากันก็ไม่รู้ต้องทำตัวยังไง

บางทีก่อนเขาออกมาเจอ รีบเผ่นไปก่อนเลยน่าจะดี

คิดได้ ก็ลุกขึ้นจากเตียง สวมเสื้อผ้า หยิบกระเป๋า ตรงไปที่ประตู

เเต่ทันใด ประตูห้องน้ำก็เปิดออก

ผู้ชายหล่อขั้นสุดก้าวออกมาจากห้องน้ำ

เขามีผมสีทองหนา ใบหน้าหล่อบาดใจ เสื้อคลุมอาบน้ำที่มัดไว้หลวม ๆ คลายออก เห็นกล้ามอกเเข็งเเรงสุดเซ็กซี่

จู่ ๆ หัวใจก็เต้นเร็วขึ้นอย่างไม่อาจควบคุม

เทียบกับเเฟนเก่าสารเลวเเล้ว ผู้ชายคนนี้ดูดีกว่ามาก 

ภาพฉากกิจกรรมเมื่อคืนของเราผุดขึ้นในหัวของฉันอีกครั้ง เขาทั้งกอด จูบ ลูบไล้ฉัน ครบสูตร...เเก้มของฉันร้อนผ่าวทันที

ฉันสะบัดหัวเร็ว ๆ เพื่อให้ตัวเองหยุดคิดถึงภาพพวกนั้น พลางใช้มือพัดให้ตัวเองเผื่อจะสงบจิตใจอันร้อนรุ่มให้ได้โดยไว เเต่ดูเหมือนไม่เป็นผล

เมื่อเทียบกับท่าทางลุกลี้ลุกลนของฉัน การเเสดงออกของผู้ชายคนนี้ดูสงบกว่ามาก

เมื่อฉันมองเขา ฉันรู้สึกถึงสายตามองสำรวจฉันตั้งเเต่หัวจรดเท้า สายตาที่เหมือนมองประเมินสินค้าสักชิ้นหนึ่ง

ฉันเห็นมุมปากเขากระตุกขึ้น เผยท่าทางดูถูก ทำไมเขาถึงทำตัวเเบบนี้ใส่ฉันล่ะ?

ในเวลาเดียวกันนั้นเอง เขาก็ก้าวไปที่หัวเตียง เอื้อมหยิบกระเป๋าสตางค์

มีเงินสดเป็นฟ่อนในกระเป๋า เเละเเล้วฉันก็กลับมามีสติเต็มร้อยทันที

หมายความว่าอะไร? จะจ่ายเงินค่านอนกับฉันหนึ่งคืนเรอะ?

เห็นว่าฉันเป็นคุณตัวงี้?

ดูถูกกันมากไปเเล้ว!

คิดเหรือว่าจะยอม!

ฉันหยิบเงินเเค่หนึ่งร้อยห้าสิบดอลลาร์ออกมาจากกระเป๋า โยนลงเตียงตัดหน้าเขา

ฉันกอดอก เเสร้งทำท่าเยือกเย็น ก่อนมองไปที่เขาเเล้วพูดด้วยน้ำเสียงจิก ๆ หน่อย "คุณก็หล่อใช้ได้นะ เเต่เเรงน้อยเกินไป เเถมลีลาก็ห่วยบรม ให้ได้เเค่นี้เเหละมากสุดเเล้ว!"

ฉันพูดเเบบนี้เพราะมีจุดประสงค์นะ ก็เเหม เผชิญหน้ากับผู้ชายที่พร้อมจะทำให้ฉันขายหน้า จะให้บอกเขาหรือไงว่าตอนนี้ ทั้งเนื้อทั้งตัวมีเงินกระจิ๋วเดียว

"คุณว่าไงนะ?" ชายคนนั้นถามฉันด้วยน้ำเสียงโกรธจัด

ฉันพูดออกไปเเล้ว ไม่คิดคืนคำ

ดังนั้น ต่อให้ตอนนี้อับอายเเทบเอาหน้าซุกดินก็ต้องคีพลุคส์หน้านิ่งเข้าไว้

เพื่อเเสดงให้สมจริงยิ่งกว่าเดิม ฉันเดินตรงไปตบไหล่เขา ใช้น้ำเสียงจริงจังพูดว่า "เเนะนำว่าครั้งนี้ลดราคาให้ฉันหน่อย เเล้วไปฝึกลีลามาใหม่ รอเชี่ยวเเล้วค่อยอัพค่าตัวนะ!"

พูดจบ ฉันก็หันหลังออกจากที่นั่นอย่างเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้

ขณะที่ฉันกำลังวิ่งตาเหลือก หูก็ได้ยินเสียงผู้ชายคนนั้นคำรามเบา ๆ "บ้าเอ้ย!"

ฉันรู้ ฉันทำให้เขาโกรธเเทบตายเเล้ว